• Other research productsclose
• 2018-2022close
• CY close
• COVID-19 close

The current undergraduate project with title “Advertisement and Vaccination against Coronavirus” was written by Andria Charalampous, a final year university student of Communication and Internet Studies of Cyprus University of Technology, under the supervision of Dr. Konstantinos Solakis. The project was completed in May 2022. The aim of this project was to examine the effect of advertisement on Cyprus citizens and how advertisement can affect their attitude towards coronavirus vaccination with the use of an advertisement spot published by the Cyprus Department of Health. In order to carry out this research internet-based questionnaires were used. The data collection tool used by this survey is the questionnaire. The research was conducted online through the Facebook platform. The questionnaire has 10 Questions and contains the advertising spot published by the Ministry of health of Cyprus. This is the first set of data collected for this study as it hasn't been conducted in the past The findings of this project reveal that the characteristics of an advertisement can influence the attitude of Cypriot citizens towards it, either in a negative or a positive way. Their opinion about the advertisement can get influenced from the information provided, the production and the source of the advertisement. However, it was found that the source is the factor that affects citizens in a large degree. Moreover, it was found that this advertisement spot influenced Cypriot citizens to a big degree in order to shape their final attitude towards the coronavirus vaccine. This was evident since the advertisement caused either positive or negative attitude towards the vaccine. The aim of the advertisement was to affect people and in the current investigation the advertisement spot has achieved that. Η παρούσα πτυχιακή εργασία με τίτλο: “Διαφήμιση και Εμβολιασμός κατά του Κορονοϊού: Διαμόρφωση της στάσης των Κυπρίων πολιτών” εκπονήθηκε από την Άντρια Χαραλάμπους, φοιτήτρια του Θ’ εξαμήνου του τμήματος Επικοινωνίας και Σπουδών Διαδικτύου του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου υπό την επίβλεψη του Δρ. Κωνσταντίνο Σολάκη και ολοκληρώθηκε τον μήνα Μάιο του 2022. Στόχος της εν λόγω πτυχιακής έρευνας είναι να εξετάσει την συσχέτιση μεταξύ της στάσης προς τη διαφήμιση και της στάσης προς το εμβόλιο κατά του κορονοϊού των Κυπρίων πολιτών μέσα από ένα διαφημιστικό σποτ που δημοσιεύτηκε από το Υπουργείο Υγείας της Κύπρου. Σκοπός, είναι η ανάδειξη της σχέσης μεταξύ της διαφήμισης και της επιρροής όσον αφορά τον εμβολιασμό. Για τη διεξαγωγή της έρευνας υιοθετήθηκε η ποσοτική μέθοδος διαδικτυακών ερωτηματολογίων. Το εργαλείο συλλογής δεδομένων που χρησιμοποιεί η παρούσα έρευνα είναι το ερωτηματολόγιο. Η διεξαγωγή της έρευνας έγινε διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας Facebook. Το ερωτηματολόγιο έχει 10 ερωτήσεις και περιέχει το διαφημιστικό σποτ που δημοσίευσε το Υπουργείο Υγείας Κύπρου. Η συλλογή των δεδομένων είναι πρωτογενής και τα δεδομένα της μελέτης έχουν προκύψει πρώτη φορά. Τα ευρήματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι τα στοιχεία της διαφήμισης επηρεάζουν την στάση των Κυπρίων πολιτών απέναντι στη διαφήμιση. Η άποψη που έχουν για τη διαφήμιση επηρεάζεται από την ενημέρωση, τη δημιουργία και την πηγή της διαφήμισης. Ωστόσο, η πηγή είναι αυτή όπου επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την στάση των πολιτών. Επιπροσθέτως, οι Κύπριοι πολίτες επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη διαφήμιση για την τελική διαμόρφωση της στάσης τους προς το εμβόλιο κατά του κορονοϊού. Αυτό φαίνεται στο ότι αφού παρακολούθησα τη διαφήμιση τους προκάλεσε είτε θετικά είτε αρνητικά συναισθήματα προς το εμβόλιο. Σκοπός της διαφήμισης είναι να επηρεάσει και στο συγκεκριμένο παράδειγμα που εξετάζει η παρούσα εργασία το έχει καταφέρει. Completed

Introduction: The presence of the covid-19 pandemic affected both the physical and mental health of the general population. One of the most vulnerable populations at risk of developing depressive symptoms was post-partum women. Aim: The purpose of the current systematic review is to investigate the presence of depressive symptoms in post-partum women during the lockdown of the covid-19 pandemic. Material and Method: The method used was to search the international literature in the following databases (PubMed, Cinahl, Pantognostis) with all the various combinations of the keywords “depression”, “postpartum” or “postnatal”, “covid-19” and “lockdown”. Results: The search resulted in nine (9) studies during the period 2020-2022 which met the predefined criteria. Through the literature