• Open Access close
• Restricted close
• Publications close
• GR close
• Digital Humanities and Cultural Her... close
• GOTRIPLE - Social Sciences and Huma... close

An analysis of the place names of the coastal area of Crimea (Tauris) has been found in the description of Pallas (1795), along with the study of two or three historic «monuments» of the written and oral linguistic tradition of the Crimean Greeks, make it possible to establish a small vocabulary. This historic glossary provides several direct and indirect informations on the cultural heritage of the Greek speaking communities of Mariupol who live along with the Tatar-speaking Urums who have an ethnic Greek identity. An Urum-Ukrainian dictionary established by Alexander Garkavets has been appended herewith Le parler Grec (Rouméika) contemporain de la région de Mariupol (Azov, Ukraine) est la forme moderne de la langue parlée par les Hellénophones Roumeoi de la péninsule de Crimée. L’analyse des noms de lieu de la zone côtière de Crimée, que nous trouvons dans la description de Pallas (1795), complétée par l’étude de deux ou trois «monuments» de l’histoire linguistique de la tradition écrite et orale de la Crimée, permettent de dresser une liste d toponymes. Ce lexique historique contient de nombreuses indications, directes et indirectes, portant sur l’héritage culturel des Hellénophones de Mariupol ainsi que des Tatarophones Ouroum qui ont une identité ethnique hellénique. En Annexe on trouvera le dictionnaire Ouroum-Ukrainien etabli par Alexander Garkavets.

Colchicine’s medical evolution is historically bound to the Mediterranean basin, since remarkable researchers from this region underscored its valuable properties. With the passing of years colchicine became an essential pharmaceutical substance for the treatment of rheumatologic and cardiovascular diseases. In light of recent findings, the therapeutic value of colchicine has grown. In clinical practice, colchicine remains underutilized in view of its proven efficacy and safety. Its complex pharmacokinetics and multifaceted anti-inflammatory role remain under investigation. The current review addresses the safe administration of colchicine in view of key drug to drug interactions. Finally, we are briefly presenting colchicine’s future potential applications. Highlights • Colchicine is among the oldest drug molecules in medical history. • Clinicians should always check for drug to drug interactions and modify colchicine’s dose according to published guidelines. • Beyond known indications (e.g. pericarditis, gout), current evidence implies favorable colchicine effects in CAD, stroke and even in COVID19. Graphical abstract

Η διδακτορική διατριβή εξετάζει την πορεία του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας κατά την ταραγμένη δεκαετία του 1940, από την εμπλοκή της χώρας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έως τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου. Παρουσιάζονται οι αλλαγές στη διοίκηση του ιδρύματος και ο αντίκτυπος των ιστορικών γεγονότων στη φυσιογνωμία του και εξετάζονται οι επιλογές του ρεπερτορίου, η σύνθεση του θιάσου, οι εξελίξεις γύρω από το ζήτημα της θέσης του σκηνοθέτη, καθώς και οι παραστάσεις κάθε περιόδου. Η δομή της εργασίας παρακολουθεί χρονικά τα ιστορικά γεγονότα· το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει τη δράση του Εθνικού Θεάτρου κατά την εμπόλεμη περίοδο (1940-1941), το δεύτερο κεφάλαιο τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της ιταλογερμανικής κατοχής (1941-1944), το τρίτο κεφάλαιο τις διεργασίες μετά την Απελευθέρωση και τη βραχύβια περίοδο της διεύθυνσης του Γιώργου Θεοτοκά (1944-1946), ενώ το τέταρτο κεφάλαιο τη λειτουργία του ιδρύματος υπό τη γενική διεύθυνση του Δημήτρη Ροντήρη (1946-1950), περίοδος που συμπίπτει με τη γενίκευση της εμφύλιας σύρραξης (1946-1949). Η εργασία επιχειρεί να συμπληρώσει κενά και να διαλευκάνει θολά σημεία της ιστορίας του ιδρύματος εκείνης της περιόδου, όπως η απόπειρα ίδρυσης πειραματικής σκηνής και η εμφάνιση φαινομένων βεντετισμού κατά την Κατοχή, ο παρεμβατικός ρόλος των Άγγλων και οι καινοτομίες που εισήγαγε ο Θεοτοκάς για τον εκσυγχρονισμό του ιδρύματος μετά την Απελευθέρωση, καθώς και το ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας, με τις απαγορεύσεις και τους αποκλεισμούς στελεχών, κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Γύρω από το σκηνοθετικό ζήτημα, εξετάζονται οι συνθήκες παραίτησης του Ροντήρη, απομάκρυνσης του Τάκη Μουζενίδη, επιστροφής του Πέλου Κατσέλη και πρόσληψης του Σωκράτη Καραντινού (1942-1943), οι προσπάθειες του Θεοτοκά να εξασφαλίσει τη συνεργασία περισσότερων σκηνοθετών, η άρνηση του Ροντήρη να επανέλθει στο ίδρυμα και οι διαπραγματεύσεις της διοίκησης με τον Λίνο Καρζή (1945-1946) και η πρόθεση του Ροντήρη να αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά τη σκηνοθεσία όλων των παραστάσεων του Εθνικού Θεάτρου, όταν αναλαμβάνει τη διεύθυνση (1946-1950). H εργασία βασίζεται σε πρωτογενή έρευνα στον Τύπο της εποχής και στο Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου, από τη μελέτη των Πρακτικών των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου. This doctoral thesis examines the course of action of the National Theatre of Greece during the turbulent 1940s, from the involvement of Greece in the Second World War until the end of the Greek Civil War. It presents the changes in the institution’s management and the impact of historical events on its physiognomy, and examines the choices in repertoire, the ensemble’s composition, the developments regarding the issue of stage-direction and the performances of each period. The first chapter explores the activity of the National Theatre during the period of war (1940-1941); the second chapter focuses on the operation of the theatre during the Italian-German occupation (1941-1944); the third chapter peruses the operation after the Liberation and the short-lived management of the theatre by Georgios Theotokas (1944-1946); the fourth chapter delves into the operation of the organization under the general management of Dimitris Rondiris (1946-1950), during a time which coincides with the escalation of the civil conflict (1946-1949). The present thesis attempts to complete the missing gaps and to shed light on specific grey areas of the National Theatre’s history during that period, e.g. the attempt to establish an experimental scene or incidents of artistic jealousy between the actors during the Occupation; the meddlesome role of England or the innovations introduced by Theotokas in order to modernize the organization after the Liberation; the asphyxiating framework during the Civil War, which consists of prohibitions and expulsions of members. Concerning the stage directors, the thesis examines Rondiris’ resignation, Takis Mouzenidis’ removal, Pelos Katselis’ return and Sokratis Karantinos’ hiring (1942-1943); also, Theotokas’ effort to secure the collaboration of more directors, Rondiris’ refusal to return to the theatre and the negotiations of Linos Karzis with the theatre’s directorship (1945-1946); furthermore, Rondiris’ intention to direct all plays by the National Theatre, whilst he took over the management (1946-1950). The thesis is based on extensive research in the newspapers and magazines of that period and on enlightening information deriving from the Archive of the National Theatre of Greece itself.

