بحث وجود و ماهیت از مهمترین مباحث در فلسفه اسلامی است. ماهیت به دو معنای «ما یقال فی جواب ما هو» و « ما به الشیء یکون هو هو» در فلسفه اسلامی به کار می‌رود. و از آن‌ جایی که معنای اول آن از «حد وجود» شیء حکایت می‌کند، فیلسوفان را در انتساب آن به خدا به چالش کشانده است. ابن‌سینا حکیمی است که صراحتا این معنای از ماهیت را قابل نسبت به خدا نمی‌داند. به گمان وی انتساب این معنا به «واجب الوجود» که عین حقیقت وجوب وجود است دارای تبعات منفی است.رساله حاضر در پی آن است که در فرآیندی تحقیقی، ضمن بررسی ادله شیخ مبنی بر نفی ماهیت از واجب، به تبعات منفی انتساب ماهیت به خدا نیز اشاره‌ای داشته باشد و جهت ایضاح بیشتر مطلب به قول شارحان معتبر و برجسته‌ او، یعنی امام فخر رازی و خواجه طوسی نیز اشاره شده است. مطالعه‌ مقابله شرح و نقدهای ایشان، خواننده را آماده می‌سازد تا در جریان بحث «اثبات احکام متفرع بر ماهیت نداشتن واجب» قرار گیرد. و در مقاله حاضر به نفی جوهریت، نفی جنس و فصل، نفی حد، نفی مشارکت مفهومی، نفی ضد و مثل و .... به عنوان توالی نفی ماهیت از خدا اشاره شده است.