search it appeared that the prevalence of postpartum depressive symptoms increased to 38,8%-47,5% compared to the pre pandemic global prevalence of postpartum depressive symptoms which was at 17-17,7%. Some of the important factors that are associated with post-partum depressive symptoms were the infection of the post-partum women with Covid-19, the fear of both mother and child being infected, the inadequate social support, job termination and low socioeconomic status as well as lack of communication with loved ones. Conclusions: The covid-19 pandemic and the restrictive measures that were imposed significantly affected the mental health of postpartum women. The increase in the prevalence of depressive symptoms is enough proof for the need of immediate and necessary implementation of social interventions. An important protective factor is the provision of psychological and emotional support to mothers who are at risk of developing postpartum depression. Certainly, the conduction of further collective and timeless internationally based studies will lead to more accurate and clearer results among the maternity population. Εισαγωγή: Η παρουσία της πανδημίας του COVID-19 επηρέασε τόσο τη σωματική, όσο και την ψυχική υγεία του γενικού πληθυσμού. Ένας από τους ευάλωτους πληθυσμούς που τέθηκε σε κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων ήταν και οι λεχώνες γυναίκες. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης υπήρξε η διερεύνηση της παρουσίας των συμπτωμάτων κατάθλιψης σε λεχώνες κατά τον εγκλεισμό στην πανδημία COVID-19. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων (pubment, cinahl, και ο Παντογνώστης της βιβλιοθήκης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου) με λέξεις κλειδιά “depression”, “postpartum ή postnatal”, “covid-19” και “lockdown” σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε εννέα (9) μελέτες, κατά την περίοδο 2020-2022, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως ο επιπολασμός των επιλόχειων καταθλιπτικών συμπτωμάτων αυξήθηκε στο 38,8%-47,5%, έναντι του παγκόσμιου επιπολασμού ΣΚ σε λεχώνες που προπανδημικά ήταν στο 17%-17,7%. Σημαντικοί παράγοντες που συσχετίστηκαν με τα επιλόχεια ΣΚ ήταν, η επιμόλυνση των λεχώνων με την νόσο COVID-19, ή ο φόβος επιμόλυνσης της μητέρας και του παιδιού, η ανεπάρκεια στο βαθμό παροχής κοινωνικής υποστήριξης, η αναστολή από την εργασία και το χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό εισόδημα, καθώς και η έλλειψη επικοινωνίας και οι συγκρούσεις των λεχώνων με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Συμπεράσματα: Η πανδημία του COVID-19 και τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν επηρέασαν σημαντικά την ψυχική υγεία των λεχώνων. Η αύξηση του επιπολασμού των ΣΚ στο 38,8%-47,5% και η παρουσία κοινών παραγόντων που συσχετίστηκαν με τα επιλόχεια καταθλιπτικά συμπτώματα, είναι η απόδειξη ότι απαιτείτε η άμεση και αναγκαία εφαρμογή παρεμβάσεων σε κοινωνικό επίπεδο. Σημαντικός προστατευτικός παράγοντας ζωτικής σημασίας αποτελεί η παροχή ψυχολογικής και συναισθηματικής υποστήριξης σε λεχώνες που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης επιλόχειας κατάθλιψης. Σίγουρα, η διεξαγωγή περεταίρω συλλογικών και διαχρονικών μελετών σε διεθνές επίπεδο θα οδηγήσει σε ακριβέστερα και πιο σαφή αποτελέσματα μεταξύ του πληθυσμού των λεχώνων. Completed

Introduction: COVID-19 is a viral infection that mainly affects the respiratory system, causing mild to severe respiratory failure with persistent hypoxemia; the final stage being the presence of an atypical ARDS. The prone position is an evidence based clinical practice that improves gas exchange and oxygenation by recruiting dorsal lung areas. Studies have shown its beneficial effect with ARDS and its effectiveness in improving oxygenation in intubated patients. Aim: The aim of this study is to explore the effectiveness of the prone position as an adjunct technique in pre-existing care for awake non-intubated hypoxemic patients with covid-19, in order to improve oxygenation and reduce the need of intubation. Material and Method: The method used was searching the relevant Greek and international literature in databases (PubMed, EMBASE, Google Scholar) with the keywords “awake prone position”, “covid-19’’, “Sars-CoV2”, “hypoxemic”, “non-intubated” and “effects” in all possible combinations. Results: The search resulted in 8 studies, during the period 2020-2021 that met the predefined criteria. Through the literature search; it was found that the prone position in hypoxemic non-intubated patients with covid-19, in terms of the need for endotracheal intubation is a controversial issue. Five research studies did not find a statistically significant difference