• 2015-2024close
• Open Access close
• Embargo close
• Publications close
• Research data close
• Research software close
• Other research products close
• Other ORP type close
• TR close
• Turkish close

GİRİŞ: Enflamasyon ilk köpük hücresinin oluşumundan aterosklerotik lezyonun gelişimi, hassas plak ve sonuçta fissür, rüptür ve trombozise kadar kardiyovasküler hastalık oluşumunun tüm aşamalarının kritik bir katılımcısıdır. Koroner arteriyel inflamasyon ise akut koroner sendromda (AKS) yaygın olarak görülmektedir. Aktif makrofajlardan salınan ve bu arteriyel inflamasyonda rol aldığı düşünülen kitotriozidaz (KIT) ile ilgili çalışmalar çok yenidir. Bu çalışmalarda stabil anjinası olan koroner arter hastalarında serum KIT düzeyi bakılmış ve sağlıklı insanlara göre serum seviyeleri yüksek bulunmuştur. AMAÇ: Bu çalışmayla akut koroner sendrom (AKS) tanısı almış hastaların serum KIT düzeyleri, kardiyovasküler olaylar, kardiyak enzim ve hs-CRP gibi enflamatuvar göstergeler arasındaki ilişkisi araştırılmıştır. YÖNTEM: Ocak ile Haziran 2010 tarihleri arasında koroner yogun bakıma yatırılan AKS hastalarından ardısık 30 ST-segment yükselmesi olan miyokard infarktüsü (STEMI), 30 ST-segment yükselmesi olmayan miyokart infarktüsü (NSTEMI) , 30 unstabil anjina pektoris (UAP) hastası olan ve 30 sağlıklı olgu olmak üzere toplam 120 (ortalama yas; 56.86+10.44 yıl, 81 erkek) kisi alındı. Bazal klinik karakteristikleri, laboratuvar ve biyokimyasal değerleri, almakta oldukları tedaviler ve EKG’leri kaydedildi. Hastaneye yatışlarının ilk saatinde hs-CRP ve KIT çalışılmak üzere kan örnekleri alınıp saklandı. İlk 24 saatte seri CK, CK-MB ve troponin ölçümleri yapıldı. Koroner anjiyografi yapılan olguların verileri değerlendirildi. BULGULAR: AKS grubunda bakılan KIT düzeyi 88.85+23.08 nmol/ml, kontrol grubunda ise 68.47+28.44 nmol/ml olarak saptandı (p=0.001). KIT düzeyi en yüksek STEMI grubunda (96.11+19.77 nmol/ml), en az ise kontrol grubunda (68.47+28.44 nmol/ml) bulundu (p=0.001). STEMI ve NSTEMI grubundaki KIT düzeyinin yüksekliği istatistiksel olarak anlamlı saptandı (p=0.001 ve p=0.045). Biyokimyasal göstergeler açısından AKS grubuyla kontrol grubu karşılaştırıldığında ise KIT aktivite düzeyi ile hs-CRP (r=0.21, p=0.046), troponin T (r=0.25, p=0.016), CK-MB (r=0.20, p=0.059) arasında pozitif bir bağıntı saptandı. Koroner anjiyografisi yapılan olgular damar lezyonu açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak bir fark saptanmadı (p=0.557). SONUÇ: AKS hastalarında serum KIT düzeyi artmaktadır. KIT aktivitesinin %83 duyarlılık ve % 72 özgüllük ile “cut off ” değeri 82.00 nmol/ml olarak belirlenmiştir. Bu düzey STEMI grubunda, NSTEMI ve UAP grubuna göre daha yüksek seyretmektedir. KIT düzeyi, AKS hastalarının erken tanısında destek olabilecek yeni bir gösterge olabilir.

Anadolu Haber Gazetesi, Sayı 145, 03-08 Temmuz 2001

Bu dergi Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Basın Yayın ve Halkla İlişkiler Birimi tarafından ayda bir, hiçbir kar amacı güdülmeden çıkarılmaktadır. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Aylık Bülten’de yer alan yazılar, fotoğraflar kaynak belirtilmeden alıntılanamaz.

