Bu çalışma kendini gerçekleştirme sürecinde din eğitimi ve dindarlık arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada kendini gerçekleştirme ve din eğitimi ilişkisi kişilik, kişiliğin süreci olarak kendini gerçekleştirme, kendini gerçekleştirmede etkili olan faktörler başlıkları altında ele alınmıştır. Nitel bir araştırma olan çalışmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Kendini gerçekleştirme bireyin kişiliğine özgü tüm yönleriyle bütünleşerek potansiyelini en üst düzeyde ortaya çıkardığı, yaşamı boyunca kişinin gelişimiyle kendini gösteren ve devam eden bir olgudur. Bireyin kendini gerçekleştirmesinde aile, sosyal çevre, yaş, cinsiyet, eğitim, din ve dindarlık gibi faktörlerin etkili olduğu görülmektedir. Kendini gerçekleştirme sürecine etkisi olan faktörlerden biri de eğitimin bir boyutu olan din eğitimidir. Din eğitimi kişisel dürtülerin olumsuz yönlerinin dizginlenmesine, bireyin toplumsal kalıpların dayattığı baskıya boyun eğmeyerek özgürleşmesine ve gelişmesine imkân tanımaktadır. Din eğitiminin kendini gerçekleştirmeyle ilişkili sonuçlarından biri dindarlıktır. Din eğitimiyle kişide dinî açıdan duygu, düşünce ve davranış boyutunda istendik davranışların geliştirilmesi amaçlandığından dindar bireylerin kendini gerçekleştirmeye yönelik tutumları da din eğitiminin bir sonucudur. İlahi dinlerin öğretileri başta olmak üzere farklı dinlerde tasvir edilen dindar kişilik özelliklerinin kendini gerçekleştiren bireylerin özellikleriyle örtüştüğü görülmektedir. Kişinin dinî deneyimleri ve tasavvufi açıdan kendini gerçekleştirmesinin sonucu olarak kabul edilecek insan-ı kâmil mertebesine ulaşmasında din eğitiminin etkisi mevcuttur. Din eğitimi etkileşimde olduğu yaş, cinsiyet, aile, sosyal çevre vb. faktörler aracılığıyla da kendini gerçekleştirmeye katkıda bulunmaktadır.