• Research dataclose
• Other research productsclose
• Open Access close
• Ege University Institutional Repository close

AMAÇ: İntrakranial anevrizmalar (İA) genel popülasyonda yaklaşık %5 oranında izlenir. Subaraknoid kanama (SAK) gibi yıkıcı sonuçlara neden olabilir. Kompleks, büyük çaplı, geniş boyunlu, fuziform anevrizmaların tedavisinde akım çevirici stentler yaygın olarak birçok merkezde kullanılmaktadır. Yapılan birçok çalışma; bu tekniğin düşük mortalite ve morbitide, yüksek anevrizma oklüzyon oranlarına sahip olduğunu göstermiştir. Küçük boyutlu (≤7 mm) anevrizmaların tedavisinde ise akım çevirici stentler çok tercih edilmemekte, konvansiyonel endovasküler (koilleme gibi) yöntemler kullanılmaktadır. Literatürde, küçük boyutlu intrakranial anevrizmaların tedavisinde akım çevirici stent kullanımı hakkında az sayıda çalışma mevcuttur. Bu çalışmanın amacı; küçük boyutlu (≤7 mm) intrakranial anevrizmaların tedavisinde akım çevirici stent kullanımının etkinliğini, işlem sonrası gelişen komplikasyonları ve güvenilirliğini araştırmaktır. GEREÇ VE YÖNTEMLER: Ocak 2011-Şubat 2019 tarihleri arasında kliniğimize başvuran, herhangi bir nedenle kranial görüntüleme yapılan, İA saptanan ve akım çevirici stent ile tedavi edilen hastalar arşivimizden retrospektif taranmıştır. İA boyutu ≤7 mm olan hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Multiple anevrizması olup en az biri >7 mm ise veya anevrizma boyutu ≤7 mm olsa bile anevrizmaya bağlı SAK gelişmişse çalışmaya dahil edilmemiştir. BULGULAR: 176 hasta retrospektif olarak taranmış ve çalışmaya dahil edilmiştir. Hastaların yaş ortalaması 49,8 ±10,7 yıldır. Hastaların %77,3‘ ü kadın, %22,7‘si erkekti. %30,7 hastada hipertansiyon, %14,2 hastada diyabetesmellitus, %9,7 hastada hiperkolestrolemi eşlik ediyordu. %30,7 hasta sigara kullanıcısıydı. Çalışmaya dahil edilen 54 hastada multiple anevrizma, 122 hastada tek anevrizma mevcuttur. 176 hastada 256 anevrizma izlendi. Anevrizmaların tümü sakküler anevrizmadır. %98 anevrizma anterior sirkülasyon, %2 anevrizma posterior sirkülasyondan kaynaklanıyordu. 244 (%95,3) anevrizmada eldeki son takip görüntülemesinde total oklüzyon izlendi. Takipte 1 hastada (%0,6) geçici iskemik atak izlendi. 1 hastada (%0,6) işlemden 2 hafta sonra akut hemiparezi gelişmiş; acil olarak alınan hastada stentoklüyonu izlemiş olup mekanik trombektomi sonrası sekelsiz iyileşmiştir. Geçici nörolojik komplikasyon oranı %1,2‘ dir. Toplamda hiçbir hastada kalıcı morbidite veya mortalite izlenmemiştir. SONUÇ: Bu çalışmada, küçük anevrizmaların akım çevirici stent ile tedavisi, düşük komplikasyon oranları ve yüksek anevrizma oklüzyon oranları ile ilişkili bulunmuştur. Bu bulgular küçük anevrizmalarda akım çevricistent kullanımının güvenli, etkili ve diğer konvansiyonel yöntemlere alternatif bir tedavi şekli olacağını düşündürmektedir. OBJECT: Intracranialaneurysms (IAs) have a prevalence of almost 5% in the general population. A devastatingresultmay be subarachnoidhaemorrhage. Flowdivertersareroutinelyused at severalcentresfortreatment of a widepopulation of IAs. Little is knownabouttheuse of flowdiverters in IAs. Thepurpose of thisstudywastoassessthesafetyandefficacy of flowdiverters in treatingsmallIAs (≤ 7 mm). MATERIALS AND METHODS: This is a retrospectivestudy of a single-centreexperiencewithuse of flowdiverterstotreatsmallintracranialaneurysms. Thepatientswhotreatedwithflowdiverters at ourinstitutionbetweenJanuary 2011 andFebruary 2019 werescreened. Patientswithintracranialaneurysm size ≤7 mm wereincluded in thestudy. Patientswithmultipleaneurysms, at leastoneaneurysmgreaterthan 7mm, did not participate in thestudygroup. Aneurysmscausingsubarachnoidhaemorrhagewere not included in thestudy. RESULT: A total of 176 patientswithaneurysm size 7 mm orlesswereretrospectivelyscreened (77,3% female, 22,7% male, meanage 49,8±10,7 years). Smoking, hypertension, diabetesmellitus, hypercholesterolemiawerereported in 30,7%, 30,7%, 14,2% and 9,7% of patients, respectively. All of theaneurysmsincluded in thestudyweresaccular. Thereweremultipleaneurysms in 54 patientsandsingleaneurysm in 122 patients. A total of 256 aneurysmsweredetected in 176 patients. 