• Publicationsclose
• Research softwareclose
• Open Access close
• Article close
• Persian close

مقدمه: با توجه به برنامه های کشوری کنترل جمعیت ، مصرف قرص های ضـد بـارداری خـوراکی در میـان خانم های سنین باروری رواج پیدا نموده است . علی رغم بی خطر بودن این قـرص هـا در قریـب بـه اکثریـت موارد، عوارض نادری به دنبال مصرف آنها گزارش شده و حتی در تعدادی از بیماری ها منع مـصرف دارنـد از جمله بیماری هایی که مصرف قرص های ضدبارداری به عنوان عامل مساعد کننده ایجاد آنها مطـرح شـده اند پیتیریازیس ورسیکالر می باشد که علی رغم ذکر این رابطه هیچ مطالعه جامعی در این رابطه انجـام نـشده است. لذا بر آن شدیم تا رابطه بین مصرف OCP را با این بیماری بررسی نماییم. روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی از میان زنان مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امـام رضـا (ع) مشهد از مهر 1383 تا مهر 62 ، 1384 نفر مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر و 124 نفر از همان گروه سنی به عنوان کنترل مورد بررسی قرار گرفتند . تشخیص بیماری بر اساس بالینی و اسمیر مستقیم و لامپ وود بود ، اطلاعات حاصله توسـط پرسـشنامه هـایی جمـع آوری شـدند و نتـایج بـا کمـک نـرم افـزار امـاری SPSS و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: شایع ترین گروه سنی 20-29 سال بود (90/3 ، (%46/2% مبتلایان ساکن شهر و شغل اکثر آنها خانـه داری بود . رابطه ای بین محل سکونت و شغل بیمار با ابتلاء به پیتیریازیس ورسیکار به دسـت نیامـد (P=0.59) . شـایع ترین فرم بالینی ضایعه نوع هیپرپیگمانته و بیشتر در قسمت فوقانی بدن بود . 41/6% بیماران در مقابل 7/3% گـروه کنترل سابقه خانوادگی مثبت این بیمـاری را داشـتند . 24/2% گـروه مـورد و 24/2% گـروه کنتـرل OCP مـصرف می کردند که با توجه به PV=1 رابطه معنی داری بین مصرف OCP و ابتلا به بیماری پیتیریـازیس ورسـیکالر بـه دست نیامد . تمام موارد قرص ضد بارداری از نوع LD مصرف می کردند. نتیجه گیری: به نظر نمی رسد OCP عامل خطری برای ابتلاء به پیتیریازیس ورسیکالر باشد به منظور کنترل این بیماری ضرورتی برای قطع OCP یا تعویض روش جلوگیری از بارداری بیمار وجود ندارد . حتـی ممکـن است OCP با مکانیسم کاهش ترشح سبوم نقش محافظتی هم در برابر این بیماری داشته باشد .

در این تحقیق، دو نمک نقره با نام‌های نیترات نقره (AgNO3) و تترافلوروبورات نقره (AgBF4) با درصدهای وزنی مشابه در ساختار لایه فعال غشای کامپوزیت PES/PVP بارگذاری شدند و اثرات متفاوتی که در ساختار و عملکرد این غشا در جداسازی اتیلن از اتان به‌وجود آوردند مورد بررسی قرار گرفتند. تشکیل کمپلکس‌های متفاوت بین بخش‎های کاتیونی نمک‎های نقره با گروه‌های کربونیل در ساختار لایه فعال غشا توسط آزمون طیف‎سنجی تحلیل گردید. یک گروه کربونیل با انرژی پیوندهای مختلف می‌تواند کمپلکس‌های مختلفی با مولکول‌های غیر اشباع گازی مانند اتیلن برقرار سازد. لذا، کیفیت جداسازی گاز اتیلن از اتان تحت تاثیر انرژی پیوند کربونیل قرار دارد. در این بررسی، ساختار لایه فعال و همچنین پایه غشاهای تولیدی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی تصویربرداری شدند. از آزمون تراوش‌پذیری گازهای خالص و مخلوط نیز برای تایید نتایج آزمون طیف‎سنجی و ارزیابی کیفیت جداسازی غشای تولیدی استفاده گردید. نتایج آزمون طیف‎سنجی نشان دادند کاتیون‌های نمک تترافلوروبورات نقره کمپلکس قوی‌تری در ساختار پلی وینیل پیرولیدن (پلیمر سازنده لایه فعال) ایجاد می‌کنند و در غلظت‌های مشابه با نمک دیگر، تعداد بیشتری از سایت‎های فعال ساختار پلیمر را درگیر کمپلکس کرده و به نوعی توزیع مناسب‌تری در ساختار لایه فعال غشا پیدا می‌کنند. آزمون تراوش‌پذیری نشان داد نمک تترافلوروبورات نقره اثر قوی‌تری در جذب مولکول‌های اتیلن نسبت به اتان دارد و انتخاب‌گری بالاتری نیز نسبت به نمک نیترات نقره ایجاد می‌کند. بالاترین تراوش‌پذیری و انتخاب‌گری اتیلن هنگام استفاده از نمک تترافلوروبورات نقره در بیشترین غلظت مولی (50%) و در بالاترین فشار کاری اتفاق افتاد که به‌ترتیب برابر با GPU 5/9 و 43 بود که در حالت گاز مخلوط به‌دست آمده است. این پارامترها در حالت گاز خالص اعدادی بیشتر به‌ترتیب GPU 15 و 64 را به‌خود اختصاص دادند.

