Avrupa Birliği’nin (AB) Doğu Akdeniz’e olan ilgisi geçmişten günümüze artmaktadır. Akdeniz geneliyle başlayan ilginin zamanla Doğu Akdeniz üzerinde odaklandığı görülmektedir. Bölgenin özellikle AB ülkelerinin sömürge devletleriyle olan yakın ilişkileri, ticaret yolları ve enerji güzergahları açısından konumu bölgeye olan dikkatin toplanmasına neden olan unsurlar arasında sıralanabilir. ABde bu bağlamdaAkdeniz ve Doğu Akdeniz Bölgesine ilişkin Avrupa Kömür Çelik Topluluğu’ndan (AKÇT) günümüze değin kapsamlı politikalar yürütmektedir. Ancak bu politikaların uygulama sürecinde çeşitli zorluklarla karşılaşılmaktadır. Yeni yaklaşımlar kapsamında Manners’ın normatif güç temelli yaklaşımlarının uygulanabilirliği değerlendirmeye alınmaktadır. Bu çalışma AB’nin Doğu Akdeniz politikalarının normatif güç temelli yaklaşımlar bağlamında incelenmesini ve Atina Yönetiminin ulusal çıkar temelli yaklaşımlarının değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Çalışma bulguları gerek kıyıdaş devletlerin kendi aralarındaki çözüm bekleyen sorunlarının gerekse de bölge dışı aktörlerin politikalarının AB’nin normatif güç temelli yaklaşımlarının başarı şansını etkilediğini ortaya koymaktadır. Çalışma sonuçları Yunanistan’ın da benzer şekilde normatif güç temelli yaklaşımları gerçekleştirme kapasitesinin düşüklüğünü yansıtmaktadır.