Formål: Formålet med studiet var å sjå om det er fysisk aktivitet eller fysikalsk behandling som gir størst endring i volum av lymfødem hjå personar med kreftrelatert lymfødem. Metode: Studiet var eit randomisert intervensjonsstudie. For å få delta på studie måtte deltakarane ha kreftrelatert lymfødem i arm, bein, begge armer, begge bein, eller i arm og bein. Det var tatt ut 26 deltakara som nådde kriteria til å delta i studie. Ein person trakk seg frå Energibalanse i kvardagen (EIK) før oppstart. Fordelinga vart da 12 deltakara i EIK og 13 til Lymfødem i kvardagen (LIK). Deltakarane skulle delta på EIK, der dei skulle kun skulle drive fysisk aktivitet. Eller LIK der dei skulle gjennomføra fysikalsk behandling. Testar som vart gjennomført var Dual-energy X-ray absorptiometry (DXA) som vart gjennomført på høgskulen i innlandet avdeling Lillehammer før og etter intervensjonen. Det vart nytta volum for å rekna ut omfanget av lymfødem. Resultat: Volumet ved EIK var 6,77 ± 5,20, og det endra seg signifikant til posttest (6,72 ± 5,09, p = 0,98). ved bruk av ratio var det ikkje vist ein signifikant forskjell frå pre- til posttest (p = 0,76). Volumet ved LIK var 8,73 ± 5,60, og var ikkje signifikant endra til posttest (8,66 ± 5,53, p=0,97), når det blei brukt ratio så vart det ikkje sett ein signifikant endring frå pre til post (p = 0,96). Endringa mellom kursa var ikkje signifikant (p=0,75), og ved bruk av ratio var det ikkje vist ein signifikant endring mellom kursa (p = 0,96). Konklusjon: Så kan ein ikkje framheva fysikalsk behandling eller fysisk aktivitet som ein behandlingsform som gir størst effekt. Det kan derimot konkluderast med at trening ikkje har ein negativ effekt på ødemet, og dermed at det ikkje er farleg for lymfødempasientar å drive fysisk aktivitet.