• Open Access close
• Closed Access close
• Publications close
• Other research products close
• GR close
• Digital Humanities and Cultural Her... close
• GOTRIPLE - Social Sciences and Huma... close

An analysis of the place names of the coastal area of Crimea (Tauris) has been found in the description of Pallas (1795), along with the study of two or three historic «monuments» of the written and oral linguistic tradition of the Crimean Greeks, make it possible to establish a small vocabulary. This historic glossary provides several direct and indirect informations on the cultural heritage of the Greek speaking communities of Mariupol who live along with the Tatar-speaking Urums who have an ethnic Greek identity. An Urum-Ukrainian dictionary established by Alexander Garkavets has been appended herewith Le parler Grec (Rouméika) contemporain de la région de Mariupol (Azov, Ukraine) est la forme moderne de la langue parlée par les Hellénophones Roumeoi de la péninsule de Crimée. L’analyse des noms de lieu de la zone côtière de Crimée, que nous trouvons dans la description de Pallas (1795), complétée par l’étude de deux ou trois «monuments» de l’histoire linguistique de la tradition écrite et orale de la Crimée, permettent de dresser une liste d toponymes. Ce lexique historique contient de nombreuses indications, directes et indirectes, portant sur l’héritage culturel des Hellénophones de Mariupol ainsi que des Tatarophones Ouroum qui ont une identité ethnique hellénique. En Annexe on trouvera le dictionnaire Ouroum-Ukrainien etabli par Alexander Garkavets.

Ioannis Kapodistrias (1776–1831) was the founder of the modern Greek state. He previously served as a brilliant foreign minister of Russia, and he was a progressive and effective leader of the new country during the four years he served it as its first Governor. Though he had to create a state from zero, he had the ambition and method to organize it according to the European standards. His assassination in Nafplion, outside a church, deprived the country from the chance to become a modern state from the outset. The following article draws material from the “Great Greek Biographical Dictionary” and highlights the significance of one of the most distinguished politicians and diplomats of Europe. He was the man who wrote the first chapter of modern Greek history.

Preface: Stelios A. Papadimitriou 62 σ.

