• Open Access close
• Closed Access close
• Open Source close
• Publications close
• Research software close
• Digital Humanities and Cultural Her... close
• GOTRIPLE - Social Sciences and Huma... close

Bu tez, Midilli Adasının Padişah II. Mehmet tarafından fethinden sonra adada doğmuş ve oradan dümen tutarak Türk denizciliğinin yüz akı olarak kabul görmüş Oruç ve Hızır Reisler hakkında İspanyol tarihçi Francisco Lopez de Gomara tarafından kaleme alınmış `Korsan Barbaros Kardeşlerin Vakayinamesi` şeklinde Türkçeye çevirebileceğimiz kitabı referans noktası almaktadır. Çalışma bu cihetle Oruç Reis'in bahsi geçen tarihçinin yaşadığı dönemde İspanyollar tarafından nasıl algılanıpanlatıldığı sorusuna bir cevap niteliği taşımaktadır.Osmanlı tarih anlatımında Oruç Reis imgesinin yansımaları ortaya konmak suretiyle İspanya'da Oruç Reis ile ilgili yazılmış bahsi geçen eserdeki imgenin kıyasının yapılması, İspanyol bakış açısına netlik kazandırması yönünden önemlidir. Kitapta Oruç Reis'in başından geçen hadiselerin anlatılması, Oruç Reis'in hayatını gözler önüne seren ve günümüze kadar gelmiş Osmanlı eserlerinden takip edilmeksuretiyle kıyaslanarak İspanyol tarafının Oruç Reis'in yaptıklarının ne kadarına vakıf olduğunu göstermiştir.Anahtar Kelimeler: Oruç Reis, Francisco Lopez de Gomara, Cezayir, Tunus, Kanuni Sultan Süleyman, Barbaros, Osmanlı İmparatorluğu, Şarlken, Sultan Selim, Hızır Reis. As a reference point, this thesis takes the book that can be translated to English as `Chronicle of Corsair Brothers Barbarossa` written by Francisco Lopez de Gomara which is about Arudj and Khizir Barbarossa who were born in Lesbos where they started to set sail, honoring the Turkish Seamanship after the island was conquered by Mehmed II. Thus it is an answer to the question of how Arudj was perceived and told by Spaniards in the period of the aforementioned historian.The events that have been revealed concerning Arudj Reis' experiences in the Book, enables the presentation of how much the Spanish side was competent about Arudj Reis' activities through comparison of it with the Ottoman Works that are extant and display the life of Arudj Reis.Key Words: Arudj Reis, Francisco Lopez de Gomara, Algiers, Tunis, Suleiman the Magnificent, Barbarossa, Ottoman Empire, Charles V, Sultan Selim, Khizir Reis. 120

AbstractA bicylinder is the intersection of two equal right circular cylinders whose axes intersect at right angles. Archimedes says in his Method that the volume of the bicylinder is two-thirds of the volume of the cube whose edge is equal to the diameter of the cylinders. The surface area of the bicylinder is also two-thirds of the surface area of this cube. I argue that this result was known to Archimedes. © 2002 Elsevier Science (USA).Een bicylinder is de doorsnede van twee gelijke rechte cylinders waarvan de grondvlakken cirkels zijn en de assen elkaar loodrecht snijden. Archimedes zegt in zijn Methode dat de inhoud van de bicylinder gelijk is aan twee derde maal de inhoud van de kubus met zijde de diameter van de cylinders. De oppervlakte van de bicylinder is ook gelijk aan twee derde maal de oppervlakte van deze kubus. Ik beargumenteer dat dit resultaat aan Archimedes bekend was. © 2002 Elsevier Science (USA).MSC subject classification: 01A20.

Om vast te stellen of archeologische waarden aanwezig zijn binnen het plangebied Carnegieplein 2 - Poortgebouw is door de afdeling Archeologie van de Gemeente Den Haag een Inventariserend Veldonderzoek-boringen uitgevoerd. Het booronderzoek heeft aangetoond dat de oorspronkelijke bodemopbouw tot een diepte van 1 à 1,7 m onder maaiveld verstoord is geraakt. Onder de verstoorde lagen is de aangetroffen bodemopbouw overeenkomstig met de Nieuwe geologische kaart van Den Haag en Rijswijk. Bij het onderzoek zijn geen archeologische indicatoren aangetroffen. Bovenstaande maakt duidelijk dat in het plangebied de kans op archeologische waarden klein is. Op grond van deze resultaten beveelt de afdeling Archeologie van de gemeente Den Haag het bevoegd gezag daarom aan het plangebied vrij te geven en geen verder archeologisch onderzoek verplicht te stellen.

