Celem artykułu jest zaprezentowanie stanowiska wychowawców Służby Więziennej na temat znaczenia relacji z osadzonymi dla optymalizacji prowadzonych działań naprawczych. Artykuł składa się z dwóch głównych części. W pierwszej przedstawione zostały założenia teoretyczne dotyczące kategorii „relacji wychowawczej” H. Nohla, które następnie zostały odniesione do specyfiki środowiska resocjalizacyjnego. Wynikiem tego działania jest przedstawienie teoretycznych podstaw „relacji resocjalizacyjnej” oraz jej zoperacjonalizowanych obszarów. W drugiej części artykułu zostały zaprezentowane wyniki przeprowadzonych badań oraz wnioski i postulaty pedagogiczne.