Hipertrofik kardiyomiyopati (HKM), nisbeten sık görülen ve kardiyak sarkomerik proteinleri kodlayan genlerdeki mutasyonlardan kaynaklanan genetik geçisli bir hastalıktır. Tüm HKM olguları; kalp yetmezligi, aritmi, inme ve ani ölüm gibi komplikasyonlar için risk altındadırlar. HKM’de inme ve sistemik emboli riski göreceli olarak yüksektir. Bu olaylar paroksismal veya kronik atriyal fibrilasyon (AF) olan HKM hastalarında daha sıktır. Sol atriyal apendiks (SAA), normal fonksiyonlarını kaybettiginde trombüs gelisimi için bir rezervuar haline gelebilir ve hasta sinüs ritmindeyken bile tromboembolik olaylar gelisebilir. HKM olgularında SAA fonksiyonlarının etkilenip etkilenmedigi bilinmemektedir. Bu noktadan hareketle planlanan bu çalısmada, sinüs ritmindeki HKM olgularının SAA fonksiyonlarında degisim olup olmadıgını ve olası bir degisimin öngördürücülerini belirlemek amaçlandı. Gereç-Yöntem: HKM tanısı alan olgular, yas ve cinsiyeti benzer kontrol grubu hastaları ile karsılastırmalı olarak degerlendirildi. HKM tanı kriteri olarak, sol ventrikül hipertrofisi yapabilecek hipertansiyon, aort darlıgı ve sistemik hastalık gibi bir patoloji olmaksızın ekokardiyografi ile hipertrofik (duvar kalınlıgı '15 mm) olan ancak dilate olmayan sol ventrikül varlıgı olarak belirlendi. HKM’si olup sinüs ritminde oldugu saptanan ve ekokardiyografik incelemede sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ' %50 olan olgular çalısmaya dahil edildi. 24 saatlik ambulatuvar EKG monitörizasyonunda AF saptanan olgular çalısmadan dıslandı. Hastaların hemodinamik sınıflarını belirlemek ve risk degerlendirilmesi amacıyla eforlu ekokardiyografi ve transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Ekokardiyografide sol ventrikül sistolik fonksiyonları, diyastolik fonksiyonları, sol atriyum hacmi, kapak fonksiyonları, sol ventrikül hipertrofisinin derecesi, sistolik öne hareket ve sol ventrikül çıkıs yolu basınç gradiyenti degerlendirildi. SAA degerlendirmesi için transözefajiyal ekokardiyografi (TÖE) yapılarak hem SAA lümeninden “pulsed-wave” Doppler akımı ve hem de SAA duvarlarından doku Doppler kayıtları incelendi. SAA alan ve hacmi hesaplandı ve görsel olarak trombüs ve spontan eko kontrast (SEK) varlıgı arastırıldı. SAA akım fonksiyonlarını degerlendirmek amacıyla lümenden kayıt edilen erken diyastolik velosite olan V1, bosalma (kontraksiyon) velositesi olan V2 ve dolus velositesi olan V3 akım hızları ölçüldü. TÖE sırasında ‘pulsed wave’ örneklemi SAA medial duvarının proksimal ve orta kısmına, lateral duvarın yine proksimal ve orta kısmına, son olarak da SAA’nın lateral ve septal duvarının birlesim noktasına yerlestirilerek 5 farklı noktadan doku Doppler kayıtları alındı. Doku Doppler akımlarında her duvarın incelemesinde 3 dalga formu görüldü: D1, D2 ve D3. Lateral duvarın proksimal kısmından alınan dalgaların basına L1, orta bölümünden alınanların basına L2, septal duvarın proksimal bölümünden dalgaların basına S1, orta bölümünden alınanlara S2; septal ve lateral duvarın birlesim noktasındaki dalgaların basına A konularak veriler kayıt edildi. Her 5 bölgeden D1, D2 ve D3 dalgalarının tepe hızları ölçüldü. Bulgular: HKM tanısı olan 62 hasta ve 53 kontrol olgusu çalısmaya dahil edildi. Gruplar arasında yas, cinsiyet dagılımı, vücut agırlıgı, kalp hızı, sistolik ve diyastolik kan basınçları açısından anlamlı fark yoktu. HKM grubunda 22 (% 35.48) olguda obstrüktif tip HKM, 15 (% 24.19) olguda ‘latent’ tip HKM, ve 23 (% 37.09) olguda obstrüktif olmayan HKM saptandı. Her iki grubun transtorasik ekokardiyografi verileri karsılastırıldıgında sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu dısındaki tüm verilerde iki grup arasında anlamlı fark vardı. Arka duvar ve interventriküler septum kalınlıgı, fraksiyonel kısalma, sol ventrikül kitle ve kitle indeksi, sol atriyum çapı, hacmi ve hacim indeksi HKM grubunda anlamlı olarak daha yüksek bulundu. TÖE verileri degerlendirildiginde ‘pulsed wave’ Doppler ekokardiyografi ile degerlendirilen SAA akım velositeleri kontrol grubuna göre HKM hastalarında belirgin olarak baskılanmıstı. SAA fonksiyonlarını etkileyen faktörleri belirlemek için her