98% of theaneurysmswerecausedbyanteriorcirculationand 2% byposteriorcirculation. Total occlusionwasobserved in 244 (95,3%) aneurysms in radiologicalfollow-up. Inthefollow-up, 1 patient (0,6%) had transientischemicmorbidity. Stentocclusiondeveloped in 1 patient (0,6%) 2 weeksaftertheprocedureandhealedwithoutsequelaeaftermechanicalthrombectomy. In total, nomortalityorpermanentmorbiditywasdetected in anypatient. CONCLUSION: Inthisstudy, thetreatment of smallaneurysms of ≤7 mm size withflowdiverterswasfoundto be associatedwithlowcomplicationandhighocclusionrates. Thesefindingssuggestthattheuse of flowdiverters in smallaneurysms is a safe, effectiveandalternativetreatmenttootherconventionalmethods.

The data access information included originally in the Article is not valid any more. The data has now been deposited in zenodo, and in the Data Availability section, “All data generated or analysed during this study are included in this published article (and its Supplementary Information files) and are available on the e-site of EPD (European Pollen Database): http://www.europeanpollendatabase.net/data/downloads/image/ACIGO L3.zip.” now reads: “All data generated or analysed during this study are included in this published article (and its Supplementary Information files) and are available in zenodo at https://zenodo.org/record/5912616.” The original Article has been corrected. © The Author(s) 2022.

Objective: Observations and studies on the importance of gut microbiota for human health are increasing. Various factors can cause dysbiosis by disrupting the balance of the intestinal microbiota. Dysbiosis causes many negative consequences in newborns in the short and long term, such as necrotizing enterocolitis, late neonatal sepsis, bronchopulmonary dysplasia, autoimmune and allergic diseases. Compared to mature babies, the microbiota is immature in preterm babies and preterm babies are at higher risk for dysbiosis due to various postnatal factors. Recently, microbiota metabolites have been used to evaluate the gut microbiota. In this study; establishing a normal value range for the blood levels of microbiota metabolites p-cresol sulfate and indoxyl sulfate in newborn babies, determining whether there is a difference in p-cresol sulfate and indoxyl sulfate values between term and preterm newborns, comparing these values between term and preterms, intestinal microbiota and microbiota. It is aimed to obtain information in terms of whether it can be used for the evaluation of health. Materials and Methods: Between February 2020 and September 2021, in Ege University Medical Faculty Hospital, Department of Obstetrics and Gynecology, from mothers with a BMI < 30 before pregnancy, without a history of antibiotic use or additional disease in the mother during pregnancy and those who were born with C/S and postnatal 7-10th newborn babies without antenatal significant anomaly. In the study, n=20 term infants who did not use probiotics or antibiotics and were not fed with formula during the period up to day control were included in the study as the term group, and n=11 infants between 33-37 week of gestation were included in the study. Hemoglobin, urea and creatinine values of the mothers included in the study, which were routinely checked before birth, were recorded in the case