Ο 20ος αιώνας υπήρξε ο αιώνας του ολοκληρωτισμού, που αναδείχθηκε ως σύστημα συγκεντρωτικής διακυβέρνησης στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου. Τα πρώτα σύγχρονα ολοκληρωτικά κράτη ήταν η Ιταλία του Μουσολίνι, η Σοβιετική Ένωση του Λένιν και ακολούθως του Στάλιν, καθώς και η Ναζιστική Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ. Πρώτος χρησιμοποίησε τον όρο totalitario ο Μπενίτο Μουσολίνι, ένας ιδιαίτερα χαρισματικός και δημοφιλής ηγέτης της Ιταλίας των αρχών του 20ου αιώνα. Το νέο φασιστικό κράτος της Ιταλίας περιγράφονταν από τον ίδιο ως ολοκληρωτικό, γιατί όλα ήταν μέσα στο κράτος, κανένας έξω από το κράτος, κανένας ενάντια στο κράτος. Η ολοκληρωτική διακυβέρνηση ήταν μονοκομματική και καταπιεστική, ωστόσο σύντομα αναδείχθηκαν και άλλες μορφές ολοκληρωτισμού. Για να αντιληφθεί κανείς τους τρόπους που προκρίθηκε και κυρίαρχε στις αρχές του 20ου αιώνα ως ένας ισχυρός κανόνας που επιχείρησε να ελέγξει και κατευθύνει όλες τις πτυχές της ατομικής ζωής μέσω του καταναγκασμού και της καταστολής, πρέπει να μελετήσει στην ιστορική συγκυρία και τα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην άνοδό του. Η μελέτη θα εξετάσει τις τρεις βασικές εκφάνσεις του ολοκληρωτισμού μέσα από τους κύριους εκφραστές του, αναλύοντας τον τρόπο που αναδείχθηκαν, όμως κυρίως τον τρόπο που δημιούργησαν τις ιδεολογίες τους, ερευνώντας ταυτόχρονα και κυρίως τον πολιτικό τους λόγο, όπως αυτός προσαρμόστηκε σταδιακά και οικοδόμησε μία νέα τάξη πραγμάτων. Οι τρεις χώρες, Φασιστική Ιταλία, Ναζιστική Γερμανία και Κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση, αναδείχθηκαν ως πρότυπα του ολοκληρωτισμού, μέσα από τις τρεις διαφορετικές, όμως με πολλά κοινά, ιδεολογίες, στο διάστημα του Μεσοπολέμου και κατέληξαν γρήγορα στο μεγαλύτερο πολεμικό ολοκαύτωμα της ανθρώπινης ιστορίας, το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα παρουσιάζονται παράλληλα με τους κύριους εκφραστές τους, με σκοπό να αποδειχθεί η σχέση που έχουν οι ιδεολογίες, αλλά και οι διαφορές, καθώς και οι λόγοι που οι ηγέτες τους κατάφεραν να συμπαρασύρουν στις επιδιώξεις τους, εκατομμύρια οπαδούς τους, οδηγώντας τους στη μεγαλύτερη πολεμική σύρραξη. Παράλληλα, αναλύονται με τη μέθοδο ανάλυσης περιεχομένου συνολικά εξήντα πολιτικοί λόγοι, είκοσι λόγοι από τον κάθε εκπρόσωπο, προσαρμοσμένοι σε κλείδες παρατήρησης. Εντοπίζεται και η συχνότητα αναφορών κάθε θεματικής κατηγορίας σε κάθε πολιτικό λόγο και συνολικά ανά εκπρόσωπο.

The 20th century was the century of totalitarianism, emerging as a system of centralized government in interwar Europe. The first modern totalitarian states were Mussolini's Italy, Lenin's and then Stalin's Soviet Union, and Adolf Hitler's Nazi Germany. The term "totalitario" was first used by Benito Mussolini, a highly charismatic and popular Italian leader of the early 20th century. The new fascist state of Italy was described by him as totalitarian, because everything established into the state, no one outside the state, no one against the state. Totalitarian rule was one-party and repressive, but other forms of totalitarianism soon emerged. To understand the ways in which it emerged and prevailed in the early 20th century as a powerful rule that attempted to control and direct all aspects of individual life through coercion and repression, must study the historical juncture and the persons who spearheaded its rise. The study will examine the three main manifestations of totalitarianism through its main exponents, analyzing the way they emerged, but mainly the way they created their ideologies, while researching and mainly their political discourse, as it gradually adapted and built a new world order. The three countries, Fascist Italy, Nazi Germany and the Communist Soviet Union, emerged as models of totalitarianism through the three different, but with much in common, ideologies during the interwar period and quickly culminated in the greatest war holocaust in human history, the Second World War. Totalitarian regimes are presented alongside their main exponents, in order to demonstrate the relationship between ideologies, but also the differences, as well as the reasons why their leaders managed to lure millions of their followers into their pursuits, leading them to the greatest war. At the same time, a total of sixty political speeches, twenty speeches from each representative, adapted to observation keys, are analyzed using the content analysis method. The frequency of references of each thematic category in each political discourse and in total per representative is also identified.