iki gruba da ayrı ayrı yapılan çift-degiskenli korelasyon analizinde kontrol grubunda, SAA erken diyastolik (V1), bosalma (V2) ve dolus (V3) velositelerinin yas arttıkça azaldıgı saptandı (V1 için r =- 0.340, p=0.014; V2 için r =-0.335, p=0.014; V3 için r =-0.388, p=0.005). HKM grubunda ise SAA akım parametreleri yastan bagımsız olarak düsük saptandı (V1 için r =-0.218 p=0.088, V2 için r =0.14 p= 0.259; V3 için r =-0.045, p=0.732). Kontrol grubunda SAA bosalma hızı (V2) yas, sistolik kan basıncı, izovolümetrik gevseme zamanı, septal ve lateral E’ dalgası hızı, diyastolik disfonksiyon varlıgı ile iliskili bulunurken; HKM grubunda V2 tepe akım hızı, sistolik ve diyastolik kan basıncı, sistol ve diyastol sonu ventrikül hacmi, sol atriyum hacim indeksi ile iliskili bulundu, ancak diyastolik fonksiyon parametreleri, HKM tanı süresi, sol ventrikül kitle indeksi, zirve ve ortalama gradiyent ile iliskili bulunmadı. HKM grubunda SAA bosalma velositesi diyastolik disfonksiyon varlıgından ve derecesinden bagımsız olarak düsük saptandı. Ayrıca, beta bloker veya kalsiyum kanal blokerlerinin kullanımı ile SAA bosalma hızı arasında iliski yoktu. Baska bir ifadeyle SAA’nın bosalma fonksiyonun göstergesi olan V2; HKM grubunda yastan, diyastolik fonksiyon parametrelerinden, sol ventrikül kitle indeksi ve gradiyentten bagımsız olarak düsüktü. HKM grubunda SAA alanı, kontrol grubuna göre belirgin artmıs saptandı (4.61 ± 1.95 cm²’e karsın 3.19 ± 0.97 cm², p=0.0001). Yine HKM’li olgularda SAA hacmi kontrol grubuna göre artmıstı (5.22 ± 3.58 ml’ye karsın 2.98 ± 1.40 ml, p=0.0001). Doku Doppler velositelerinin (D1, D2, D3) hepsi HKM grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak daha düsük saptandı. Bu bulgu, HKM’de SAA akım hızlarının düsük bulunmasını destekler nitelikteydi. Sinüs ritminde olmalarına ragmen HKM grubundan 5 hastada (%8) trombüs ve 35 hastada (%56.5) SEK saptandı. SEK varlıgı ile SAA akım hızları arasında negatif korelasyon saptandı (V1 için r=-0.290, V2 için r=-0.404, V3 için r=-0.290). SEK varlıgı ile SAA doku Doppler ekokardiyografi parametreleri arasında da negatif korelasyon göstermekteydi (S1D2 için r=-0.297; S2D2 için r=-0.328; L1D2 için r= -0.381 ve L1D2 için r=-0.310). Tüm bu degerler istatistiksel olarak anlamlıydı. Sonuç: HKM’li 62 hasta, yas ve cinsiyet açısından eslestirilmis kontrol grubundaki 53 birey ile karsılastırıldıgında; HKM hastalarında hem “pulsed wave” Doppler ile SAA lümeninden elde edilen akımlar (V1, V2 ve V3) hem de SAA duvarlarından (S1, S2, A, L2, L1) elde edilen tüm doku Doppler velositeleri (D1, D2, D3) belirgin düsük saptanmıstır. Bunun sonucu olarak da HKM grubunda hem trombüs hem SEK olusumunda artıs görülmüstür. Bu çalısma HKM’li olgularda SAA fonksiyonlarının degerlendirildigi ve SAA fonksiyonlarının sinüs ritmindeyken bile baskılandıgının gösterildigi ilk çalısmadır. SAA akım ve doku Doppler parametrelerinin HKM’li olgularda yastan, sol ventrikül kitlesinden ve diyastolik disfonksiyondan bagımsız olarak baskılanmıs olması, atriyumda veya belki de sadece sol atriyal apendikste olusan hemodinamik degisikleri ya da su ana kadar açıklanamamıs bir atriyal miyopatiyi gösteriyor olabilir. Her ne kadar literatürde HKM’de atriyal miyopati olasılıgını destekleyen dolaylı bulgular olsa da atriyum ve apendiksden elde edilen doku biyopsilerinde yapılmıs genetik bir çalısma olmadıgından hala bir hipotez olarak degerlendirilmektedir. Ancak, atriyal miyopati olsun veya olmasın çalısmamızın bulguları, HKM’de sinüs ritminde iken bile SAA fonksiyonlarının baskılandıgını ve tromboemboli egiliminin arttıgını göstermektedir. Bu nedenle, HKM olguları sinüs ritminde olsalar bile tromboemboli açısından risk altında olabilirler. Bu hastalara TÖE ile SAA degerlendirmesi, olası tromboembolileri önlemek için klinik yaklasım