تحقیق حاضر درصدد است آثار طرح‌‌های اسکان مجدد را در روستاهای سیل‌‌زدة ‌‌شرق استان گلستان ارزیابی کند و میزان هماهنگی یا ناهماهنگی این‌‌ طرح‌‌ها را با اهداف توسعة ‌‌پایدار روستایی برسنجد. جامعة ‌‌آماری تحقیق حاضر، ساکنان شهر جدید پیشکمر (تجمیع 11 روستا) و ساکنان سه روستای جابه‌‌جاشده به‌‌صورت محدود هستند. برای تعیین تعداد پرسشنامه‌های مورد نیاز تحقیق از فرمول کوکران استفاده شد و 279 خانوار برای تکمیل پرسشنامه به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. برای مقایسة ‌‌دو الگوی جابه‌‌جایی محدود و تجمیع، از آزمون t نمونه‌‌های مستقل استفاده شد. مقایسة ‌‌دو الگوی جابه‌‌جایی محدود و جابه‌‌جایی توأم با تجمیع روستاها در منطقة مطالعه‌شده نشان داد که هریک از الگوهای پیشنهادی دارای مزایا و معایبی هستند. بررسی‌‌ها نشان‌دهندة ‌‌عملکرد ضعیف دو الگوی بررسی‌شده در بعد اقتصادی توسعة ‌‌پایدار و عملکرد مثبت در ابعاد اجتماعی و کالبدی هستند. با توجه به رویکرد توسعة ‌‌پایدار که در آن رسیدن به پایداری منوط به پایداری در هر سه بعد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی است، به‌‌‌نظر می‌‌رسد که جوامع مطالعه‌شده در پژوهش حاضر فاقد پایداری کافی هستند. دستیابی به پایداری نیازمند بهبود شاخص‌‌های اقتصادی ازطریق توانمندسازی جوامع محلی و بهبود شاخص‌‌های اقتصادی است.

Background: Candida auris is a globally emerging yeast pathogen that has shown not only resistance to most anti-fungal drugs but also thermo-tolerance to temperatures higher than the mammalian’s body temperature. Although it has been only a decade since the fungus was identified, its spread of infections has been rapid and quasi-epidemics have been reported. Co-occurrences of the fungus infections in all five continents are one of the strangest aspects of this fungus. All isolates, despite slight genetic differences, belong to a common genetic ancestor. However, different clades appear to have independent evolutionary paths. We have discussed the relationship between the acquired thermal tolerance of C. auris and the environmental temperature changes with the genetic affinities of the isolates. Methods: This basic science survey was carried out at the Shiraz University of medical sciences from July to December 2019. Phylogenetic analysis was used to compare the temperature sensitivity of C. auris and the species with which it is genetically related. The sequences of Internal transcribed spacer (ITS) region and the growth temperature ranges for C. auris and yeasts belonging to the Candida haemulonis complex as well as other environmental yeasts isolated from different geographical areas of the world were randomly selected and evaluated. Their phylogenetic relationship was investigated with the mapping of the phylogenetic tree based on ITS sequences. Results: Study of temperature ranges which the fungi are capable of growing clearly shows that all species of C. auris can tolerate temperatures higher than the mammalian body temperature. Genetic distances, as well as geographic distances between species of C. auris are visible during phylogenetic studies. These results illustrate the possibility that, despite these distances, the temperature tolerance attribute for each C. auris clade was independently and under a common external pressure such as global warming. Conclusion: The results of this study have discussed the increased incidence of emerging fungal infections due to climate changes; however the role of other contributing factors in the spread of these infections needs further investigation.