in the use of the prone position, however, two studies resulted in a reduced need for intubation after using the prone position. Although, its use seems to improve gas exchange and oxygenation, but this improvement does not seem to last long enough when patients are repositioned in a supine position. In addition, patients who were placed in a prone position were in need of intubation later compared to patients in a supine position. Conclusions: Although there is some indications that the prone position may reduce the need for endotracheal intubation, improve oxygenation and generally positively impact the health of non-intubated COVID-19 patients, further research is needed before coming to a definite conclusion on its effectiveness. Εισαγωγή: Η νόσος COVID-19 είναι μια ιογενής λοίμωξη η οποία επηρεάζει κυρίως το αναπνευστικό προκαλώντας ήπια έως και σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια με εμμένουσα υποξαιμία, με τελευταίο στάδιο τη παρουσία ενός άτυπου ARDS. Η πρηνής θέσης είναι μία τεκμηριωμένη κλινική παρέμβαση που βελτιώνει την ανταλλαγή αερίων και την οξυγόνωση με στρατολόγηση ραχιαίων πνευμονικών περιοχών. Μελέτες έχουν δείξει τη θετική επίδραση της σε ασθενείς με ARDS και την αποτελεσματικότητα της ώς προς τη βελτίωση τηs οξυγόνωσης σε διασωληνομένους ασθενείς. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης υπήρξε η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της χρήσης πρηνούς θέσης, ως επιπρόσθετη τεχνική στη προυπάρχουσα φροντίδα, σε υποξαιμικούς μη διασωληνωμένους ασθενείς με covid-19, ως προς τη βελτίωση της οξυγόνωσης και τη μείωση της πιθανότητας ανάγκης για ενδοτραχειακή διασωλήνωση. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων (PubMed, EMBASE και Google Scholar) με λέξεις κλειδιά (awake pronoun position, covid-19, Sars-CoV2, hypoxemic, non-intubated και effects) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 8 μελέτες, κατά την περίοδο 2020-2021 που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως η χρήση της πρηνούς θέσης σε υποξαιμικούς μη διασωληνωμένους ασθενείς με Covid-19 ως προς την ανάγκη για ενδοτραχειακή διασωλήνωση είναι αμφιλεγόμενο θέμα, αφού πέντε από τις ερευνητικές μελέτες δεν εντόπισαν στατιστικά σημαντική διαφορά στη χρήση ή όχι της πρηνούς θέσης, δύο μόνο μελέτες είχαν ως αποτέλεσμα τους μειωμένη ανάγκη διασωλήνωσης στη χρήση της πρηνούς θέσης. Φαίνεται όμως πώς η χρήση της βελτιώνει την ανταλλαγή αερίων και την οξυγόνωση, αν και αυτή η βελτίωση δεν φαίνεται να διαρκεί αρκετά όταν επανατοποθετηθούν ξανά σε ύπτια θέση. Επιπρόσθετα νοσηλευόμενοι που τοποθετήθηκαν σε πρηνή θέση είχαν ανάγκη για διασωλήνωση αργότερα συγκριτικά με τη μη χρήση της. Συμπεράσματα: Υπάρχει ανάγκη εκτεταμένης έρευνας για το κατά πόσο όντος η πρηνής θέση μειώνει την ανάγκη για ενδοτραχειακή διασωλήνωση, βελτιώνει την οξυγόνωση και γενικά έχει θετικό αποτέλεσμα στη έκβαση της υγείας των νοσηλευόμενων. Completed

Introduction: The sudden outbreak of the COVID-19 pandemic made the global scientific community to turn it’s attention to the immediate treatment of the serious disease caused by the virus. Over time, in addition to severe disease, it appeared that there are serious long-term effects after COVID-19 which may significantly affect later life. Aim: The aim of this literature review was to investigate the Post COVID-19 syndrome and the effects after hospitalization in Intensive Care Unit. Material and Method: The method used was to search the relevant international literature in scientific electronic databases (MEDLINE, CINAHL, EMBASE) with keywords: Intensive Care Syndrome, Impact, ICU, Critical Care Patients and the same words in the corresponding English terminology in all possible combinations. The main admission criterion was the time frame as it was limited to studies that had been published after the onset of the Pandemic. Results: Post COVID-19 syndrome in people after the Intensive Care Unit has effects on the mental and physical level. These effects occurred in a large percentage of people after discharge from the hospital and in a period of up to 1 year after. This result negatively affected the Quality of Life and the daily life of the participants. Conclusions: Further study is required for the syndrome after the Intensive Care Unit as there are still limited data in the literature. Health policy should take into account the effects of the syndrome and develop support strategies for people with COVID-19 syndrome. Εισαγωγή: Το ξαφνικό ξέσπασμα της πανδημίας του COVID-19 είχε ως αποτέλεσμα η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα να στρέψει τη βλέψη της στην άμεση αντιμετώπιση της βαριάς νόσου που προκαλεί ο ιός. Με το πέρας του χρόνου εκτός από τη βαριά νόσο φάνηκε ότι δυνατόν να υπάρχουν και σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μετά τον COVID-19 οι οποίες πιθανόν να επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό την μετέπειτα ζωή. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν να διερευνήσει το Σύνδρομο μετά τον COVID-19 και τις επιπτώσεις μετά από τη νοσηλεία σε ΜΕΘ. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας σε επιστημονικές ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (MEDLINE, CINAHL, EMBASE) με λέξεις κλειδιά: Intensive Care Syndrome, Impact, ICU, Critical Care σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Βασικό κριτήριο εισδοχής μελετών αποτέλεσε το χρονικό περιθώριο καθώς περιορίστηκε σε μελέτες που είχαν δημοσιευθεί μετά την έναρξη της Πανδημίας. Αποτελέσματα: Το σύνδρομο μετά τον COVID-19 και τη νοσηλεία στη ΜΕΘ έχει σημαντικές επιπτώσεις σε ψυχικό και φυσικό επίπεδο. Οι επιπτώσεις αυτές εμφανίζονται σε ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο και έχουν καταγραφεί μέχρι και 1 χρόνο μετά. Το αποτέλεσμα αυτό επηρεάζει αρνητικά την Ποιότητα Ζωής και την καθημερινότητα των συμμετεχόντων. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα που αφορούν το σύνδρομο μετά τον COVID-19 και νοσηλεία σε ΜΕΘ είναι περιορισμένα μέχρι σήμερα. Η πολιτική υγείας πρέπει να εξετάσει τις επιπτώσεις στη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών και να δημιουργήσει στρατηγικές στήριξης τους. Completed

Introduction: : Oncology cases are related to a genetic disease and alteration of our DNA, which are more and more common nowadays at all ages and the population due to various factors. Even the care we give them is extremely important in the progression of this disease. Many studies shows a reduction in care for cancer patients, especially those with an end-stage in the pandemic of corona virus. Aim: The purpose of this study was to investigate the issue of caring for cancer patients and to report the effort that the nurses are making for the cancer patients to treat them during the pandemic of coronavirus disease. Also to be mention the importance of providing care and treatment to these patients and also the big danger for a disease that can lead to severe morbidity and ultimately mortality. More specific, this correlation will be explored with regard to the following : A. How the pandemic of coronavirus affect care and health of cancer patients ; B. Is there a risk of covid – 19 to cancer patients; Material and Method: The method used for the present work was to search the relevant Greek and international literature ( EMBASE, GOOGLE SCHOLAR, PUMBED ) with keywords (cancer or cancer patients), (care or caring) and (covid-19 or coronavirus) to all the possible combinations. Results: Τhe research resulted in 6 studies, during 2019-2021 which meet the predefined criteria. The review revealed that the pandemic of covid- 19 is the biggest threat to both general population and more to the cancer patients. Furthermore , the effects of the pandemic and the termination of the treatments puts cancer patients in a biggest risk. Conclusions: If a cancer patient becomes ill with coronavirus then it can largely cause death due to the very weak immune system cause of the immunosuppression from the special treatments. Also, the health centers are the largest focusing area of the virus and this results the cancel of the treatments and the patients must isolate. Εισαγωγή: Τα ογκολογικά περιστατικά αφορούν μια γενετική ασθένεια και αλλοίωση του DNA μας, τα οποία είναι όλο και πιο συχνά σήμερα σε όλες τις ηλικίες και όλο το πλήθος του πληθυσμού λόγω διαφόρων παραγόντων. Ακόμη και η περίθαλψη που τους δίνετε είναι εξεραιτικά σημαντική κατα την εξέλιξη αυτής της ασθένειας. Έχει αναφερθεί σε πολλές έρευνες η μείωση της παροχής φροντίδας στου ασθενείς με καρκίνο και ιδιαίτερα σε αυτούς με τελικό στάδιο εν καιρώ πανδημίας της νόσου του κωρονοϊου. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας υπήρξε η διερεύνηση του θέματος της περίθαλψης των καρκινοπαθών ασθενών και να αναφερθεί η προσπάθεια που δίνετε απο τους νοσηλευτές προς τους καρκινοπαθείς για την περίθαλψή τους εν καιρώ πανδημίας της νόσου του κορωνοϊού. Επίσης να αναφερθεί η σημαντικότητα παροχής φροντίδας και θεραπείας στους ασθενείς αυτούς αλλα και ο μεγάλος κίνδυνος για νόσηση που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή νοσηρότητα και καταληκτικά ίσως σε θνησιμότητα . Συγκεκριμένα η συσχέτιση αυτή θα διερευνηθεί αναφορικά με τα πιο κάτω: Α. Πώς η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε την περίθαλψη και την υγεία των καρκινοπαθών; Β. Υπάρχει κίνδυνος απο τον covid-19 προς τους ασθενείς με