Introduction and aim: Attitudes towards the elderly are important as determinants of the quality of care for the elderly and the probability of students studying in the field of health to enter the field of geriatrics. Policy recommendations and practices that reveal or encourage age-based discriminatory attitudes during the COVID-19 pandemic; This has led to the homogeneous labeling of the elderly as 'vulnerable' and 'vulnerable', and the increasing division between young and old, fueling age-based discriminatory attitudes of the masses. This research was carried out to determine the attitudes of Ege University Faculty of Medicine (EUTF) students towards the elderly during the COVID-19 pandemic, to determine their anxiety levels related to COVID-19 and to evaluate the factors affecting these two conditions. Materials and methods: The population of the cross-sectional study consists of 2490 students enrolled in the EUTF 2020-2021 curriculum year. Participants were determined by quota sampling and random sampling within the framework of the extraordinary conditions created by the COVID-19 pandemic. The dependent variables of the study are 'Attitude towards the Elderly' and 'Anxiety Level associated with COVID-19'. In the study, attitudes towards the elderly were determined by the UCLA Geriatric Attitude Scale (UCLA-GAS); The level of anxiety associated with COVID-19 was evaluated with the 'Coronavirus Anxiety Scale Short Form' (CAS). Independent variables; It consists of the participant's sociodemographic characteristics, medical history, academic status and characteristics of the elderly relatives, as well as their views on the practices for the elderly during the pandemic process. Data were collected online between January and March 2021 with an online questionnaire. Student t, one-way ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis H, correlation tests in data analysis; Multiple linear regression analysis with one-way multivariate analysis of variance (MANOVA) was used as advanced analysis. SPSS 24.0 program was used and p0.05 was accepted as significance level. Necessary permissions were obtained from Ege University Medical Faculty Hospital Medical Research Ethics Committee and Ege University Faculty of Medicine Dean's Office. Results: The mean age of 663 people included in the evaluation was 21.11±2.195; 56.6% were women and 54.6% were studying in pre-clinical classrooms, and 86.6% reported that they continued their education remotely. The participants' UCLA-GAS mean score was 46.77±5.141 (median: 47) and moderately positive; The mean CAS score was 7.65±3.431 (median: 6) and the anxiety level associated with COVID-19 was low. With participants aged 20 and younger and pre-clinical period; Participants who think that young people should be prioritized in the allocation of scarce resources during the pandemic process, do not find it appropriate to limit individuals under the age of 20 within the scope of combating the epidemic, and report a negative change in their attitude towards the elderly, have lower average scores of attitude towards the elderly. Women, members of an extended family, those who share a household with someone over the age of 65, those who applied to a health institution for a non-COVID-19 reason and those who received distance education had higher COVID-19-related anxiety levels. No common variable was found to be associated with both dependent variables. As a result of multiple regression analysis, the variables included in the model account for 15.4% of the attitude towards the elderly; It predicts 9.8% of COVID-19 anxiety. No correlation was found between UCLA-GAS and CAS. Conclusions: In this study; It was determined that the attitudes of EUTF students towards the elderly were moderately positive, their anxiety levels related to COVID-19 were low, and there was no relationship between the direction of the attitude and the level of anxiety. Age-based decisions taken in health care and curfew applications during the fight against the virus; It has been found that medical students are associated with negative attitudes towards the elderly. There is a need for multidisciplinary studies at national and international level evaluating this trend among medical students. Educational interventions that strengthen intensified empathy and intergenerational solidarity in the pre-graduate and pre-clinical period can play a role in preventing the internalization of negative messages