• Open Access close
• Closed Access close
• Open Source close
• Embargo close
• Publications close
• Research data close
• Other research products close
• GR close
• Digital Humanities and Cultural Her... close
• GOTRIPLE - Social Sciences and Huma... close

Preface: Stelios A. Papadimitriou 62 σ.

Η διπλωματική μου εργασία επιχειρεί την ψηλάφηση όψεων του δημοσίου διαλόγου, όπως διαφαίνονται στον Τύπο κατά το χρονικό διάστημα προς και κατά την διάρκεια της διεξαγωγής της δίκης των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη 1967. Η έρευνα πραγματοποιείται με άξονες τον όρο και το πλαίσιο της δημόσιας σφαίρας και τον τρόπο που συγκροτείται μια δημόσια συζήτηση πάνω σε ένα δικαστικό – πολιτικό γεγονός. Επίσης, χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία από το θεωρητικό - μεθοδολογικό οπλοστάσιο των σπουδών μεταβατικής δικαιοσύνης. Η μελέτη βασίζεται στην εξέταση τριών εντύπων ( Αυγή, Καθημερινή, Νέα) . Τα έντυπα μοιράζονται την αγωνία και την επιθυμία να διεξαχθεί η δίκη το αμεσότερο δυνατό , το κάθε ένα εκκινώντας από διαφορετικά σημεία και εστιάζοντας αλλού. Διαφαίνεται έτσι και ένα διαφορετικό επίπεδο αιτημάτων, κριτικής, ερμηνείας και ανάλυσης των εξελίξεων. Ερωτήματα, τα οποία διαπερνούν την ερευνητική εργασία, αφορούν τον ρόλο του δημοσιογράφου και των μέσων ενημέρωσης στην διαμόρφωση του δημοσίου διαλόγου σε σχέση και με ζητήματα δικαιοσύνης αλλά και στον τρόπο και τα σημεία στα οποία αποτυπώνονται ή αντανακλώνται αντιδράσεις, εκφράσεις, απόψεις διαφορετικών τμημάτων του πληθυσμού και κοινωνικών και πολιτικών κατηγοριών. Σε ένα χρονικό διάστημα ιδιαίτερα πυκνό από διεργασίες και εξελίξεις, οι οποίες διαγράφονται στο ευρύτερο πεδίο του πολιτικού, η εργασία μελετά τον απόηχο και το τμήμα του δημοσίου διαλόγου που συναντάται στα φύλλα των εφημερίδων, καθώς και το ρόλο που φιλοδοξεί να διαδραματίσει ο Τύπος στο επίπεδο της δημόσιας σφαίρας. Τα τρία έντυπα μελετώνται για το διάστημα από τον Απρίλιο του 1975 έως και τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους. Στο πέρας αυτών των μηνών σημειώνονται συνέχειες στην κάλυψη της υπόθεσης στον Τύπο αλλά και αρκετές τομές και κορυφώσεις, ο χαρακτήρας και ο ρόλος των οποίων γίνεται απόπειρα να αξιολογηθεί και να ερμηνευθεί. Μέρος της υπόθεσης εργασίας τίθεται επομένως, μέσω μιας τακτικής και αναλυτικής μελέτης του Τύπου της χρονικής περιόδου και με μια συνολική οπτική ανάγνωσης και κατανόησης, το να μπορέσουν να αποτυπωθούν ορισμένα συμπεράσματα για την συγκρότηση και την στοιχειοθέτηση μιας δημόσιας συζήτησης που εκκινά από ένα σημαντικό δικαστικό γεγονός, αφορά τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα ως κομμάτι τους και είναι μέρος της υπόθεσης της πολιτειακής και πολιτικής μετάβασης στην ελληνική περίπτωση. My thesis attempts to grasp aspects of the public debate, as they appeared in the press in the period leading up to and during the trial of the first perpetrators of the coup of 21 April 1967. The research is carried out with the term and context of the public sphere and the way a public debate on a judicial-political event is constituted as its axes. Also, tools from the theoretical - methodological arsenal of transitional justice studies were used. The study is based on the examination of three newspapers ( Avgi, Kathimerini, Nea) . The publications share the anxiety and the desire to conduct the trial as directly as possible , each starting from different points and focusing elsewhere. A different level of demands, criticism, interpretation and analysis of developments is thus evident. Questions, which permeate the research paper, concern the role of the journalist and the media in shaping the public debate in relation to and on issues of justice, but also the way and the points in which reactions, expressions, opinions of different segments of the population and social and political categories are reflected or mirrored. In a period of time particularly dense with processes and developments, which are outlined in the broader field of the political, the paper studies the echo and the part of the public debate that is found in the newspapers' pages, as well as the role that the press aspires to play at the level of the public sphere. The three newspapers are studied for the period from April 1975 to September of the same year. In the course of these months there are continuities in the press coverage of the case, but also several intersections and climaxes, the character and role of which an attempt is made to evaluate and interpret. Part of the hypothesis of the thesis is therefore, through a regular and analytical study of the press of the period and with an overall perspective of reading and understanding, to be able to draw some conclusions about the constitution and substantiation of a public debate that starts from an important judicial event, concerns political and social events as part of it and as a part of the case of the political and political transition in the Greek case.

Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση των γλωσσικών χαρακτηριστικών στα κειμενικά είδη που εμφανίζονται στα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας και της Βιολογίας του γυμνασίου, με βάση το θεωρητικό πλαίσιο και τη μεθοδολογία της Συστημικής Λειτουργικής Γλωσσολογίας (ΣΛΓ). Συγκεκριμένα, αναλύονται οι λεξικoγραμματικοί πόροι και τα σημασιολογικά χαρακτηριστικά σε είκοσι τέσσερα συνολικά κείμενα από τα σχολικά εγχειρίδια. Η έρευνα εστιάζει στις διαδικασίες και τους μετέχοντες (σύστημα μεταβιβαστικότητας), στη λεξική πυκνότητα, στην τροπικότητα, στη γραμματική μεταφορά (ιδίως στην ονοματοποίηση), στην χρονικότητα και την αιτιότητα και στις συνδετικές σχέσεις. Οι διαφοροποιήσεις του λόγου των ανθρωπιστικών και φυσικών επιστημών, η αφαίρεση και η τεχνικότητα, και τα σύνδρομα χαρακτηριστικών που χαρακτηρίζουν τα κειμενικά είδη, εξετάζονται σε συσχέτιση και με τα ευρήματα συναφών ερευνών που έχουν γίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς (κυρίως στην Αυστραλία). Όπως προκύπτει από την ανάλυση των αποτελεσμάτων, τα χαρακτηριστικά αυξάνονται από τη μία τάξη στην άλλη και εντοπίζονται διαφορές στα δύο αντικείμενα. Η ανασυγκρότηση της γνώσης απαιτεί από τα παιδιά του γυμνασίου εξοικείωση με τις γραμματικές μορφές της γραπτής γλώσσας και του τρόπου που αναπτύσσονται στα κειμενικά είδη στα διάφορα μαθήματα. Επιπλέον, προτείνεται η συστηματικότερη ανάλυση και προσαρμογή των εργαλείων της ΣΛΓ στην ελληνική γλώσσα, δεδομένου ότι έχει εφαρμοστεί κατά κύριο λόγο στην αγγλική, και, τέλος, γίνονται κάποιες προεκτάσεις στην εκπαίδευση και τον γραμματισμό με γνώμονα μια ισονομιστική και χειραφετητική γνώση. The purpose of this study is to investigate the language of genres in History and Biology school textbooks in early secondary school (gymnasio), within the frame of systemic functional linguistics (SFL). More specifically, our aim is to analyze the lexicogrammar and semantics of twenty four texts from school textbooks. The study focuses on processes and participants (system of transitivity), lexical density, modality, grammatical metaphor (especially nominalization), temporality, causality and conjunctive relations. Differences in discourse of humanities and natural sciences, technicality and abstraction, and the co-occurrence (syndromes) of characteristics in different genres are considered in relation with the findings of relevant Greek and international researches. According to data analysis, there is an increasing tension from lower to higher grade and some differences between the two subject areas. The reconstruction of knowledge demands from early secondary pupils familiarization with grammatical forms of written language and with the way that they are deployed in school genres. Furthermore, it is suggested more specific analysis and adaptation of SFL tools in Greek language, given that they have implemented basically in English, and, finally, our remarks are extended to education and literacy under the rule of equal opportunities and emancipative knowledge.