καρκίνο; Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την παρούσα εργασία ήταν η αναζήτηση της σχετικής ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας (EMBASE, GOOGLE SCHOLAR, PUBMED) με λέξεις κλειδιά (cancer ή cancer patients) , (care ή caring) και (covid-19 ή coronavirus) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 6 μελέτες, κατα τη διάρκεια 2019-2021 οι οποίες πληρούν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Η ανασκόπηση μας αποκάλυψε ότι η σύγχρονη πανδημία του covid-19 αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή τόσο για τον γενικό πληθυσμό, πόσο μάλλον για τους ασθενείς με καρκίνο. Ακόμη οι επιπτώσεις που έχει ως αποτέλεσμα η πανδημία και ο τερματισμός των θεραπειών φέρνει τους καρκινοπαθείς σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Συμπεράσματα: Εαν ένας ασθενείς με καρκίνο νοσήσει με κορωνοϊό τότε σε μεγάλο βαθμό μπορεί να επιφέρει το θάνατο λόγω του πολύ αδύναμου ανοσοποιητικου συστήματος λόγω ανοσοκαταστολής απο τις θεραπείες. Τα κέντρα υγείας αποτελούν το μεγαλύτερο χώρο εστίασης του ιού και έτσι οι θεραπείες ακυρώνονται και οι ασθενείς απομονώνονται. Completed

Background: Children with Autism Spectrum Disorder (ASD) can have great difficulty changing their habits and this can affect the psychological well-being of both children and their parents. For this reason, it is important to conduct studies that can provide effective interventions to children and parents with autism in order to adapt to the pandemic of coronavirus disease 2019 (COVID-19). Aim: The purpose of this study was to investigate (review, evaluate) effective interventions in children with ASD and their families for their proper adaptation to the pandemic. Material and Method: For this systematic review, the method used was the search of the relevant international literature in databases (PubMed and google scholar) with keywords (Asd or autism or spectrum disorder) and (interventions or parent training or telehealth) and (covid19 or pandemic) in all combinations. Results: The search resulted in 12 studies, during the period 2020-2022, that met the predefined criteria. Parents / caregivers who attended support / education programs and enabled their child to receive distance therapy were able to maintain the skills that their child had developed in relation to the untreated families. Conclusions: Through the search of the literature it was found that quadrilateral can have a significant effect on the support of autism and can be seen as the opposite of treatment. Εισαγωγή: Τα παιδιά που έχουν διαγνωστεί με διαταραχή στο φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) μπορεί να έχουν μεγάλες δυσκολίες όταν αλλάζουν οι συνήθειες τους και αυτό μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογική ευημερία τόσο των ίδιων των παιδιών όσο και των γονιών τους. Τέτοιες αλλαγές έχουν προκύψει λόγω της πανδημίας, και για αυτό είναι σημαντικό να εξεταστούν μελέτες που μπορούν να δώσουν αποτελεσματικές παρεμβάσεις σε παιδιά και γονείς με αυτισμό προκειμένου να προσαρμοστούν στην πανδημία της νόσου COVID-19. Επίσης ίδιες παρεμβάσεις μπορούν να προσφέρουν ετοιμότητα και για άλλες μελλοντικές καταστάσεις καθώς κάποια στιγμή η πανδημία θα καταλήξει σε επιδημική μορφή αλλά οι παρεμβάσεις θα μπορούν να εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούνται. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας υπήρξε η διερεύνηση (ανασκόπηση , εκτίμηση) αποτελεσματικών τεχνολογικών παρεμβάσεων σε παιδιά με ΔΑΦ και στις οικογένειές τους για την κατάλληλη προσαρμογή τους στην πανδημία. Υλικό και Μέθοδος: Για αυτήν την συστηματική ανασκόπηση η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων (PubMed και google scholar) με λέξεις κλειδιά (asd or autism or spectrum disorder) και (interventions or parent training or telehealth ) και (covid19 or pandemic ) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 12 μελέτες, κατά την περίοδο 2020-2022, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Οι γονείς/φροντιστές που παρακολουθούσαν τα προγράμματα υποστήριξης/εκπαίδευσης και έδωσαν στο παιδί τους την δυνατότητα για εξ αποστάσεως θεραπεία έχουν καταφέρει να διατηρήσουν της δεξιότητες που είχε αναπτύξει το παιδί τους σε σχέση με τις οικογένειες που δεν λάμβαναν θεραπεία. Συμπεράσματα: Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως η τηλε-υγεια μπορεί να επιφέρει αρκετά στην υποστήριξη του αυτισμού και μπορεί να φανεί αντάξια της δια ζώσης θεραπείας. Completed