about aging and aging in the context of the pandemic. Giriş ve amaç: Yaşlıya yönelik tutum, yaşlıların bakım kalitesi ve sağlık alanında öğrenim gören öğrencilerin geriatri alanına girme olasılığının belirleyicileri olarak önemlidir. COVID-19 pandemisi sürecinde yaşa dayalı ayrımcı tutumları ortaya çıkaran veya teşvik eden politika önerileri ve uygulamalar; yaşlıların homojen bir şekilde 'kırılgan' ve 'savunmasız' olarak etiketlendirilmesine ve kitlelerin yaş temelindeki ayrımcı tutumlarını körükleyerek genç ve yaşlı arasındaki bölünmenin artmasına sebep olmuştur. Bu araştırma, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi (EÜTF) öğrencilerinin COVID-19 pandemisi döneminde yaşlılara yönelik tutumları, COVID-19 ile ilişkili anksiyete düzeylerinin belirlenmesi ve bu iki durumu etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amacıyla yürütülmüştür. Gereç ve yöntem: Kesitsel nitelikteki araştırmanın evreni EÜTF 2020-2021 müfredat yılında kayıtlı 2490 öğrenciden oluşmaktadır. COVID-19 pandemisinin yarattığı olağanüstü koşullar çerçevesinde kota örneklem ve gelişigüzel örnekleme yoluyla katılımcılar belirlenmiştir. Araştırmanın bağımlı değişkenleri 'Yaşlıya Yönelik Tutum' ve 'COVID-19 ile ilişkili Anksiyete Düzeyi'dir. Araştırmada, yaşlıya yönelik tutum UCLA Geriatrik Tutum Ölçeğiyle (UCLA-GA); COVID-19 ile ilişkili anksiyete düzeyi 'Koronavirüs Anksiyete Ölçeği Kısa Formu'yla (KAÖ) değerlendirilmiştir. Bağımsız değişkenler; katılımcının sosyodemografik özellikleri, tıbbi geçmişi, akademik durumu ve yaşlı yakınlarına ilişkin özellikleriyle pandemi sürecinde yaşlılara yönelik uygulamalara dair görüşlerinden oluşmaktadır. Veriler online anket formuyla Ocak – Mart 2021 arasında çevrim içi olarak toplanmıştır. Veri analizinde Student t, tek yönlü ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal Wallis H, korelasyon testleri; ileri düzey analiz olarak tek yönlü çok değişkenli varyans analiziyle (MANOVA) çoklu lineer regresyon analizi kullanılmıştır. SPSS 24.0 programı kullanılmış, p0,05 anlamlılık düzeyi olarak kabul edilmiştir. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Araştırmalar Etik Kurulu ve Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanlığından gerekli izinler alınmıştır. Bulgular: Değerlendirme kapsamına alınan 663 kişinin ortalama yaşı 21,11±2,195; %56,6'sı kadın ve %54,6'sı pre-klinik dönem sınıflarda öğrenim görmekte olup %86,6'sı eğitimine uzaktan devam ettiğini bildirmiştir. Katılımcıların UCLA-GA puan ortalaması 46,77±5,141(ortanca:47) olup orta düzeyde olumlu; KAÖ skor ortalamaları 7,65±3,431 (ortanca:6) olup COVID-19 ile ilişkili anksiyete düzeyleri düşük izlenmiştir. 20 yaş ve altı ve pre-klinik dönem katılımcılarla; pandemi sürecinde kıt kaynakların tahsisinde gençlerin önceliklendirilmesi gerektiğini düşünen, salgınla mücadele kapsamında 20 yaş altı bireylerin sınırlandırılmasını uygun bulmayan ve yaşlıya yönelik tutumunda olumsuz yönde değişim bildiren katılımcıların yaşlıya yönelik tutum puan ortalamaları daha düşüktür. Kadınların, geniş aileye mensup olanların, 65 yaş üstü biriyle aynı haneyi paylaşanların, COVID-19 dışı bir nedenle sağlık kurumuna başvuran ve uzaktan eğitim gören katılımcıların COVID-19 ile ilişkili anksiyete düzeyi daha yüksektir. Bağımlı değişkenlerin her ikisinin ilişkili olduğu ortak bir değişken saptanmamıştır. Çoklu regresyon analizi sonucunda modele alınan değişkenler yaşlıya yönelik tutumun %15,4'ünü; COVID-19 anksiyetesinin %9.8'ini yordamaktadır. UCLA-GA ve KAÖ arasında korelasyon saptanmamıştır. Sonuç: Bu çalışmada; EÜTF öğrencilerinin yaşlıya yönelik tutumlarının orta düzeyde olumlu ve COVID-19 ile ilişkili anksiyete düzeylerinin düşük olduğu ve tutumun yönüyle anksiyete düzeyi arasında ilişki olmadığı saptanmıştır. Virüsle mücadele sürecinde sağlık bakımı ve sokağa çıkış kısıtlaması uygulamalarında alınan yaş temelli kararların; tıp öğrencilerinde yaşlıya yönelik olumsuz tutumlarla ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Tıp öğrencileri arasında bu eğilimi değerlendiren ulusal ve uluslararası düzeyde multidisipliner çalışmalara gereksinim vardır. Lisans öncesi ve pre-klinik dönemde yoğunlaştırılmış empati ve kuşaklar arası dayanışmayı güçlendiren eğitim müdahaleleri pandemi bağlamında yaşlılık ve yaşlanmaya ilişkin olumsuz mesajların içselleştirilmesinin önlenmesinde rol oynayabilir