An analysis of the place names of the coastal area of Crimea (Tauris) has been found in the description of Pallas (1795), along with the study of two or three historic «monuments» of the written and oral linguistic tradition of the Crimean Greeks, make it possible to establish a small vocabulary. This historic glossary provides several direct and indirect informations on the cultural heritage of the Greek speaking communities of Mariupol who live along with the Tatar-speaking Urums who have an ethnic Greek identity. An Urum-Ukrainian dictionary established by Alexander Garkavets has been appended herewith Le parler Grec (Rouméika) contemporain de la région de Mariupol (Azov, Ukraine) est la forme moderne de la langue parlée par les Hellénophones Roumeoi de la péninsule de Crimée. L’analyse des noms de lieu de la zone côtière de Crimée, que nous trouvons dans la description de Pallas (1795), complétée par l’étude de deux ou trois «monuments» de l’histoire linguistique de la tradition écrite et orale de la Crimée, permettent de dresser une liste d toponymes. Ce lexique historique contient de nombreuses indications, directes et indirectes, portant sur l’héritage culturel des Hellénophones de Mariupol ainsi que des Tatarophones Ouroum qui ont une identité ethnique hellénique. En Annexe on trouvera le dictionnaire Ouroum-Ukrainien etabli par Alexander Garkavets.

Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να διερευνήσει τον αντισημιτισμό που εκδηλώθηκε στην Ελλάδα της μεσοπολεμικής περιόδου, μέσα από τα κείμενα μερικών αντισημιτών διανοουμένων και μέσα από τον Τύπο. Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό αντιεβραϊσμό, ο σύγχρονος αντισημιτισμός, που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη κατά το τελευταίο τέταρτο του δέκατου ένατου αιώνα αναζήτησε τη θεωρητική νομιμοποίησή του σε ψευδοεπιστημονικές βάσεις και κατόρθωσε να συσπειρώσει γύρω του έναν όχι αμελητέο αριθμό εθνικιστών διανοουμένων. Παρά την περιορισμένη κοινωνική απήχησή του, στην Ελλάδα ο αντισημιτισμός εκφράστηκε κατά κύριο λόγο στη μεσοπολεμική Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του οικονομικού ανταγωνισμού ανάμεσα στους Εβραίους της πόλης και τους πρόσφυγες. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η εφημερίδα Μακεδονία, που το 1931 πρωταγωνίστησε στα αντισημιτικά γεγονότα που οδήγησαν στον εμπρησμό του συνοικισμού Κάμπελ στη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, ο αντισημιτισμός «συναντήθηκε» με τον αντικομμουνισμό, που κατά την ίδια περίοδο έγινε επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους. Τα επιχειρήματα των αντισημιτών διανοουμένων και δημοσιογράφων στηρίχθηκαν σε μεγάλο βαθμό στους ήδη διαδεδομένους στην Ευρώπη αντισημιτικούς μύθους, όπως η ροπή των Εβραίων προς το έγκλημα, τη συνωμοσία κατά του έθνους, τον εύκολο πλουτισμό κ.λπ. Ωστόσο, οι Έλληνες αντισημίτες προσάρμοσαν τα επιχειρήματά τους στην ελληνική πραγματικότητα, παρουσιάζοντας τους Εβραίους ως πολιτισμικά ξένους προς τους Έλληνες, ως επικίνδυνους για το έθνος και ως ραδιουργούντες, συχνά σε συνεργασία με τους κομμουνιστές. This paper aims to investigate the anti-Semitism that manifested itself in interwar Greece, through the writings of some anti-Semitic intellectuals and through the press. Unliketraditional anti-Semitism, modern anti-Semitism, which developed in Europe during the last quarter of the nineteenth century, sought its theoretical legitimacy on pseudo-scientific grounds. It also managed to gather around it a non-negligeable number of nationalist intellectuals. Despite its limited social impact, in Greece anti-Semitism was primarily expressed in interwar Thessaloniki, in the context of the economic competition between the city’s Jews and the newly arrived refugees. A typical case is the newspaper Macedonia, which in 1931 played a leading role in the anti-Semitic events that led to the arson of the Campbell neighborhood in Thessaloniki. In addition, anti-Semitism met with anti-communism, which during the same period became official policy of the Greek state. The arguments of anti-Semitic intellectuals and journalists relied heavily on anti-Semitic myths already widespread in Europe, such as the inclination of Jews for crime, conspiracy against the nation, easy enrichment, etc. However, Greek anti-Semites adapted their arguments to Greek reality, presenting Jews as culturally alien to the Greeks, dangerous to the nation, and manipulating, often in collaboration with communists.

