Tarih sahnesinde yer alan devletlerin seyri incelendiğinde, bir devletin sürekliliğini sağlaması ve halkının refah düzeyini iyileştirmesi için gereken en önemli şartlardan birisi güçlü bir iktisadi yapıdır. Bu iktisadi yapı için tarih boyunca en önemli finansman kaynağı vergi olmuştur. Ülkelerin bağımsızlık sembolü olan vergi aynı zamanda ülkelerin siyasi gücünü de göstermektedir. Vergi sisteminin mükemmel işlediği sağlam iktisadi temeller üzerine kurulmuş devletler, uzun süre tarih sahnesinde kalabilmiş ve bölgesinde etkin siyasi güç olarak hüküm sürebilmiştir. Vergi ödemek konusunda milletlerin sahip olduğu bilinç ve gayret, devletlerin var olma mücadelesi ile doğrudan ilişkilidir. Bu bilinçte olan Türk milleti açısından vergi mefhumu diğer milletlere kıyasla daha önemlidir. Öyle ki bütün Türk devletlerinde ehemmiyet olarak “ordudan sonra mali işler” gelmiştir (Ögel, 2001:650). Türk devletlerinde vergi bilincinin oluşmasının temelinde vergi ödemenin devlete güç katacağı anlayışı ile kutsal görülen devlete olan bağlılık yatmaktadır. Türk milleti nezdinde devlet, “aldığı kadar veren bir güçtür” (Tuğcu, 1972:65-66). Bu anlamda Türklerde vergi vermek; halkın devlette bir hisse, bir hak sahibi olmasının ifadesi olduğu gibi aynı zamanda milli ve kutsal bir görev olduğunun da göstergesidir.