Giriş: Sosyal biliş, bireyin kendisi ve başkaları arasındaki sosyal etkileşimleriyle ilgili zihinsel süreçleri açıklayan bir kavramdır. Otizm Spektrum Bozukluğu'nun (OSB) androjen teorisi, prenatal androjenlerin fetal beyin üzerindeki erkeksi etkilere sahip olabileceğini ve otistik özelliklerin öncüsü olabileceğini öne sürmektedir. Doğum öncesi androjen maruziyeti olan Konjenital Adrenal Hiperplazi (KAH) tanısı olan bireylerin biyohormonal açıdan sağlıklı Cinsiyet Disforisi (CD) tanılı olgular ile arasındaki sosyal biliş ve otistik özellikler açısından nasıl farklılıklar gösterebileceği merak konusudur. Amaç: İntrauterin androjen maruziyeti olan cinsiyet kimliği kız olarak belirlenmiş çocuk endokrinolojisi tarafından takipli çocuk ve ergenlerin, androjen maruziyeti olmayan ancak kendini erkek cinsiyetine ait hisseden kız çocukların sosyal bilişsel beceriler ve otistik özellikler açısından karşılaştırılması ve ayrıca biyohormonal açıdan sağlıklı kontrol grubuna göre farklılıklarının ortaya konulması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmamız kesitsel tipte bir araştırma olup olgu alımı için çocuk endokrinoloji birimi ile birlikte çalışılmıştır. Olgu grubu olarak sadece doğumdaki cinsiyet tayini kız olan olgular dahil edilmiştir. Olgular 11-18 yaş arasında olup CD (n=35), KAH (n=29) ve sosyodemografik açıdan eşleştirilmiş sağlıklı kontrol (SK) (n=34) grupları oluşturulmuştur. Olgulara araştırmacılar tarafından hazırlanmış detaylı aile, okul ve sosyal yaşam özelliklerini değerlendiren sosyodemografik veri formu uygulanmıştır. Gruplar KSADS ile değerlendirildikten sonra eşlik eden psikiyatrik belirtilerinin olması durumunda, bu bulguların işlevselliği ne kadar etkilediğini değerlendirmek amacıyla GDÖ kullanılmıştır. Değerlendirme yaparken, sosyal biliş becerileri için Gözlerden Zihin Okuma Testi (GZOT), Yüzler Testi (YT), Beklenmeyen Sonuçlar Testi (BST) uygulanmıştır. Olgulara ayrıca Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği (DDGÖ), Çocuklarda Depresyon Ölçeği (ÇDÖ), Adolesan/Yetişkin Duyu Profili Ölçeği (AYDP) doldurtulmuştur. Tüm olguların ailelerine olguların klinik durumu değerlendirmek için Otizm Spektrum Tarama Ölçeği (OSTÖ), DEHB Ölçeği, Güçler ve Güçlükler Anketi (GGA), Çocuk Empati-Sistematize Ölçeği (EÖ-SÖ) doldurtulmuştur. Olgu grubuna ve ebeveynlerine uygulanan değerlendirmelerin hepsi sağlıklı kontrol grubuna ve ebeveynlerine de uygulanmıştır. Bulgular: Araştırmamızda tüm gruplar KSAD-S ile değerlendirilmiş olup ek psikiyatrik tanı varlığı açısından karşılaştırılmıştır. Cinsiyet Disforisi grubunda yüksek bulunmuştur (p0,001). Sosyal algıyı ölçmek için uygulanan YT'de 'şaşkınlık' emosyonunu ifade eden alt puanlarda, KAH ve kontrol grubu farklılaşmıştır (p=0,035). GZOT ve BST'de ise kontrol grubu CD ve KAH grubundan yüksek puan almıştır (p=0,006, p0.001). OSTÖ puanı açısında CD grubu puanlarının kontrol grubuna göre yüksek çıktığı (p=0,002) görülmüştür. AYDP'de duyusal hassasiyet alt grubunda KAH grubu, CD ve kontrol grubuna göre düşük puan almıştır (p=0,015, p0,001). Duyusal arayış alt grubunda ölçek puanları açısından KAH CD Kontrol olarak sıralama göstermiştir (p0,001). Duyusal kaçış alt grubunda CD grubu, KAH grubuna göre anlamlı ölçüde yüksek puan almıştır (p=0,029). Düşük kayıt alt grubunda ise CD grubu, kontrol grubuna göre yüksek puan almıştır (p=0,025). EÖ'de kontrol grubu KAH grubuna göre yüksek puan alırken, SÖ'de ise kontrol grubu CD grubuna göre yüksek puan aldığı saptanmıştır (p=0,033, p=0,005). DDGÖ'nde total puan açısından değerlendirdiğimizde, gruplar arasında fark olduğu görülmüştür (p=0,001). CD grubunun diğer gruplara göre yüksek puan aldığı (p=0,011, p=0,001), KAH ve kontrol grubu ise benzer görülmüştür (p>0,05). ÇDÖ total puanına göre ise CD grubu, diğer gruplara göre daha yüksek puan almıştır (p=0,007, p0,001). Sonuç: İnsan yaşamında cinsiyet, cinsel kimlik ve sosyal biliş becerileri etkileşim içindedir. İntrauterin