Denna uppsats är en studie av Blåsmarks bönhusförenings nedläggning och överlåtelsen avbönhuset till Blåsmarks DUF år 1947. Studien är begränsad till tidsperioden 1945–1948 föratt undersöka föreningarna innan och efter den händelse som är i fokus i uppsatsen och ärbaserad på de mötesprotokoll bägge föreningar förde under tidsperioden 1945-1948. Iuppsatsen undersöks föreningarnas arbete innan bönhusföreningens nedläggning 1947 samtorsakerna bakom dess nedläggning och vilka följder det fick för Blåsmarks DUF. Skeendetundersöks ur ett processperspektiv och följer den analytiskt-rationella modellen. Studiensresultat visade att bönhusföreningens nedläggning och överlåtelse av bönhus till BlåsmarksDUF var ett beslut taget främst på grund av att båda föreningarna bestod av samma medlemmar och arbetet med bönhuset redan till stor del utfördes av Blåsmarks DUF. Vidarevisade även studien att arbetet för Blåsmarks DUF föreföll sig detsamma efter övertagandetav bönhuset men att det utökades till att omfatta frågor gällande skötseln av bönhuset. Detframkom även i studien hur Blåsmarks DUF glädjes av att få ett eget bönhus och att beslutetfrån båda föreningar varit enhälligt och utan opposition. This thesis offers a study of the closure of the Blåsmarks bönhusförenings and the transfer ofthe prayer house to Blåsmarks DUF in 1947. The study is limited to the period 1945-1948 toexamine the associations before and after the events in question and is based on the protocolswritten during both associations’ meetings between 1945-1948. The essay examines theassociations’ work before Blåsmarks bönhusförenings closure in 1947, the reasons behind itsclosure and what consequences it had for Blåsmarks DUF. The event is examined from a process perspective and follows the analytical-rational model. The results of the study showedthat Blåsmarks bönhusförenings closure and the transfer of the prayer house was a decisionmade mainly because both associations consisted of the same members and the work with theprayer house was already largely carried out by Blåsmarks DUF. Furthermore, the study alsoshowed that the work for Blåsmarks DUF is pleased to have its own prayer house and that thedecision to transfer it to them was unanimous and without opposition. 

Si le principe du recours à la sortitio pour répartir les provinces entre les consuls et les préteurs aux époques républicaine et augustéenne est bien établi, la manière dont ce tirage était dans la pratique effectué reste mal connue, faute de sources décrivant en détail son déroulement. Souvent négligée au profit d’une approche plus juridique ou théorique de l’étude du tirage au sort, l’étude de la dimension pratique ou matérielle de la sortitio est pourtant nécessaire à la compréhension de ...

Begeleiding van de rioolvervanging in de Abersonlaan, Peppelenweg, Rhienderinklaan, Veldesebosweg en Kozakkenlaan.

Die journalistische Gattung der "Spectators", die in England zu Beginn des 18. Jahrhunderts ihren Ausgang nahm, verbreitete sich bald in ganz Europa, bevor sie zu einem wichtigen Indikator für das Diskurssystem der Aufklärung wurde. Das digitale Projekt verfolgt das Ziel, eine zentrale Sammlung für sämtliche europäische Spectators-Zeitschriften zu erstellen.

Les malformations congénitales ont depuis des temps immémoriaux suscitées des interrogations générant elles mêmes d'innombrables interprétations toutes aussi fantastiques que mystérieuses.Cette approche a persisté jusqu'à l'aube du XX ème siècle où une approche du phénomène des anomalies du développement humain est devenue progressivement cartésienne.