Background: Delirium is a neuropsychiatric disorder which may be an indicative sign of an infection and is often present in COVID-19 hospitalized patients. Aim: The aim of this study was to investigate the risk factors for delirium development in COVID-19 hospitalized patients. Material and Method: a systematic review to which search was applied to PubMed and Scopus online databases using the keywords ‘risk factors’, ‘delirium’, and ‘COVID-19’ or ‘SARS-CoV-2’ with all possible combinations. Results: A total of 9 studies were selected, published from 2020 to March 2022, that met the predefined criteria. Through the study and analysis of the literature, results that indicate increased risk of delirium were categorized. The categorized risk factors associated with delirium development are comorbidity, age, mechanical ventilation, COVID-19 severity, results of lab tests, and use of psychoactive and vasoactive medication. Conclusion: Risk factors that contribute delirium development are comorbidity, age, mechanical ventilation, COVID-19 severity, results of lab tests, and use of psychoactive and vasoactive medication. In conclusion, patients included in the above categories are of the utmost importance, as they are at greater risk of developing delirium, which is why early detection is required to prevent or manage delirium. Εισαγωγή: Το παραλήρημα αποτελεί μια νευροψυχιατρική διαταραχή που μπορεί να αποτελεί το πρώιμο ή μοναδικό σημείο ένδειξης μιας μόλυνσης, το οποίο έχει παρατηρηθεί να εμφανίζεται συχνά σε νοσηλευόμενους ασθενείς με νόσο COVID-19. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας υπήρξε η διερεύνηση των παραγόντων κινδύνου που συμβάλλουν στην ανάπτυξη παραληρήματος σε νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής διεθνούς βιβλιογραφίας στις ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubMed και Scopus με λέξεις κλειδιά ‘risk factors’, ‘delirium’, και ‘COVID-19’ ή ‘SARS-CoV-2’ σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 9 μελέτες, κατά την περίοδο 2020 και Μαρτίου 2022, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την μελέτη της βιβλιογραφίας και ανάλυση των μελετών, τα αποτελέσματα που υποδεικνύουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης παραληρήματος ομαδοποιήθηκαν σε κατηγορίες. Οι κατηγοριοποιημένες ομάδες παραγόντων κινδύνου που συσχετίστηκαν με την εμφάνιση παραληρήματος είναι η συννοσηρότητα, η ηλικία, η χρήση μηχανικής αναπνευστικής υποστήριξης, η σοβαρότητα της νόσου COVID-19, τα αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων, και η χρήση ψυχοδραστικών και αγγειοδραστικών φαρμάκων. Συμπεράσματα: Οι παράγοντες κινδύνου που συμβάλλουν στην ανάπτυξη παραληρήματος σε νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19 είναι η συννοσηρότητα, η ηλικία, η χρήση μηχανικής αναπνευστικής υποστήριξης, η κλινική εικόνα της νόσου COVID-19 (σοβαρότητα), τα αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων, και η χρήση ψυχοδραστικών και αγγειοδραστικών φαρμάκων. Συμπεραίνουμε ότι αυτές οι ομάδες πληθυσμού αποτελούν υψίστης σημασίας, διότι βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης παραληρήματος σε σχέση με άλλες ομάδες, γι’ αυτό και απαιτείται η έγκαιρη ανίχνευση με στόχο την πρόληψη ή αντιμετώπιση του παραληρήματος. Completed

Introduction: The prone position was a treatment option in uncompensated respiratory failure and Acute Respiratory Distress Syndrome. The outbreak of the COVID-19 pandemic found the global health system and Intensive Care Unit unprepared to deal with the many and serious incidents. Applying the prone position more frequently and at an early stage of Acute Respiratory Distress Syndrome , seemed to be one of the options that improved the prognosis of patients in the pandemic period. Aim: The aim of this study was to investigate the effect of prone position in patients with COVID-19 and Acute Respiratory Distress Syndrome. Material and Method: The method used in the present study was the Systematic Review. Specifically, scientific databases (EMBASE, SCOPUS, PubMed) have been selected in which a search was made to identify articles that meet the purpose and objectives of this work. Results: The search resulted in 10 studies, with publication year from 2020 to 2022, that met the predefined entry criteria. Through the literature search it was found that the prone position significantly improves the prognosis of patients and oxygenating factors such as Pao2 / Fio2 ratio and SPO2. Conclusions: The prone position is a therapeutic intervention in selected patients with Acute Respiratory Distress Syndrome. Its benefit in oxygenation is clear but at the same time it presents complications such as pressure ulcers and bleeding. Εισαγωγή: Η πρηνής θέση αποτελούσε μία θεραπευτική επιλογή σε μη αντιρροπούμενη αναπνευστική ανεπάρκεια και ARDS. Το ξέσπασμα της πανδημίας του COVID-19 βρήκε το παγκόσμιο σύστημα υγείας και τις ΜΕΘ ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν τα πολλά και σοβαρά περιστατικά. Η εφαρμογή της πρηνής θέσης σε μεγαλύτερη συχνότητά και σε πρώιμη φάση της νόσου του ARDS, φάνηκε να είναι μία από τις επιλογές που βελτίωσε την πρόγνωση των ασθενών στη περίοδο της πανδημίας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσει την επίδραση της πρηνής θέση σε ασθενείς με COVID-19 και Σύνδρομο Οξείας Αναπνευστικής Δυσχέρειας. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που έχει χρησιμοποιηθεί για την διεξαγωγή της παρούσας μελέτης ήταν η Συστηματική Ανασκόπηση. Συγκεκριμένα έχουν επιλεχθεί επιστημονικές βάσεις δεδομένων (EMBASE, SCOPUS, PubMed) στις οποίες έγινε αναζήτηση για τον εντοπισμό των άρθρων που να απαντούν στον σκοπό και τους στόχους της παρούσας εργασίας. Αποτελέσματα: : Η αναζήτηση κατέληξε σε 10 μελέτες, με έτος δημοσίευσης από το 2020 μέχρι 2022, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια εισόδου. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως η πρηνής θέση βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση των ασθενών και παράγοντες οξυγόνωσης όπως η αναλογία Pao2/Fio2 και το SPO2. Συμπεράσματα: Η πρηνή θέση αποτελεί μία θεραπευτική παρέμβαση σε επιλεγμένους ασθενείς με ARDS. Είναι ξεκάθαρο το όφελος της στην οξυγόνωση αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει και επιπλοκές όπως τα έλκη πίεσης και η αιμορραγία. Completed

Background: The SARS-COV-2 virus, reaches almost 3 years of its existence. It has affected the health of the general population and has created many problems such as economic, psychological, and social problems. Exploring suicidal ideation in students during the pandemic is vital if they are going through a critical transition. Aim: To investigate the relationship between suicidal ideation and risk factors during the SARS-COV-2 pandemic in university students. Material and Method: A systematic review to which search was applied to PubMed and CINAHL databases from the English and Greek literature with keywords: “suicidal ideation” AND SARS-COV-2 AND “university students” AND “risk factors” in all possible combinations. Results: The search concluded with 9 research articles, during the period 2019-2022, that met the inclusion criteria. Through the search of the literature, it was found that the prevalence of suicidal ideation is between 2.0% and 19.56%. Risk factors associated with suicidal ideation in university students during the pandemic were gender, unhealthy lifestyle, the relationship between family and student, financial strain, and psychiatric history. Conclusion: It has been found that the mental health of university students has been affected during the pandemic, which can be noticed by the high prevalence of suicidal ideation. Therefore, university students formed a vulnerable population for suicidal ideations during the pandemic, which is why the acknowledgment of risk factors of suicidal ideation is of utmost importance, for early management and treatment. Εισαγωγή: Ο ιός SARS-COV-2, φτάνει σχεδόν στα 3 έτη ύπαρξης του. Έχει επηρεάσει την υγεία του γενικού πληθυσμού και δημιούργησε πολλά προβλήματα όπως οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Η διερεύνηση του αυτοκτονικού ιδεασμού στους φοιτητές κατά την διάρκεια της πανδημίας, αποτελεί ζωτικής σημασίας εφόσον αντιμετωπίζουν μια κρίσιμη μετάβαση. Σκοπός: Η διερεύνηση του επιπολασμού του αυτοκτονικού ιδεασμού και παραγόντων κίνδυνου κατά την διάρκεια της πανδημίας SARS-COV-2, σε φοιτητές πανεπιστημίου. Υλικό και Μέθοδος: Συστηματική ανασκόπηση στην οποία έγινε αναζήτηση της σχετικής αγγλικής και ελληνικής βιβλιογραφίας στις βάσεις δεδομένων PubMed και CINAHL με λέξεις κλειδιά: “suicidal ideation” AND SARS-COV-2 AND “university students” AND “risk factors”, σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 9 μελέτες, κατά την περίοδο 2019-2022, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως ο επιπολασμός του αυτοκτονικού ιδεασμού κυμαίνεται μεταξύ 2.0% και 19.56%. Οι παράγοντες κινδύνου που βρέθηκαν να σχετίζονται με την εμφάνιση αυτοκτονικών ιδεασμών στους φοιτητές κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι το φύλο, ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής, η σχέση μεταξύ οικογένειας και φοιτητή/τριας, η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης, οικονομική δυσχέρεια, και το ψυχιατρικό ιστορικό. αποτελεί μια πράξη που επέρχεται μετά από ένα χρονικό διάστημα μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσης, μη επαρκής υποστήριξη από την οικογένεια ή και φίλους. Συμπεράσματα: Η ψυχική υγεία των φοιτητών έχει επηρεαστεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας, γεγονός που εκδηλώνεται με υψηλό επιπολασμό αυτοκτονικού ιδεασμού. Επομένως, οι φοιτητές αποτέλεσαν ευπαθή ομάδα για την εμφάνιση αυτοκτονικού ιδεασμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας, γι’ αυτό είναι υψίστης σημασίας η αναγνώριση των παραγόντων κινδύνου που συμβάλλουν στην εμφάνιση τους, με στόχο την έγκαιρη διαχείριση και αντιμετώπιση τους. Completed