report form. Hemoglobin, urea and creatinine values were measured from the blood taken from the cord during delivery and blood samples taken when the newborn was 7-10 days old and p-cresol sulfate and indoxyl sulfate levels were studied by LC-MS/MS method. Results: While 65% (n=13) of the cases were female and 35% (n=7) were male in group 1, 72.7% (n=8) were female and 27.3% (n=3) were male in group 2. There was no statistically significant difference between the groups in terms of gender distribution (p=0.71). In group 1, 90% (n=18) of the cases were administered with spinal anesthesia, 5% (n=1) with epidural+spinal anesthesia, 5% (n=1) with general anesthesia, and in group 2, 72.7 % (n=8) were born with spinal, 18.2% (n=2) were born with epidural+spinal and 9.1% (n=1) with general anesthesia were born. There was no statistically significant difference between groups 1 and 2 in terms of anesthesia type (p=0.46). Average birth weight was 3322.50±438, minimum=2210 gr, maximum 4150 gr in group 1, and 2672.27±363.76, minimum=2090 gr, maximum=3270 gram in group 2. There was a statistically significant difference between the groups in terms of birth weight (p<0.01). Mean maternal age was 30.70±4.94, minimum=23, maximum=43 in group 1, and 30.45±6.86, minimum=19, maximum=39 in group 2. There was no statistically significant difference between the groups for maternal age (p=0.90). Mean maternal body mass index in group 1 was 24.44±3.15, minimum=15.30, maximum=29.10, in group 2 average was 22.65±3.23, minimum=17.60, maximum=27. There was no statistically significant difference between the groups for maternal body mass index (p=0.14). Meconium hour mean in group 1 was 11.90±7.83, minimum=3, maximum=24, in group 2 it was 11.73±7.44, minimum=4, maximum=24. There was no statistically significant difference between the groups (p=0.96). Mean maternal serum urea value 14.40±3.48 mg/dL, minimum=8, maximum=21 in group 1, 13.18±4.79 mg/dL in group 2, minimum=8, maximum= It was 25. There was no statistically significant difference between the groups for maternal urea value (p=0.42). Mean maternal serum creatinine value 0.52±0.08 mg/dL in group 1, minimum=0.39, maximum=0.75, mean 0.48±0.10 mg/dL in group 2, minimum= 0.35, maximum=0.66 measured. There was no statistically significant difference between the groups (p=0.29). For maternal hemoglobin value, mean 11.65±1.31 g/dL, minimum=8.7, maximum=13.5 in group 1, mean 11.56±1.03 g/dL in group 2, minimum= 10.20, maximum=13.70, measured. There was no statistically significant difference between the groups (p=0.85). In group 1, the mean urea on day 0 of the baby was 17.05±6.51 mg/dL, minimum=7, maximum=31, 7-10. day mean 15.05±6.62 mg/dL, minimum=4, maximum=31, in group 2 mean day 0 19.64±4.54 mg/dL, minimum=13, maximum 27. Seven-ten day mean was 12.45±4.34 mg/dL, minimum=8, maximum=18. There was no statistically significant difference between the groups (p=0.96). However, a statistically significant decrease was detected in both groups over time (p=0.01). The mean creatinine values on day 0 in Group 1 were 0.68±0.24 mg/dL, 7-10. The mean day creatinine values were 0.40±0.10 mg/dL, and the mean day 0 values in group 2 were 0.79±0.17 mg/dL, 7-10. the mean of the day was 0.42±0.08 mg/dL was. As with urea, there was no significant difference between the groups in creatinine (p=0.18), but it was observed that the groups showed a statistically significant decrease over time (p<0.01). In group 1, the mean p-cresol sulfate value on day 0 was 598.98±785.27 ng/mL, 7-10. day mean 181.39±156.24 ng/mL, mean day 0 in group 2 1740.13±2162.74 ng/mL, 7-10. mean day was 427.88±561.07 ng/mL. There was no interaction between the groups for P-cresol sulfate (p=0.29), no