In het kader van de restauratie van het pand Oude Markt 26 te Enschede, bekend als de “Villa van HeeK”zijn graafwerkzaamheden in de kelders van het pand en aan de achterzijde archeologisch begeleid. Ondanks aantasting van het bodemarchief onder het huidige gebouw door de aanleg van grondverbeteringssleuven voor de funderingen en puinkuilen is op geringe diepte onder de keldervloeren een gedeeltelijk intact bodemarchief aangetroffen met belangrijke archeologische informatie. Daarin zijn resten van elkaar opvolgende gebouwen aangetroffen uit de periode van ca. 1300 tot de 19e eeuw. Uit de periode 1300 tot 1750 is een opeenvolging van leemvloeren, brandlagen en egalisatielagen aangetroffen, die de resten vormen van vijf of zes opeenvolgende gebouwen in houtskeletbouw. De eerste drie of vier van deze gebouwen zijn in de periode 1300-1500 te dateren, eventueel tot in de 16e eeuw; de jongste twee na 1600. De functie van deze gebouwen kon niet met zekerheid vastgesteld worden. De aanwezigheid van een laatmiddeleeuwse borg ter plekke kan door het onderzoek niet bevestigd, noch weerlegd worden. Een centrale haard in de één na oudste vloer wijst op een woonfunctie van tenminste deze bebouwingsfase. De minimale omvang van (een deel van) de gebouwen van 4 x 11 m komt overeen met die van een stadshuis van de stedelijke middenklasse of bovenlaag. Daarentegen doet de opmerkelijke ligging van de gebouwen op enige afstand van de rooilijnen langs de twee flankerende straten op een kleine verhoging van natuurlijk zand tussen twee natte zones direct naast de kerk een bijzondere functie of status vermoeden: mogelijk een kerkelijke. Wat betreft oriëntatie sloten de gebouwen aan bij de bebouwing langs de Haverstraat. Het jongste gebouw in houtskeletbouw is na de verwoesting, vermoedelijk bij de stads brand van 1750, vervangen door een gebouwencomplex in baksteen met enige allure en een nieuwe oriëntatie en aansluiting bij de Langestraat. Van dit gebouw zijn uitbraaksleuven aangetroffen en een intacte, gemetselde bakstenen vloer met muurresten van kelderruimten onder het noordoostelijk gedeelte. De funderingssporen komen overeen met de aangegeven bebouwing op de oudste kadastrale minuut uit ca. 1832. Het gebouwencomplex is rond 1848 vervangen door de in 1862 afgebrande voorganger van het huidige huis, dat na de brand op de funderingen daarvan is herbouwd. De oudste aanwijzingen voor een nederzetting in de directe omgeving van de onderzoekslocatie dateren uit de tweede helft van de 11e tot vroege 12e eeuw, hetgeen overeenkomt met de vroegste historische aanwijzingen voor het bestaan van de nederzetting Enschede en met vondsten op de aangrenzende Klokkenplas. Deze aanwijzingen bestaan uit twee fragmenten van Pingsdorfaardewerk uit een ophogingsdek van zwart humeus zand uit de 12e tot 13e eeuw onder de beschreven gebouwresten. De aanwezigheid van oudere bewoningssporen onder dit ophogingsdek is niet uitgesloten. De oudst aangetroffen bewoningsresten ter plekke van de onderzoekslocatie gaan terug tot de vroege 14e eeuw. Uit het onderzoek komt naar voren dat het archeologisch vatbare deel van de plaatselijke materiële cultuur in Enschede tot ver in de Nieuwe Tijd in diverse opzichten afweek van die in grote delen van de rest van Nederland en meer aansloot bij het oostelijk aangrenzende Westfalen. Pas de opbloei van de stad als centrum van textielnijverheid in de loop van de 18e eeuw lijkt de aansluiting bij de rest van Nederland versterkt te hebben. Opmerkelijk is onder meer de relatief late verstening van de stad, die pas na de stadsbrand van 1750 doorzet. Tussen 1600 en 1750 lijkt de plaatselijke productie en het gebruik van dakpannen te beginnen, evenals het gebruik en mogelijk de productie van bakstenen op beperkte schaal. Ook in de langere doorlooptijd van enkele aardewerksoorten en de late introductie van roodbakkend aardewerk sluit Enschede aan bij het aangrenzende Münsterland. Het onderzoek heeft, samen met dat op de Klokkenplas, duidelijk gemaakt dat de bodem van de binnenstad van Enschede een rijk bodemarchief herbergt dat van hoge informatieve waarde is. Enerzijds is het relatief uniek door de afwijkende culturele ontwikkelingen, die elders in Nederland niet bestudeerd kunnen worden. Anderzijds is men, door het verloren gaan van veel historische bronnen bij stadsbranden tot in recente tijd voor de kennis van het verleden van de stad veel sterker afhankelijk van het bodemarchief dan in veel andere plaatsen.