COVID-19, teknolojik ilerlemeleri hızlandırarak iş yaşamı ve eğitimde yeni öncelikler ortaya çıkarmıştır. Bu süreçte teknolojinin günlük yaşama entegrasyonu hız kazanırken, bireylerin teknoloji kullanımına adaptasyon süreci, aynı zamanda psikolojik dinamiklerde de önemli değişimlere yol açmıştır. Pandemi, bireylerin psikolojisiyle toplumsal yapıyı etkileyerek eğitim anlayışında değişikliklere yol açmaktadır. Ebeveynler, çocuklarının eğitimine daha fazla katılım göstererek “yeni dijital bir ebeveyn” rolü üstlenmişlerdir. Bu bağlamda araştırmanın amacı, ebeveynlerin dijital ebeveynlik tutumlarının aile içi iletişim ve velinin eğitime katılımı üzerindeki etkilerinin araştırılmasıdır. Araştırma kapsamında, “Aile Değerlendirme Ölçeği İletişim Boyutu”, “Veli Katılım Ölçeği” ve “Dijital Ebeveynlik Öz Yeterlilik Ölçeği” kullanılmıştır. Anket, İstanbul'da yaşayan ilkokul, ortaokul ve lise düzeyinde eğitim gören çocuğu olan 401 ebeveynden çevrimiçi anket yöntemiyle toplanmıştır. Çalışmada dijital ebeveynliğin, aile içi iletişim ve velinin eğitime katılımı üzerine etkisi Yapısal Eşitlik Modeli ile analiz edilmiştir. Dijitalleşme süreçlerinin artmasıyla ebeveynlerin çocukların gelişimindeki rolü ve aile iletişiminin önemi artmaktadır. Bu kavramların birlikte ele alınması ve ilgili kamu kurum ve kuruluşları tarafından tedbirlerin oluşturulması çocukların gelişimini destekleyici role sahip olacaktır.