Introduction and aim: Job satisfaction is defined as the feelings and attitudes that a person has about the job; it is frequently researched because it is associated with organizational outcomes and employee well-being. With this study at Bornova Türkan Özilhan State Hospital, where Covid-19 patients are treated in Izmir, it was aimed to measure the job satisfaction levels of healthcare workers and determine the related factors. Materials and methods: The universe of this study in cross-sectional design consisted of 412 healthcare professionals working at Bornova Türkan Özilhan State Hospital. It is aimed to reach the whole universe. The dependent variable of the research is the job satisfaction of healthcare workers. The Job Satisfaction Survey developed by Spector (1985) and adapted into Turkish by Yelboğa (2009) was used. Independent variables were grouped into five groups; demographic and socioeconomic characteristics, health status and habits, occupational characteristics and workin conditions, working characteristics in the pandemic hospital and the burnout levels of healthcare workers. The data were obtained from the questionnaire forms filled with the self-report of the employees under the observation of the researcher. While the descriptive statistics were calculated with mean and standard deviation; numbers and percentages are given in count type variables. To evaluate the relationship between dependent and independent variables; T test was used to compare two groups; Variance analysis or Kruskal Wallis test was used to compare three or more groups, depending on the state of meeting parameteric conditions. Linear regression analysis was performed for multiple analyses. SPSS 23.0 program was used in the entry and analysis of the data. P <0.05 was accepted as the level of significance. Results: The response rate was %82,5 (n = 340). %68,8 of the research group consisted of women and the mean age was 39,2±8,91. The mean Job Satisfaction Scale scores were calculated as 111,28 ± 22,29. In multivariate analyzes, high alcohol consumption (p=0.006), working in intensive care unit (p=0.028), not working in jobs suitable for their education, (p=0.044), not being consulted about the decisions related to job (p<0.001), non-compliance with hygiene rules and infection precautions in the working environment (p<0.001), weekly working time of 46 hours or more (p=0.001), being assigned involuntarily (p=0.006) and burnout (p<0.001) were found to be associated with low job satisfaction scores. Conclusions: In this study, it was determined that the job satisfaction scores of healthcare workers were low during the pandemic period and the lowest score belonged the wage sub-dimension. Job satisfaction is low among those who have a high level of burnout, those who have long working hours, those who work in intensive care, those who are assigned against their will, those who do not work in jobs suitable for their education, those whose opinions are not taken about their job, those who work in areas where hygiene rules and infection control measures are not applied. It was observed that the amount of alcohol use increased as the job satisfaction score decreased. In the study, it was observed that job satisfaction was mostly related to working conditions. Job satisfaction, which is important for the well-being and mental health of health workers, should be increased by improving working conditions.

Giriş ve amaç: İş doyumu kişinin işi ile ilgili sahip olduğu duygu ve tutumlar olarak tanımlanmakta; örgütsel çıktılar ile ve çalışanların iyi olma hali ile ilişkili olduğu için sıklıkla araştırılmaktadır. İzmir ilinde Covid-19 hastalarının tedavisinin yürütüldüğü bir devlet hastanesi olan Bornova Türkan Özilhan Devlet Hastanesi’nde yapılan bu çalışma ile sağlık çalışanlarının iş doyumu düzeylerinin ölçülmesi ve ilişkili faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: Kesitsel tasarımdaki bu araştırmanın evrenini Bornova Türkan Özilhan Devlet Hastanesi’nde görev yapmakta olan toplam 412 sağlık çalışanı oluşturmuştur. Evrenin tümüne ulaşılması hedeflenmiştir. Araştırmanın bağımlı değişkeni sağlık çalışanlarının iş doyumudur. Spector (1985) tarafından geliştirilen ve Yelboğa (2009) tarafından Türkçe’ye uyarlanan İş Doyumu Ölçeği (Job Satisfaction Survey) kullanılmıştır. Bağımsız değişkenler beş grupta toplanmıştır; demografik ve sosyoekonomik özellikler, sağlık durumu ve alışkanlıklar, mesleki özellikler ve çalışma koşulları, pandemi hastanesinde çalışma özellikleri ve sağlık çalışanlarının tükenmişlik düzeyleri. Veriler araştırmacı gözleminde çalışanların öz bildirimi ile doldurulan anket formlarından elde edilmiştir. Tanımlayıcı istatistikler ortalama ve standart sapma ile hesaplanırken; sayım tipi değişkenlerde ise sayı ve yüzdeler verilmiştir. Bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için; ikili karşılaştırmalarda T testi, üç ya da daha fazla grubun karşılaştırılmasında ise parameterik koşulları sağlama durumuna göre Varyans analizi ya da Kruskal Wallis testi kullanılmıştır. Çoklu analizler için lineer regresyon analizi yapılmıştır. Verilerin girişinde ve analizinde SPSS 23.0 programı kullanılmıştır. P<0.05 anlamlılık düzeyi olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Araştırmanın kapsayıcılığı %82,5 (n=340) düzeyindedir. Araştırma grubunun %68.8’i kadınlardan oluşmaktadır ve ortalama yaşları 39,2±8,91’dir. İş Doyumu ölçek puanları ortalaması 111,28±2,29 hesaplanmıştır. Çok değişkenli analizlerde, alkol kullanımının fazla olması (p=0,006), yoğun bakımda çalışma (p=0,028), yaptığı işin eğitimine uygun olduğunu düşünmeme (p=0,044), işi ile ilgili kararlarda görüşlerinin alınmaması (p<0,001), çalışılan ortamda hijyen kuralları ve enfeksiyon önlemlerine uyulmaması (p<0,001), haftalık çalışma süresinin 46 saat ve üzerinde olması (p=0,001), isteği dışında görevlendirilme (p=0,006) ve tükenmişlik (p<0,001) iş doyumu puanının düşük olması ile ilişkili saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışmada sağlık çalışanlarının pandemi döneminde iş doyumu puanlarının düşük olduğu ve en düşük puanın da ücret alt boyutu olduğu saptanmıştır. Tükenmişlik düzeyi yüksek olanların, çalışma saatleri fazla olanların, yoğun bakımda çalışanların, isteği dışında görevlendirilenlerin, eğitimine uygun işlerde çalışmayanların, işi hakkında görüşleri alınmayanların, çalıştığı alanda hijyen kurallarına ve enfeksiyon kontrol önlemlerine uyulmayanların iş doyumları düşüktür. İş doyumu puanı düştükçe alkol kullanım miktarının arttığı görülmüştür. Araştırmada iş doyumunun ağırlıkla çalışma koşulları ile ilişkili olduğu görülmüştür. Sağlık çalışanlarının iyilik hali ve ruh sağlığı için önemli olan iş doyumları çalışma koşullarının düzeltilmesi yolu ile arttırılmalıdır.