In this paper, the effect of Equal Channel Angular Pressing (ECAP) process on the structure and mechanical properties of AM30 magnesium alloy was studied. The results showed a considerable effect of ECAP process on creating an ultrafine grain size structure. Scanning Electron Microscope indicated that the grain size dropped from 20.4 µm in the extruded form to 7.2 µm in the first pass and 3.9 µm in fourth pass. The fourth pass presented higher ductility and lower yield stress in comparison with the extruded case. This behavior can be explained based on higher rate of texture softening versus the effects of the grain refinement on strength. The hardness test on the samples cross-section showed an increase in hardness and a uniform strain distribution at higher ECAP passes.

The objectives of the present investigation were to study the bioaccumulation of Aldrin, Diazinon and Endrin pesticides in the edible muscle tissues of Tinca tinca, Rutilus frisii kutum, Carassius auratus, Cyprinuscarpio, Silurus glanis and Esox lucius that were caught at various stations in the west, east and centre of the Anzali Wetland and to compare the results with the standards of the World Health Organization (WHO). The concentration of organochlorine pesticide was determined using Gas Chromatography (GC) equipped with an electron capture detector. The concentration of organophosphorus pesticide was determined using Gas Chromatography/Mass Spectrometry (GC/MS). The highest concentration of Diazinon was detected in Esox lucius from the wetland east station (20.25 ppb). Significant differences were not observed in the amounts of Diazinon and Aldrin pesticides in the muscles of fish samples in various stations (P>0/05). The highest amounts of Endrin were observed in the muscle of Cyprinuscarpio from the wetland east and west stations whichwere significantly different compared to that of other fish species (P<0/05). The amount of Aldrin in the Carassius auratus was significantly different compared to that of other fish species (P<0/05). According to the results, the amounts of Aldrin, Diazinon and Endrin were lower than the detection limits of the WHO standards. Therefore, consumers are not at risk from the point of view of food safety.

امروزه منابع آب به عنوان یکی از بحرانی‌ترین منابع طبیعی و مسئله آب به عنوان یکی از جدی‌ترین چالش‌های جامعه بشری قرن 21 تبدیل شده است. مفهوم ظرفیت برد منابع آب جهت پاسخگویی به این نگرانی‌ها و استفاده بهینه از منابع آب ایجاد شده است. در مطالعه‏ی حاضر تلاش شده با استفاده از رویکرد شبیه‏سازی – بیهنه‌سازی، ظرفیت برد منابع آب در یک حوضه پایلوت با در نظرگیری مؤلفه‏های اقتصادی، زیست‏محیطی و منابع آبی در دوره‏ تاریخی (2014 – 1985) و در شرایط تغییر اقلیم (2045 – 2015) مورد بررسی قرار گیرد. در این راستا از ابزار ارزیابی آب و خاک (SWAT) و الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. به منظور ارزیابی تغییر اقلیم در این مطالعه از خروجی‌های سه مدل گردش عمومی جو تحت سناریوهای RCP 2.6, 4.5, 8.5، استفاده شده‏ است. نتایج بیانگر این است که توانایی پشتیبانی منابع آب به واسطه‏ی نوسانات اقلیمی و تغییر اقلیم در دوره مورد بررسی (2045 – 1985) روند نزولی داشته است. از طرف دیگر بارگذاری بر منابع آبی به واسطه‏ی افزایش سطح زیر کشت افزایش یافته است. کاهش توانایی پشتیبانی منابع آب در کنار افزایش بارگذاری بر منابع آب سبب وارد شدن آسیب‌های جدی به منابع آب و محیط‌زیست حوضه شده است از این میان می‌توان به خشک شدن کامل دریاچه‌های حوضه اشاره کرد. در راستای مصرف متناسب با ظرفیت برد تحت بدبینانه‏ترین و خوش‏بینانه‏ترین سناریو در شرایط تغییر اقلیم با شرایط مدیریت فعلی حوضه، نیاز به کاهش درآمد ناخالص بخش کشاورزی به ترتیب با مقادیر 44/44 و 30 درصد می‏ باشد.