Η διδακτορική διατριβή εξετάζει την πορεία του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας κατά την ταραγμένη δεκαετία του 1940, από την εμπλοκή της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου. Παρουσιάζονται οι αλλαγές στη διοίκηση του ιδρύματος και ο αντίκτυπος των ιστορικών γεγονότων στη φυσιογνωμία του και εξετάζονται οι επιλογές του ρεπερτορίου, η σύνθεση του θιάσου, οι εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της θέσης του σκηνοθέτη, καθώς και οι παραστάσεις κάθε περιόδου. Η δομή της εργασίας παρακολουθεί χρονικά τα ιστορικά γεγονότα· το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει τη δράση του Εθνικού Θεάτρου κατά την εμπόλεμη περίοδο (1940-1941), το δεύτερο κεφάλαιο τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής (1941-1944), το τρίτο κεφάλαιο τις διεργασίες μετά την Απελευθέρωση και τη βραχύβια περίοδο της διεύθυνσης του Γιώργου Θεοτοκά (1944-1946), ενώ το τέταρτο κεφάλαιο τη λειτουργία του ιδρύματος υπό τη γενική διεύθυνση του Δημήτρη Ροντήρη (1946-1950), περίοδος που συμπίπτει με τη γενίκευση της εμφύλιας σύρραξης (1946-1949). Η εργασία επιχειρεί να συμπληρώσει κενά και να διαλευκάνει θολά σημεία της ιστορίας του ιδρύματος εκείνης της περιόδου, όπως η απόπειρα ίδρυσης πειραματικής σκηνής και η εμφάνιση φαινομένων βεντετισμού κατά την Κατοχή, ο παρεμβατικός ρόλος των Άγγλων και οι καινοτομίες που εισήγαγε ο Θεοτοκάς για τον εκσυγχρονισμό του ιδρύματος μετά την Απελευθέρωση, καθώς και το ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας, με τις απαγορεύσεις και τους αποκλεισμούς στελεχών, κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Γύρω από το σκηνοθετικό ζήτημα, εξετάζονται οι συνθήκες παραίτησης του Ροντήρη, απομάκρυνσης του Τάκη Μουζενίδη, επιστροφής του Πέλου Κατσέλη και πρόσληψης του Σωκράτη Καραντινού (1942-1943), οι προσπάθειες του Θεοτοκά να εξασφαλίσει τη συνεργασία περισσότερων σκηνοθετών, η άρνηση του Ροντήρη να επανέλθει στο ίδρυμα και οι διαπραγματεύσεις της διοίκησης με τον Λίνο Καρζή (1945-1946) και η πρόθεση του Ροντήρη να αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά τη σκηνοθεσία όλων των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση (1946-1950). H εργασία βασίζεται σε πρωτογενή έρευνα στον Τύπο της εποχής και στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου, από τη μελέτη των Πρακτικών των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου. This doctoral thesis examines the course of action of the National Theatre of Greece during the turbulent 1940s, from the involvement of Greece in the Second World War until the end of the Greek Civil War. It presents the changes in the institution’s management and the impact of historical events on its physiognomy, and examines the choices in repertoire, the ensemble’s composition, the developments regarding the issue of stage-direction and the performances of each period. The first chapter explores the activity of the National Theatre during the period of war (1940-1941); the second chapter focuses on the operation of the theatre during the Italian-German occupation (1941-1944); the third chapter peruses the operation after the Liberation and the short-lived management of the theatre by Georgios Theotokas (1944-1946); the fourth chapter delves into the operation of the organization under the general management of Dimitris Rondiris (1946-1950), during a time which coincides with the escalation of the civil conflict (1946-1949). The present thesis attempts to complete the missing gaps and to shed light on specific grey areas of the National Theatre’s history during that period, e.g. the attempt to establish an experimental scene or incidents of artistic jealousy between the actors during the Occupation; the meddlesome role of England or the innovations introduced by Theotokas in order to modernize the organization after the Liberation; the asphyxiating framework during the Civil War, which consists of prohibitions and expulsions of members. Concerning the stage directors, the thesis examines Rondiris’ resignation, Takis Mouzenidis’ removal, Pelos Katselis’ return and Sokratis Karantinos’ hiring (1942-1943); also, Theotokas’ effort to secure the collaboration of more directors, Rondiris’ refusal to return to the theatre and the negotiations of Linos Karzis with the theatre’s directorship (1945-1946); furthermore, Rondiris’ intention to direct all plays by the National Theatre, whilst he took over the management (1946-1950). The thesis is based on extensive research in the newspapers and magazines of that period and on enlightening information deriving from the Archive of the National Theatre of Greece itself.

Colchicine’s medical evolution is historically bound to the Mediterranean basin, since remarkable researchers from this region underscored its valuable properties. With the passing of years colchicine became an essential pharmaceutical substance for the treatment of rheumatologic and cardiovascular diseases. In light of recent findings, the therapeutic value of colchicine has grown. In clinical practice, colchicine remains underutilized in view of its proven efficacy and safety. Its complex pharmacokinetics and multifaceted anti-inflammatory role remain under investigation. The current review addresses the safe administration of colchicine in view of key drug to drug interactions. Finally, we are briefly presenting colchicine’s future potential applications. Highlights • Colchicine is among the oldest drug molecules in medical history. • Clinicians should always check for drug to drug interactions and modify colchicine’s dose according to published guidelines. • Beyond known indications (e.g. pericarditis, gout), current evidence implies favorable colchicine effects in CAD, stroke and even in COVID19. Graphical abstract

Ο μεσαιωνικός κόσμος, βυζαντινός, δυτικός και ανατολικός, συνιστά πρόσφορο πεδίο μελέτης. Κρίσεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, θεσμών, διεθνών σχέσεων κ.ά. έπλητταν τις κοινωνίες της εποχής, άλλοτε μεμονωμένα και άλλοτε καθολικά. Η θεματική των διαλέξεων επιχειρεί να προβάλει ποικίλες περιπτώσεις και φαινόμενα, όπως επίσης αποσκοπεί να αναδείξει, μεταξύ άλλων, τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίστηκαν τέτοιου είδους κρίσεις από διαφορετικούς μεσαιωνικούς πολιτισμούς.

