İktisadi kriz, ekonomideki makro iktisadi göstergelerin normal sınırların ötesinde ciddi bir şekilde azalması ya da artmasıdır. Bu göstergeler makro ekonomik durumu yansıtmakta olup ciddi değişim içermektedir. Bu kapsamda mal ya da hizmet üretiminde, üretim unsurlarının istihdamında, konjonktürel dalgalanmalarda, faiz oranlarında, döviz kurlarında, deflasyonda, menkul kıymetlerin fiyatlarında önemli değişiklikler olabilir. Bu makro iktisadi göstergeler piyasada doğrudan hissediliyorsa kriz, reel sektör krizi; finans sektörünü üzerinde yoğunsa finansal kriz olarak ifade edilmektedir. Finansal krizlerin içinde en ciddi olanı bankacılık krizidir. Bankalar mevduat toplayıp kredi satan karşılığında faiz geliri ya da kâr payı elde eden ticarethanelerdir. Bankacılık krizi de mevduat ve kredi tabanlıdır. Bu krizin kaynaklarını risk kavramında aramak gerekir. Bankacılıkta risk kavramı zarar görme ihtimalidir. Temelde bankacılık sektörü riskleri kapsamında likidite, kredi, faiz, piyasa, devlet, teknoloji ile operasyon ve döviz riskleri kaynaklı krizler günümüze kadar çeşitli dönemlerde kendini göstermiştir (Özcan, 2022). Türk bankacılık sektörü temelde mevduat bankalarının yoğun olduğu daha sonra katılım ve kalkınma ile yatırım bankalarının bulunduğu sektördür. Mevduat bankacılığında liberal sistemde faiz temelinde mevduat toplayıp kredi satmak bulunmaktadır. Katılım bankacılığı ise İslam ekonomisi tabanında toplanan fonların ticari kanallara iletilmesi ile elde edilen kâr payı esaslı çalışır. Türkiye'de cumhuriyet tarihinde bankacılık sektöründe küresel finansal krizlerin etkisiyle ayrıca ekonomik istikrarsızlıklar sebebiyle birçok krizle karşılaşılmıştır. Türk bankacılık krizlerinde küreselleşmeyle birlikte 1980 sonrası önemli riskler meydana gelmiştir. Bankacılık krizleri finansal krizlerin temelini oluşturmuş ve büyük ekonomik krizlere ve diğer sektörlere önemli riskler taşımıştır. Türkiye'de 1980 serbestleşme politikalarından sonra devlet denetiminin yetersiz kaldığı alanlarda açılan banka daha sonra yetersiz sermaye ve içlerinin hortumlanması gibi sebeplerle iflas etmiş birçok alanda müşterileri mağdur olmuştur(Özcan, 2022). Çalışmada 1980 sonrası dönemde yaşanan bankacılık sektörü temelli 1994, 2000 ve 2001 krizleri ve yeniden yapılanma amacıyla yapılan hukuki ve iktisadi düzenlemeler incelenmiştir. Bu düzenlemeler özelinde Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu, Güçlü Ekonomiye Geçiş Programı, Bankacılık Kanunu düzenlemeleri, Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu düzenlemeleri ekseninde krizle mücadelede hukuki ve finansal altyapı üzerinde durulmuştur.