Eğitim, sağlık, altyapı hizmetleri ve kültürel faaliyetler gibi birçok alanda yaşam standardının yüksek olduğu kentler, yoğun göç alan yerleşim yerleridir. Yoğunluk, yabancılaşmaya neden olurken bireyler arasındaki ilişkilerin zayıflaması denetlenebilirliği azaltmaktadır. Ayrıca kentlere doğru yaşanan bu nüfus hareketliliği sonucu ortaya çıkan işsizlik; barınma ihtiyacını, yoksulluğu ve yoksunluğu arttırırken bireyler arasındaki sosyoekonomik uçurumun derinleşmesine neden olmaktadır. Bütün bu sebepler kentsel mekânlarda suç ve suçlu ortamlarına zemin oluşturmakta, bireylerin güvende olma ihtiyacını artırmaktadır. Dolayısıyla iyi bir kent planından bahsederken bireylerin kendilerini ait oldukları ve güvende hissettikleri bir çevreye sahip olma isteği göz önünde bulundurulmalıdır. Bu çalışmada, kentsel alanlardaki güvenlik anlayışına yönelik yapılan James Wilson ve George Kelling’in Kırık Camlar Teorisi, Oscar Newman’ in Savunulabilir Mekân Teorisi, Ronald Clarke ve Derek Cornish’ in Rasyonel Tercih, Lawrence Cohen ve Marcus Felson’ın Rutin Aktiviteler kuramlarının mekânla ilgili belirledikleri ölçütler incelenmiştir. Çalışma kapsamında incelenen bütün kuramların yanlış mekânsal tasarım ve düzenlemelerin veyahut düzensizliklerin suçun oluşmasındaki etkilerine vurgu yaptıkları görülmüştür. Bu çalışma kapsamında ise suça fırsat veren etkenlerin neler oldukları, hangi durumlarda ve mekânlarda ortaya çıktıklarının yanı sıra kent yoksulluğunun bu sorundaki etkisi ölçülmüştür.