Teknolojinin günlük yaşamımıza dâhil olmasıyla birlikte, çocuklar da dijital cihazlarla donatılmış bir dünyada büyümek zorunda kalmıştır. Dijital dünyadaki bu gelişim hem ebeveynleri hem de ebeveynlik tutumlarını etkilemeye başlamıştır. Dijital çağın sunduğu koşullarla birlikte ebeveynlerin rolleri de değişime uğramıştır. Çocukların dijital ortamlardan olumsuz olarak etkilenmemeleri, ebeveynlerin sorumluluk üstlenmesini gerekli kılmaktadır. Bu çalışmada ortaokul öğrencilerinin ebeveynlerinin dijital ebeveynlik tutumları ile öğrencilerin aile uyumu arasındaki ilişkileri incelemek için ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2024-2025 eğitim-öğretim yılında Nevşehir ve Kars illerinde ortaokul 7. ve 8. sınıfta öğrenim görmekte olan öğrenciler ve bu öğrencilerin velileri oluşturmaktadır. Araştırmada öğrencilere “Aile Uyumu Ölçeği Kısa Formu” ve velilere ise “Dijital Ebeveynlik Farkındalık Ölçeği” uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS 25 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için korelasyon analizi, velilerin dijital ebeveynlik düzeyleri ile öğrencilerin aile uyumu yordama düzeyini saptamak için regresyon analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda ebeveynlerin dijital ebeveynlik olumsuz model olma ve dijital ihmal durumlarının öğrencilerin aile uyum puanlarını negatif yönde yordadığı ve ebeveynlerin dijital ebeveynlik verimli kullanım ve risklerden koruma puanlarının öğrencilerin aile uyum puanlarını pozitif yönde yordadığı görülmüştür. Araştırmanın sonuçlarına göre ebeveynlere; dijital cihazların kullanımı noktasında destek almaları ve çocukları ile birlikteyken dijital cihazlarla daha az kullanmaları önerilebilir.