Introduction: Adenosine has been considered as a fine-tuner of the neurotransmitters in the nervesystem. Adaptive changes in the brain adenosine system occur in some patho-physiological situations suchas chronic exposure to morphine. In this study, the adaptive changes in the adenosine deaminase activity asa key enzyme in the adenosine metabolism that converts adenosine to inosine and ammonia, irreversibly,due to morphine dependence and tolerance to anti-nociceptive effects of sodium-salicylate wereinvestigated.Materials and Methods: Morphine dependence was induced by morphine administration in tap water(0.4mg/ml for 24 days). Tolerance to sodium-salicylate was induced by 6 i.p. injection (1 injection/day) ofsodium-salicylate. Tolerance to antinociceptive effects of sodium-salicylate was measured by tail flick (TF)and hot plate (HP) tests. Right hippocampus was dissected, homogenized at phosphate buffer, centrifugedand then the supernatant fraction was isolated. Protein content of the samples was measured by theBradford method. Hippocampus adenosine deaminase activity was measured by a calorimetric method ofenzyme assay which is based on the direct measurement of the produced ammonia from excessiveadenosine degradation by adenosine deaminase.Results: Daily injection of Sodium-salicylate produced antinociception in early days by latency increaserather than saline injection (P0.05). Injection of morphine(5mg/Kg) at the day 7 showed more increase in the latency of saline injected rather than sadium-salicylateinjected (P0.05).Conclusion: This decline in the adenosine deaminase activity may be related with adaptation in brainadenosine system subsequent of dependent to morphine or tolerance to sodium-salicylate.

Background and Objective: The present study aimed to investigate the effectiveness of rational emotive behavior therapy , group logotherapy, and their combination on the treatment of grief triggered by love trauma in adolescent girls. Materials and Methods: Out of 50 adolescent girls who referred to the counseling center, 36 cases were diagnosed with love trauma using the Ross (1999) Love Trauma Scale. They were selecred as research sample and assigned to four groups (n=12 in each group). All participants answered the love trauma test in the pre-test stage. The first group recived rational emotive behavior therapy, the second group recioved Logotherapy-based group counseling, a combination both methods was used in the third group, and the fourth group did not receive any intervention. The Ross Love Trauma Scale was then administered in the four groups in the post-test phase. The changes of the four groups were compared using the analysis of covariance and Bonferroni post hoc test. Results: Base on the results of analysis of covariance, the increase in the scores of treatment of love trauma in the post-test was significant. The results of Bonferroni test showed that all three treatments were effective in the treatment of love trauma in adolescent girls; nonetheless, the combined method was more effective, compared to the two other treatment methods. Conclusion: As evienced by the obtained results, a combined method of rational emotive behavior therapy and group logotherapy can significantly reduce the grief triggered by love trauma.

Objective (s): Posttraumatic growth is defined as subjective positive psychological changes following the struggle with highly challenging life events. The Posttraumatic Growth Inventory (PTGI) is one of the most credible tools for measuring these changes. The aim of current study was translating the PTGI into Persian and validating it in Iranian cancer patients Methods: This research validated the Persian version of the PTGI using 402 patients with cancer who referred to the oncology wards of two main hospitals in Tehran, Iran. The PTGI was translated into Persian and back-translated into English and the comments of its developers were applied. The scale’s content and face validity, construct validity, and internal consistency and test-retest reliability were then assessed. SPSS 15 and LISREL 8.8 for Windows were used to analyze the data. Results: The mean PTGI score of the participants was 68.68 ± 14.68. In confirmatory factor analysis, all fitness indexes, except goodness of fit index (0.88), confirmed the five-factor structure of the PTGI. Cronbach’s alpha for the total 21 items of the PTGI and its five subscales was calculated as 0.87 and 0.57-0.77, respectively. Test-retest correlations (r = 0.75) suggested the acceptable repeatability of the Persian version of the PTGI. Conclusion: The findings of the current study support the applicability of the Persian version of the PTGI for measuring perceived growth following cancer diagnosis.