AbstractBackgroundChiropractic technique systems have been historically documented to advocate overutilization of radiography. Various rationales for this have been explored in the literature. However, little consideration has been given to the possibility that the healthcare belief system of prominent early chiropractors may have influenced the use of the diagnostic modality through the years. The original rationale was the visualisation of chiropractic subluxations, defined as bones slightly out of place, pressing on nerves, and ultimately causing disease. This paradigm of radiography has survived in parts of the chiropractic profession, despite lacking evidence of clinical validity. The purpose of this paper is to compare the characteristics of the chiropractic technique systems that have utilised radiography for subluxation detection with the characteristics of religion, and to discover potential historical links that may have facilitated the development of those characteristics.DiscussionTwenty-three currently or previously existing technique systems requiring radiography for subluxation analysis were found using a search of the internet, books and consultation with experts. Evidence of religiosity from the early founders' writings was compared with textbooks, published papers, and websites of subsequently developed systems. Six criteria denoting religious thinking were developed using definitions from various sources. They are: supernatural concepts, claims of supremacy, rules and rituals, sacred artefacts, sacred stories, and special language. All of these were found to a greater or lesser degree in the publicly available documents of all the subluxation-based chiropractic x-ray systems.SummaryThe founders and early pioneers of chiropractic did not benefit from the current understanding of science and research, and therefore substituted deductive and inductive reasoning to arrive at conclusions about health and disease in the human body. Some of this thinking and rationalisation demonstrably followed a religion-like pattern, including BJ Palmer's use of radiography. Although access to scientific methods and research education became much advanced and more accessible during the past few decades, the publicly available documents of technique systems that used radiography for chiropractic subluxation detection examined in this paper employed a historically derived paradigm for radiography that displayed characteristics in common with religion.

Περίληψη: Στο κείμενο αυτό γίνεται αναφορά στην αναγκαιότητα υπέρβασης δογματικών αγκυλώσεων και άντλησης διδαγμάτων από τον θεωρητικό και μεθοδολογικό αναστοχασμό της Λογικής της Ιστορίας, εντός της οποίας εξετάζεται ο νομοτελής ρόλος της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας για την προώθηση της χειραφέτησης στην πορεία της ανθρωπότητας προς την κοινωνικοποιημένη ανθρωπότητα. Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα θεωρητικής επαναθεμελίωσης αυτής της προοπτικής, μέσω της διάκρισης των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων και των ύστερων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, καθώς και η βασική αντίφαση του σοσιαλισμού (μεταξύ τυπικής και πραγματικής κοινωνικοποίησης), η μη επίλυση-προώθηση της οποίας οδηγεί στην αντεπανάσταση και στην κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση. Έμφαση δίδεται στο ιστορικό γίγνεσθαι του υποκειμένου της επαναστατικής διαδικασίας, ο χαρακτήρας και οι δυνατότητες του οποίου καθορίζονται μεν πρωτίστως από τον εκάστοτε συγκεκριμένο χαρακτήρα της εργασίας που επικρατεί στατιστικά, αλλά εξαρτώνται κατά πολύ και από την όλη προπαρασκευή του, από την διαπαιδαγώγηση, από την πολιτική του συγκρότηση, από την οργάνωση και την αγωνιστική του δράση. Παρουσιάστηκε στο:

{"references": ["\u039b\u03b1\u03b3\u03bf\u03c5\u03b4\u03ac\u03ba\u03b7, \u0395. (2010), \u03a4\u03b1 \u03bc\u03bf\u03bd\u03b1\u03c1\u03c7\u03b9\u03ba\u03ac \u03ba\u03b1\u03b8\u03b5\u03c3\u03c4\u03ce\u03c4\u03b1 \u03c3\u03c4\u03b7\u03bd \u0395\u03c5\u03c1\u03ce\u03c0\u03b7 \u03b1\u03c0\u03cc \u03c4\u03bf\u03bd 16\u03bf \u03ad\u03c9\u03c2 \u03c4\u03bf\u03bd 18\u03bf \u03b1\u03b9\u03ce\u03bd\u03b1, Archive, 6, \u03c3\u03c3. 57-63 DOI: 10.5281/zenodo.4555227"]} During sixteenth till eighteenth century various dynasties imposed absolute monarchy on the great European states, making royal power stronger than ever. Of course, the concept of the state had not yet taken the form it has in modern times. States, these new political structures, often had no territorial continuity, as their borders were often changed and treated by their kings as family feuds. The Monarchical Regimes in Europe: from the 16th to the 18th century