androjen maruziyeti olan ve cinsiyet disforisi tanısı olan bireylere yönelik sosyal biliş becerileri açısından müdehale programlarına gereksinim duyulabilir. Bu tür olgularda multidisipliner yaklaşım ve ekip çalışması, olguların biyolojik ve psikososyal yönden gelişmesi açısından önemlidir. Introduction: Social cognition is a concept that represents mental processes related to interpersonal social interaction. Prenatal androgens may have masculinizing effects on the fetal brain and may be precursors of autistic traits, according to the androgen theory of autism spectrum disorder (ASD). In this study, female patients with a diagnosis of congenital adrenal hyperplasia (CAH) who were exposed to prenatal androgens and biologically female patients with a diagnosis of gender dysphoria (GD) and cisgender females (CF) control group were compared in terms of social cognition skills and autistic characteristics. Aim: The aim of this study is to compare female children and adolescents with intrauterine androgen exposure and followed up by pediatric endocrinology, to biological females with gender dysphoria and cisgendered females in terms of social cognitive skills and autistic characteristics. Method: Our study included 98 female cases aged 11 to 18 with GD (n=35), CAH (n=29), and CF (n=34). A sociodemographic data form, which evaluated detailed family, school, and social life characteristics, prepared by the researchers, was applied to the cases. After all groups were evaluated with the Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia (K-SADS), The Global Assessment of Functioning (GAF) was used to evaluate how these findings affected the patients' functionality in case of accompanying sub-threshold psychiatric symptoms. Reading the Mind in the Eyes Test (RMET), Faces Test (FT), and Comprehension Test (CT) were applied to measure social cognition skills. The cases also completed the Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS), Children's Depression Inventory (CDI), and Adolescent/Adult Sensory Profile (ASSP). Autism Spectrum Screening Questionnaire (ASSQ), Empathy Quotient (EQ), and Systemising Quotient (SQ), Turgay DSM-IV-Based Child and Adolescent Disruptive Behavior Disorders Screening and Rating Scale , The Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ), were filled in by the parents Results: In our study, all our groups were evaluated with K-SADS and evaluated in terms of the presence of psychiatric diagnosis, and the presence of psychiatric diagnosis was found to be higher in GD group (p0.001). In the sub-scores expressing the emotion of surprise in the FT applied to measure social perception, HR and control groups differed among themselves (p=0.035). On the other hand, the control group scored significantly higher than the GD and CAH groups in RMET and CT (p=0.006, p0.001). It was observed that the GD group ASSQ scores were significantly higher than the control group (p=0.002). In the sensory sensitivity subgroup of ASSP, the CAH group scored significantly lower than the GD and control groups (p=0.015, p0.001). In the sensory seeking subgroup, scale scores were ranked as CAH GD Control (p0.001). In the sensory avoidance subgroup, the GD group scored significantly higher than the CAH group (p=0.029). In the low registration subgroup, the GD group scored significantly higher than the control group (p=0.025). The control group scored higher than the CAH group in EQ, and significantly higher than the GD group in SQ (p=0.033, p=0.005). There was a significant difference between the groups in DERS Total Scores (p=0.001). It was observed that the GD group scored significantly higher than the other groups (p=0.011, p=0.001), and the CAH and control groups did not differ among themselves (p>0.05). According to the CDI total score, the GD group scored significantly higher than the other groups (p=0.007, p0.001). Conclusion: Androgen exposure may be related to social cognition skills and autistic traits. It may be important for professionals working in the field of child endocrinology and child psychiatry to work together to intervene in such cases.