Introduction: Child abuse is a global phenomenon, which in times of lockdown due to the pandemic increase. Child abuse causes both mental and physical trauma to children who suffer. For this reason it needs the importance of health professionals, in order to provide interventions for the way it will be treated. Aim: The purpose of this paper was to review the issue of child abuse during a pandemic and what interventions should be made to avoid it. Material and Method: The method used was to search the relevant Greek and international literature in PUBMED , GOOGLE SCHOLAR and Pantognwstis of Cyprus University of Technology databases with keywords (child abuse, pandemic, interventions for child abuse, effects of child abuse, shaken baby syndrome, child neglect,child physical and sexual abuse) and (pandemic, SARS-Cov-2, Covid-19) in all combinations as well as the use in the search field of the connecting words “AND” and “OR.” The criteria to exclude some articles were the chronological period before the year 2019, the population to be people over 18 years old and people who did not face any form of abuse. Results: The search resulted in 13 studies during the period 2019-2021, that met the predefined criteria. Through the search of the literature, it was found that child abuse is something that existed during the pandemic to an increased degree. Nurses have a crucial role to play in recognizing child abuse and is a moral and ethical principle of his or her profession. Most of our research shows that there was a recognition of the childhood pandemic in cases in the first aid they encountered. Conclusions: Preventing child abuse is the beginning to tackling it. Aiming to prevent these people with methods that will help the child seek for help if there is a victim as well as dealing with incidents of abuse. To achieve this requires effective interventions against abuse as well as knowledge to be recognised by nurses but also from the general population. Εισαγωγή: H παιδική κακοποίηση αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο εν καιρώ εγκλεισμού λόγω πανδημίας αναμένεται να αυξηθεί. Η παιδική κακοποίηση επιφέρει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά τραύματα για τα παιδιά που την υφίστανται. Για το λόγο αυτό χρήζει την σημασία των επαγγελματιών υγείας, ώστε για να αποδοθούν παρεμβάσεις για τον τρόπο που θα αντιμετωπισθεί. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας υπήρξε η διερεύνηση της παιδικής κακοποίησης εν καιρό πανδημίας και των παρεμβάσεων που έγιναν ή θα έπρεπε να γίνονται προκειμένου αυτή να προληφθεί. Υλικό και Μέθοδος: Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση της σχετικής ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας σε βάσεις δεδομένων PUBMED ,GOOGLE SCHOLAR και Παντογνώστης του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου με λέξεις κλειδιά (child abuse, interventions for child abuse, effects of child abuse,shaken baby syndrome, child neglect,child physical and sexual abuse) και (pandemic, SARS-CoV-2,Covid-19) σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Επιπλέον, χρησιμοποιήθηκαν στο πεδίο αναζήτησης οι συνδετικές λέξεις “ΑND” και “OR”. Κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν δημοσιεύσεις πριν το έτος 2019, με πληθυσμό να είναι άτομα πάνω από 18 ετών και άτομα που δεν αντιμετώπιζαν οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης. Αποτελέσματα: Η αναζήτηση κατέληξε σε 5 μελέτες, κατά την περίοδο 2019-2021, που πληρούσαν τα προκαθορισμένα κριτήρια. Μέσα από την αναζήτηση της βιβλιογραφίας διαπιστώθηκε πως η παιδική κακοποίηση αποτελεί κάτι που υπήρχε εν καιρό πανδημίας σε αυξημένο βαθμό. Ο νοσηλευτής/τρία έχει σημαντικό ρόλο για την αναγνώριση της παιδικής κακοποίηση και αποτελεί αρχές ηθικής και δεοντολογίας του επαγγέλματος του. Οι περισσότερες έρευνες μας δείχνουν πως υπήρξε αναγνώριση της παιδικής κακοποίησης σε περιστατικά στις πρώτες βοήθειες που αντιμετώπισαν. Συμπεράσματα: Η πρόληψη της παιδικής κακοποίησης αποτελεί την αρχή για την αντιμετώπισή της. Στοχεύοντας στην εφαρμογή μεθόδων που θα βοηθήσουν το παιδί να αναζητήσει για βοήθεια εάν υπάρξει θύμα καθώς και την αντιμετώπιση περιστατικών που βιώνουν κακοποίηση. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται η ύπαρξη αποτελεσματικών παρεμβάσεων κατά της κακοποίησης καθώς και η εκπαίδευση για την αναγνώριση σημείων κακοποίησης τόσο από νοσηλευτές/νοσηλεύτριες όσο και από το γενικό πληθυσμό. Completed