Η παρούσα Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία (Μ.Δ.Ε.) πραγματεύεται τους εμφύλιους πολέμους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μέσα από τα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου 1821-1832 και το Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας 1778-1832. Από το ξεκίνημά της η Ελληνική Επανάσταση, πέρα από το αίτημα για ελευθερία, έθεσε και το πολιτικό διακύβευμα της δημιουργίας εθνικού ανεξάρτητου κράτους. Ωστόσο, ποιος θα ήταν ο χαρακτήρας του κράτους που θα προέκυπτε μετά την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και ποιοι θα μετείχαν στα όργανα διοίκησης του νέου κράτους; Μέσα από τον λόγο των πρωταγωνιστών των γεγονότων, και κυρίως των Υδραίων πολιτικών, των νικητών της εμφύλιας σύγκρουσης, όπως αυτός αποτυπώνεται στα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου και στο Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας, η παρούσα μελέτη θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει το αν ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση και κατά πόσο αυτή συνιστούσε τη «φυσιολογική» απόληξη μιας κατακερματισμένης προνεωτερικής κοινωνίας που έκανε τα πρώτα της βήματα προς τη συγκρότηση ενός σύγχρονου εθνικού κράτους. Θα προσπαθήσει, επίσης, να απαντήσει στο ερώτημα γιατί ο νικητής των εμφύλιων πολέμων ήταν οι πολιτικοί της Ύδρας και, συγκεκριμένα, η οικογένεια Κουντουριώτη και αν η έκβαση των γεγονότων θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Θα επιχειρήσει, δηλαδή, να δώσει τις απαντήσεις αυτές μέσα από τη ματιά των νικητών. Η τεκμηρίωση στηρίχθηκε κατεξοχήν στην εκτενή αλληλογραφία των αδελφών Κουντουριώτη αλλά και άλλων προσώπων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα των εμφυλίων, και στις αποφάσεις και διακηρύξεις της «Προσωρινής Διοίκησις της Ελλάδος», κατά τη χρονική περίοδο 1821-1825, οι οποίες βρίσκονται στα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου και στο Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας. Το υλικό αυτό συνδυάστηκε με τη βασική βιβλιογραφία της Ελληνικής Επανάστασης, καθώς και με άλλες πρωτογενείς πηγές, όπως τα Απομνημονεύματα αρκετών εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων. Εισαγωγικά, εξετάζεται η σχέση επαναστάσεων και εμφύλιων πολέμων και δίνεται μια επισκόπηση των γεγονότων της εμφύλιας σύγκρουσης, ώστε να υπάρξει μία πρώτη επαφή με όσα πρόκειται να εκτεθούν στη συνέχεια. Η εργασία χωρίζεται σε τρία κεφάλαια με αρκετές υποενότητες. Το πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται στην οργάνωση του προεπαναστατικού ελλαδικού χώρου σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, η οποία θα καθορίσει στάσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και κατά τη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού. Συγκεκριμένα, περιγράφεται η διοικητική οργάνωση της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και της Ύδρας, καθώς και ο ρόλος των κοτζαμπάσηδων, των αρματολών και των νοικοκυραίων αντίστοιχα, ως προϋπάρχοντες πολιτικοί παράγοντες. Το δεύτερο κεφάλαιο αφορά τις διαδικασίες συγκρότησης κεντρικής Διοίκησης μέσα από τη σύγκληση των δύο Εθνοσυνελεύσεων και τις αντιπαλότητες και διενέξεις που αυτές παρήγαγαν. Καταδεικνύεται πως η Β΄ Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε τον διχασμό των Ελλήνων, τη λήξη της οποίας ακολούθησε η τραγική πορεία προς τη ρήξη των δύο Σωμάτων της Διοίκησης, του Εκτελεστικού και του Βουλευτικού, η δημιουργία δύο Κυβερνήσεων και η συνακόλουθη ένοπλη αναμέτρηση. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο περιγράφονται οι δύο φάσεις της εμφύλιας σύγκρουσης, με την οικογένεια Κουντουριώτη να έχει αποκτήσει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, μετά την εκλογή του Γεωργίου Κουντουριώτη ως Προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος τον Δεκέμβριο του 1823. Αναδεικνύονται οι πολιτικοί χειρισμοί της Διοίκησης μέχρι την τελική επικράτηση και εμπέδωση της κυριαρχίας της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Στη βάση όλων αυτών, υποστηρίζεται το αναπόδραστο του εμφύλιου σπαραγμού, καθώς ως φαίνεται ήταν τόσο έντονα τα πάθη, και τόσο ισχυρή η προεπαναστατική κληρονομιά που δύσκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί η σύγκρουση. Συμπεραίνεται, επίσης, πως ο νικητής του εμφύλιου πολέμου δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τους πολιτικούς της Ύδρας και, συγκεκριμένα, την οικογένεια Κουντουριώτη, αλλά και το τέλος της σύγκρουσης διαφορετικό. Με μεγάλο ναυτικό παρελθόν το νησί της Ύδρας και οικονομική δύναμη οι άρχοντες του νησιού - και η οικογένεια Κουντουριώτη, - η συμβολή τους θεωρούνταν