Preface: Stelios A. Papadimitriou 62 σ.

Within the framework of the project "Mythological Routes in Eastern Macedonia and Thrace", Mythotopia was created, highlighting the cultural and tourist wealth of the area. The region is significant not only geographically or geomorphologically but also historically and archaeologically. Over the centuries, significant cultures developed on its lands. A particular characteristic is the coexistence and mixture of different cultural elements, leading to a unique multicultural result. The project uses as means to get acquainted with the area the myths handed down by ancient writers. Most of these myths are set or related in some way to the broader area or specific regions. Thus, beyond getting to know the place and creating personalized routes according to the searches of its visitors, the project aims to highlight these myths. Through their recording and projection, mapping, and identification of the corresponding areas, visitors learn unknown aspects of the rich local history, ancient Greek and Latin philology, archaeology, and many other elements.

ObjectiveThe present study aimed to investigate whether acute kidney injury (AKI) was associated with 3-year mortality in elderly patients after non-cardiac surgery.MethodsThe present study was a 3-year follow-up study of two randomized controlled trials. A total of 1,319 elderly patients who received non-cardiac surgery under general anesthesia were screened. AKI was diagnosed by the elevation of serum creatinine within a 7-day postoperative period according to Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO) guidelines. A long-term telephonic follow-up was undertaken by investigators who were not involved in the previous two trials and had no access to the study group assignment. The date of death was taken from the official medical death certificate. The primary outcome was to investigate the association between AKI and postoperative 3-year mortality using the multivariable Cox regression risk model.ResultsOf the 1,297 elderly patients (mean age 71.8 ± 7.2 years old) who were included in the study, the incidence of AKI was 15.5% (201/1297). Of the patients with AKI, 85% (170/201) were at stage 1, 10% (20/201) at stage 2, and 5% (11/201) at stage 3. The 3-year all-cause mortality was 28.9% (58/201) in patients with AKI and 24.0% (263/1,096) in patients without AKI (hazard ratio 1.247, 95% confidence interval 0.939–1.657, P = 0.128). The multivariable Cox regression showed that AKI was not associated with 3-year mortality after adjustment of confounding factors (adjusted hazard ratio 1.045, 95% confidence interval 0.780–1.401, P = 0.766).ConclusionsAKI was a common postoperative complication, but it was not associated with 3-year mortality in elderly patients who underwent non-cardiac surgery. The low incidence of severe AKI might underestimate its underlying association with long-term mortality.

Ο μεσαιωνικός κόσμος, βυζαντινός, δυτικός και ανατολικός, συνιστά πρόσφορο πεδίο μελέτης. Κρίσεις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, θεσμών, διεθνών σχέσεων κ.ά. έπλητταν τις κοινωνίες της εποχής, άλλοτε μεμονωμένα και άλλοτε καθολικά. Η θεματική των διαλέξεων επιχειρεί να προβάλει ποικίλες περιπτώσεις και φαινόμενα, όπως επίσης αποσκοπεί να αναδείξει, μεταξύ άλλων, τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίστηκαν τέτοιου είδους κρίσεις από διαφορετικούς μεσαιωνικούς πολιτισμούς.