Teknolojik gelişmeler hukuki düzenlemelerin kabul edilmesini zorunlu kılmaktadır. Avrupa Birliği (AB) 27 devletten oluşan ulus üstü bir kurumdur. Böyle bir kurumun sosyal, ekonomik, politik ve hukuk gibi birçok alanda doğrudan veya dolaylı etki doğuran yapay zekâ alanında normlar getirmesi mecburidir. Nitekim detaylı olarak ele alındığı şekilde AB’de birçok hukuki adım atılmıştır. Tüzük, risk temelli bir yaklaşımı kabul etmiştir. Bunun kaçınılmaz sonucu olarak her risk grubu için ayrı düzenlemeler Tüzükte yer almaktadır. Kabul edilemez yapay zekâ sistemleri, yüksek riskli sistemler ve düşük riskli sistemler, Tüzükte yer alan risk gruplarıdır. Özellikle yüksek risk grubuna giren sistemler ayrıntılı işlenmiştir. İzin, sertifikasyon, kontrol ve ceza kuralları Tüzükte geçen diğer konulardır. Yapay zekâ sistemlerine yönelik sınırlamaların artması bu alandaki yatırımları azaltabileceği gibi gelişmeleri de olumsuz etkileyebilecektir. Nitekim küresel nitelikteki şirketlerin bazıları geliştirdikleri yapay zekâ uygulamalarını AB pazarına sunma konusunda tereddütler yaşamaktadır. Yapay zekanın nispeten yeni bir alan olması dolayısıyla uygulamada ancak kısmi bir gözlem yapılabilmiştir. Yapay zekanın kapsamının ve uygulamasının nereye varacağına yönelik bir öngörüde bulunmak çok da olanaklı değildir. Dolayısıyla Tüzüğün zaman içerisinde değişime tabii tutulacağı düşünülmektedir. Tüzük, hukuki açıdan yapay zekânın detaylı ele alındığı ilk belge niteliğindedir. Tüm eksikliklerinin yanında Tüzüğün AB ülkelerini, bu ülkelere ihracat yapanları hatta dünyadaki etkisi düşünüldüğünde evrensel düzenlemeler için bir örnek olabileceği açıktır.