καθοριστική για την επιτυχή έκβαση του επαναστατικού εγχειρήματος. Δεδομένου του καίριου αυτού ρόλου τους αλλά και ενισχυμένη η κυβέρνηση Κουντουριώτη, με τα χρήματα των δύο δόσεων του αγγλικού δανείου, κατάφερε να μεταβάλλει τους πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελός της και να επικρατήσει διά της βίας έναντι των πολιτικών της αντιπάλων. The present Postgraduate Diploma Thesis discusses the civil wars that occurred during the Greek Revolution of 1821, as seen through the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis 1821-1832 and the Archive of Hydra’s community 1778-1832. Since its inception, the Greek Revolution, beyond the quest for freedom, sought the creation of an independent national state. However, what kind of state could emerge following the independence from the ottoman reign and who could lead it. Through the statements of the protagonists themselves and mainly Hydras’ politicians, the victors of the civil conflict, as can be seen from the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis and the Archive of Hydra’s community, the current thesis will attempt to explore the unavoidable of the conflict and whether it could be considered a «natural» occurrence derived from a divided pre-modern society taking its first steps towards the creation of a contemporary nation. In addition, the thesis will also try to identify the conditions that lead to the victorious outcome of the civil war for the Kountouriotis’ family side and whether that outcome could have been different. It will attempt to answer all those questions through the perspective of the victors. The documentation relied on the extensive correspondence between the two Kountouriotis brothers as well as others who played a vital part in the events of the civil conflict. Additionally, it will also be relying on the decisions and proclamations of the «Temporary Greek Government» during 1821-1825, that are recorded in the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis and the Archive of Hydra’s community. Furthermore, in combination with the above, basic bibliography of the Greek Revolution along with memoirs were used for the purposes of said documentation. Indroductionaly, the relation between rebellions and civil wars is examined along with presenting an overview of the events that took place during the civil wars, with the purpose of facilitating the understanding of the following analysis. The thesis is divided in three chapters and several subsections. The first chapter refers to the organization of the pre-revolutionary greek territory from a political and financial viewpoint that will provide with a powerful insight on people's mentality and behavior, both on a collective as well as on an individual level, during the civil conflicts. Specifically, the structure of command in the areas of the Peloponnese, central Greece and Hydra is analyzed in addition to the roles of «kotsabasides», «armatoloi» and «noikokyraioi», all part of a preexisting political entity. The second chapter is referencing the attempts and process of assembling a central government by the two national assemblies and the rivalries that said process gave birth to. What is more in this chapter, it is demonstrated how the second national assembly confirmed the divide between the Greek revolutionaries that lead to the separation of the Executive and Parliamentary body of command, resulting in two different governments and an armed conflict. In the third and final chapter, the two phases of the civil war are described, with Kountouriotis' family having acquired a central role in the political world after the election of Georgios kountouriotis as President of the Executive body in December 1823. A significant insight is given in the delicate political handling of things by the government leading to the complete prevalence and consolidation of dominance by the Kountouriotis’ government. Taking all relevant factors into consideration, the civil conflict could be considered unavoidable given the pre-revolutionary state of things along with the deep rivalry that had developed between the conflicted sides. The victor of the civil war could not have been other than the politicians of Hydra and Kountouriotis' family specifically, given the long naval tradition and financial capabilities of said men. Kountouriotis' family contribution was decisive to the successful outcome of the Greek Revolution. Given that and enhanced with money received from the two British loans, Kountouriotis' government accomplished a decisive but also violent dominance over their political opponents.