Promoter of TMPRSS2 (transmembrame protease, serine 2) and erythroblastosis virus E6 (Ets) gene family fusion is common in prostate cancer. TMPRSS2 is an androgen regulated serine protease. Ets gene family is a transcription factor including a highly conserved DNA binding domain and Nterminal regulating region. The fusion of these genes lead to androgen regulated Ets factor transcription in prostatic tumor cells. Most common fusion is TMPRSS2-ETS related gene (ERG). ETV1, ETV4, and ETV5 fusions are also identified. Our study consists of 101 patients with mean age of 64 (46-88), mean PSA level of 10,4 (0,6-116,4). Twenty cases had BPH, 31 cases had Gleason score of 6, 25 cases had Gleason score of 7, and 25 cases had Gleason score of 8 or greater. Among the cases involved in the study, 14 with Gleason score of 8 or greater obtained from TUR-P, the rest 87 obtained from radical prostatectomy. TMPRSS2-ERG gene expression was studied by RT-PCR from the paraffin-embedded blocks of our patients. Among the whole 20 cases of BPH, ERG and TMPRSS2 expression was detected in 8 (40%) cases, wasn’t detected in the remaining 12 (60%). ERG and TMPRSS2 expression was seen in all the thirty-one cases with Gleason score of 6 (low grade), and 25 cases with Gleason score of 7 (intermediate grade). ERG and TMPRSS2 expression wasn’t shown in twenty-five cases with Gleason score of 8 or greater (high grade) (p=0,000). Expression was associated with survey, Gleason score (p0,05). In our study, we found out that TMPRSS2/ERG expression was positive in the cases who had low Gleason score and peripheral zone tumor. The lack of TMPRSS2/ERG expression in our cases with high Gleason scores makes us to think that this might be due to the fact that these tumors are localised in the transitional zone. The existence of expression in tumors that developed from the peripheral zone, which were usually exemplified with radical prostatectomy, shows that the tumors that develop from the peripheral and transitional zones follow different molecular pathways. Nevertheless, in the first steps of tumor development pathway, expression is more effective, as another possible mechanism is different molecular pathways play role in the further steps. TMPRSS2 (transmembran proteaz, serin 2) promotorunun, erythroblastosis virüs E26 (Ets) gen ailesiyle füzyonu, prostat kanserinde sık olarak izlenir. TMPRSS2, androjen yanıtlı bir transmembran serin proteazıdır. Ets gen ailesi, iyi korunmuş DNA bağlanma bölgesi ve N-terminal düzenleyici bölge içeren, transkripsiyon faktörleridir. Bu genlerin füzyonu, prostat tümör hücrelerinde, androjen bağımlı Ets faktör transkripsiyonuna neden olur. En yaygın füzyon TMPRSS2- ETS-ilişkili gen ( ERG)'dir. Ayrıca ETV1, ETV4 ve ETV5 füzyonları da tanımlanmıştır. Çalışmamız yaş ortalaması 64 (46-88), PSA değerleri ortalama 10,4 (0,6- 116,4) olan 101 hastadan oluşmaktadır. 20 olgu BPH, 31 olgu gleason skor 6, 25 olgu gleason skor 7 ve 25 olgu gleason skor 8 ve üzeridir. Çalışmaya dahil edilen olgulardan Gleason skor 8 ve üzeri olan 14 olgu TUR-P’den, geri kalan 87 olgu radikal prostatektomi den oluşmaktadır. Olgularımıza ait parafin bloklardan, RT-PCR yöntemiyle TMPRSS2- ERG gen ekspresyonu çalışılmıştır. Toplam 20 BPH olgusunun 8’inde (%40) ERG ve TMPRSS2 ekspresyonu saptanmış, 12’sinde (%60) görülmemiştir. Otuz bir Gleason skor 6 (Düşük grade’li) olgu ve 25 Gleason skor 7(orta grade’li) olgunun tamamında ERG ve TMPRSS2 ekspresyonu görülmüştür. Yirmi beş Gleason skor 8 ve üzeri (yüksek grade’li) olguda ERG ve TMPRSS2 ekspresyonu izlenmemiştir (p=0,000) . Ekspresyon, sağ kalımla, Gleason skorla ile ilişkili bulunmuştur (p0,05). Çalışmamızda, TMPRSS2/ERG ekspresyonunun düşük gleason skorlu ve periferal zon tümörü olan olgularda pozitif olduğunu saptadık. Gleason skoru yüksek olan olgularımızda TMPRSS2/ERG ekspresyonunun olmaması, bu tümörlerin transizyonel zonda yerleşmesine bağlı olabileceğini düşündürmektedir. Periferal zondan gelişmiş ve genellikle radikal prostatektomi ile örneklenen tümörlerde ekspresyon varlığı, periferal ve transizyonel zondan gelişen tümörlerin farklı moleküler yolaklar izlediği görüşünü desteklemektedir. Bununla birlikte, tümör gelişim yolağının ilk basamaklarında, ekpresyonun daha etkin olup, ileri basamaklarda ise farklı moleküler yolakların devreye girmesi olası bir diğer mekanizmadır. Bu çalışma Ç.Ü. Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje No: TF2013LTP13. Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2014. xi, 120 s. : tablo ; 29 cm. Kaynakça (s. 95-119) var. TEZ9452

Anadolu Haber Gazetesi, Sayı 699, 20-26 Ocak 2014

Environmental education plays very important role in environmental protection. During the behaviours of human being who has a special position among living things in order to prevent the destruction of the nature it is required to provide the education which teachs the balanced behaviours. Eğitimin çevre korumada çok önemli bir yeri vardır. Evrendeki varlıklar içerisinde farklı bir konumu olan insanın hayati faaliyetleri esnasında ortaya çıkan davranış tiplerinin, çevreye zarar vermeyen biçimde oluşması ancak dengeli hareketi öğütleyen bir eğitimle sağlanabilir.