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τις δολοφονικές πράξεις κατά των δύο πολιτικών ανδρών, αντίθετων παρατάξεων, του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Ίωνος Δραγούμη, που έλαβαν χώρα τον Αύγουστο του 1920. Ειδικότερα, υπό την έννοια ότι ο Τύπος αποτελεί μεθοδολογικό εργαλείο της ιστορικής έρευνας και σημαντική ιστορική πηγή, η εν λόγω εργασία προσπαθεί να καταγράψει και να αξιολογήσει την είδηση της απόπειρας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι και την ακολουθήσασα είδηση της δολοφονίας του Ίωνος Δραγούμη, όπως αυτές παρουσιάσθηκαν στον τύπο της εποχής εξετάζοντας τα άρθρα των δημοσιογραφικών φύλλων του ελληνικού, κυρίως, τύπου. Για το λόγο αυτό επιλέχθησαν φύλλα τόσο από τον βενιζελικό τύπο, εφημερίδες προσκείμενες στην παράταξη του Βενιζέλου, όσο και από τον αντιβενιζελικό τύπο, εφημερίδες της αντιπολίτευσης. The present study deals with the assassination attempts against the two opposing parties’ politicians, Eleftherios Venizelos and Ion Dragoumis, that took place in August 1920. In particular, given that the press constitutes both a methodological tool used in the historical research and a significant historical source of information, this study is trying to record and evaluate the news of the assassination attempt against Eleftherios Venizelos in Paris and the following news of the murder of Ion Dragoumis, the way they were presented in the press looking into the articles of the newspapers, mainly of the Greek press. To this scope, newspapers pertaining both to the Venizelian press and to the anti-Venizelian opposing party press were selected.

Η παρούσα ερευνητική προσπάθεια πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2021-2022 στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αλίμου (Αθήνα). Στόχος ήταν να εξεταστεί εάν το μάθημα της Ιστορίας της Γ' τάξης θα μπορούσε να γίνει πιο ελκυστικό και ευχάριστο και να υποστηριχθεί η ανάπτυξη οριζόντιων δεξιοτήτων, μέσω της αξιοποίησης των τεχνικών του ενδοσχολικού μουσείου, της λογοτεχνίας και του θεάτρου. Αναφορικά με τη μεθοδολογία ακολουθήθηκε η ποιοτική ερευνητική προσέγγιση (μελέτη περίπτωσης), λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις όλων των συμμετεχόντων και τα ενδιαφέροντά τους για τη δημιουργία του ερευνητικού θέματος. Η συλλογή δεδομένων διευκολύνθηκε με πολυτροπικά εργαλεία όπως: η συμμετοχική παρατήρηση, οι σημειώσεις πεδίου και οι ομαδικές συζητήσεις. Η θεμελιωμένη θεωρία αναπτύχθηκε ως η καταλληλότερη μέθοδος ανάλυσης δεδομένων. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι μαθητές μέσω της βιωματικής και συνεργατικής προσέγγισης, της διεπιστημονικής προσέγγισης, της θεατρικής και μουσειακής παιδαγωγικής, ήρθαν σε επαφή με ένα νέο περιβάλλον μάθησης, που υποστήριξε την ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας και κριτικής σκέψης τους, τους έκανε κοινωνούς της δημοκρατίας στην πράξη και γενικά υποστήριξε την ολιστική ανάπτυξή τους. The present research endeavor took place during the school year 2021-2022 at the 3rd Primary School of Alimos (Athens). The aim was to examine whether the history lesson of the 3th grade could be made more attractive and enjoyable and to support the development of horizontal skills, through the utilization of the in-school museum, literature and drama techniques. Regarding the methodology, the qualitative research approach (case study) was followed, taking into account the opinions of all participants and their interests in the creation of the research topic. Data collection was facilitated by multimodal tools such as: participant observation, field notes and group discussions. Grounded theory was developed as the most appropriate method of data analysis. We concluded that students through the experiential and collaborative approach, interdisciplinary approach, drama and museum pedagogy, came into contact with a new learning environment that supported the development of their creative imagination and critical thinking, made them social of democracy in practice and generally supported their holistic development.

Ο μεσαιωνικός κόσμος, βυζαντινός, δυτικός και ανατολικός, συνιστά πρόσφορο πεδίο μελέτης. Κρίσεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, θεσμών, διεθνών σχέσεων κ.ά. έπλητταν τις κοινωνίες της εποχής, άλλοτε μεμονωμένα και άλλοτε καθολικά. Η θεματική των διαλέξεων επιχειρεί να προβάλει ποικίλες περιπτώσεις και φαινόμενα, όπως επίσης αποσκοπεί να αναδείξει, μεταξύ άλλων, τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίστηκαν τέτοιου είδους κρίσεις από διαφορετικούς μεσαιωνικούς πολιτισμούς.

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν υπήρξε απλά ένα γεγονός αντίστασης κατά του Οθωμανικού δεσποτισμού, αλλά κυρίως μια πράξη επαναστατική με σκοπό την ίδρυση δημοκρατικού εθνικού κράτους. Αναφερόμαστε σε ένα γεγονός μη γραμμικό αλλά δυναμικό και με αρκετές διακυμάνσεις, λόγω διαφορετικών παραγόντων, όπως ήταν για παράδειγμα ο φατριασμός και τα συμφέροντα σημαντικών οικογενειών, η εναλλαγή από την ατομική αντίληψη στη συλλογική συνείδηση με θεσμούς κρατικούς, η πορεία από την κατάσταση υποτελούς υπηκόου αυτοκρατορίας, σε πολίτη κράτους, καθώς και η διαφορετική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων. Στην παρούσα εργασία θα ασχοληθούμε με την διεθνή διάσταση του Αγώνα και θα αναλύσουμε μέσα από την περιγραφή της Έκθεσης Αντικρύζοντας την Ελευθερία! Στη Βουλή των Ελλήνων δύο αιώνες μετά, τη σαφή σχέση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος με την κλασική αρχαιότητα, συνεπώς και με την σύγχρονη υπόδουλη Ελλάδα στη συνέχεια. Η αντίληψη του κοινού παρελθόντος λειτούργησε συνδετικά και η διεθνοποίηση του Αγώνα άσκησε πιέσεις στις κυβερνήσεις των κρατών της Ευρώπης. Η εμπλοκή των Μεγάλων δυνάμεων, στα πρώτα βήματα της σύγχρονης πορείας του Έθνους υπήρξε καθοριστική. Η ναυμαχία του Ναβαρίνου στη συνέχεια σφράγισε αυτή τη σχέση με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Η αφηγηματική στοχοθεσία της Έκθεσης, που διοργανώθηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο, διατρανώνει με τον πιο σαφή και εναργή τρόπο τη διεθνοποίηση του ελληνικού ζητήματος αφενός, στην κρισιμότερη καμπή της συγχρονίας του και αφετέρου αντικαθρεπτίζει την διαχρονική αγαστή πορεία, Ελλάδας και Ευρώπης, μιας σχέσης που με τη συμβολή της κοινής μνήμης, δεν φθίνει αλλά σταθεροποιείται και ενισχύεται. Η τέχνη και ο πολιτισμός αποδεικνύεται στην πράξη, πως λειτουργούν ενωτικά, διδακτικά και στοχαστικά. The Greek war of independence of 1821 wasn’t just an event of resistance against the Ottoman empire, but mainly a revolutionary act having as goal the foundation of a democratic national government. We are referring to a not linear but dynamic event full of fluctations due to varrinet factors, such as factionalism and the interests of important families, the transition from individual perception to collective consciousness, based on state institutions, the progress from the state of a vassal of the empire to a state citizen, as well as the change of attitude of the Great European Powers towards the Greeks. In this particular project we will focus on the international impact of the Greek war of Independence, and we also analyze through the description of the exhibition ΄΄Beholding Liberty! At the Hellenic Parliament two centuries later΄΄, its clear relation between the European structure and Ancient Times, as well as the modern unredeemed Greeks. The realization of a common past worked in a connecting way between nations and the internationalization of the Greek War of Independence put pressure on the Governments of the Eyropean countries. The involvement of the Great Powers, in the first movements of the Nation’s contemporary progress played a determining role. The naval battle of Navarino established this relation in a distinctive way. The narrative aim of the Exhibition, which was organized by the Greek Parliament, demonstrates in a most clear and active way the internationalization of the Greek issue on the one hand in its most critical juncture in history and on the other hand by illuminating the timeless and admirable progress, of the Greece and Europe, a kind of relationship that does not recline, but which on the contrary is reinforced. Art and culture are actively proving to coexist in a uniting educational and reflective manner.