statistically significant difference was found between the groups (p=0.08), but the decrease in the groups over time was statistically significant (p<0.001). Statistical analysis of P-cresol sulfate values was performed over logarithmic values. For indoxyl sulfate, mean day 0 in group 1 was 2727.59±2580.15 ng/mL, 7-10. mean day 5007.36±11959.97 ng/mL, mean day 0 in group 2 was 2623.59±3855.96 ng/mL, 7-10. mean day was 37226.79±40501.98 ng/mL. For indoxyl sulfate, there was no statistically significant difference in the change of the groups over time (p=0.74), but the interaction between the groups was statistically significant. Indoxyl sulfate value decreased in group 1 and increased in group 2 (p=0.005). Statistical analysis of indoxyl sulfate values was performed over logarithmic values. When the correlation between p-cresol sulfate and indoxyl sulfate values measured on the 7th day of those who still had physiological weight loss and weight gain on the 7th day was evaluated, no statistically significant correlation was found in group 1 between those with physiological weight loss and weight gain. In group 2, there was a correlation between weight loss and p-cresol sulfate and indoxyl sulfate values. Conclusion: Our study was conducted with a limited number of cases since it is the first in the literature and it is not known whether p-cresol sulfate and indoxyl sulfate can be measured in newborns. We think that p-cresol sulfate and indoxyl sulfate can reflect the microbiota and can be evaluated in terms of being used as an indicator of good nutrition in newborn babies, since they have measurable values and statistically significant results. Since this is the first study, there is a need for larger studies with a larger sample size on this subject. Amaç: Bağırsak mikrobiyotasının insan sağlığı için önemine yönelik gözlem ve çalışmalar giderek artmaktadır. Çeşitli faktörler bağırsak mikrobiyotasının dengesini bozarak disbiyoza neden olabilir. Disbiyoz yenidoğanlarda kısa ve uzun vadede nekrotizan enterokolit, geç neonatal sepsis, bronkopulmoner displazi, otoimmün ve allerjik hastalıklar gibi pek çok olumsuz sonuca yol açmaktadır. Preterm bebeklerde ise matür bebeklere kıyasla mikrobiyota olgunlaşmamıştır ve pretermler çeşitli postnatal faktörler nedeniyle disbiyoz açısından daha risklidirler. Son zamanlarda bağırsak mikrobiyotasını değerlendirmek için mikrobiyota metabolitleri kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışmada; yenidoğan bebeklerde mikrobiyota metabolitleri olan p-cresol sülfat ve indoxyl sülfatın kan düzeyleri için bir normal değer aralığı oluşturulması, p-cresol sülfat ve indoxyl sülfat değerlerinde term ve preterm yenidoğanlar arasında fark olup olmadığının görülmesi, bu değerlerin term ve pretermler arasında bağırsak mikrobiyotasının karşılaştırılması ve mikrobiyota sağlığının değerlendirilmesi için kullanılıp kullanılamayacağı açısından bilgi edinilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı’nda Şubat 2020 – Eylül 2021 tarihleri arasında, gebelik öncesinde anne VKİ < 30 olan, gebelik sırasında annede antibiyotik kullanımı veya ek hastalık öyküsü olmayan annelerden C/S ile doğan ve doğum sonrası yenidoğan bebeklerden antenatal belirgin anomalisi olmayan, postnatal 7-10. gün kontrolüne kadar olan dönemde probiyotik veya antibiyotik kullanmayan, formula ile beslenmeyen doğum haftası 38 ve üzerinde olanlardan n=20 bebek term grup, 33-37 hafta arasında olanlardan n=11 bebek preterm grup olarak çalışmaya alındı. Çalışmaya dahil edilen annelerden doğum öncesi rutin bakılan hemoglobin, üre ve kreatinin değerleri olgu rapor formuna kaydedildi. Doğum esnasında korddan alınan kandan ve yenidoğan 7-10 günlük olduğunda alınan kan örneklerinden hemoglobin, üre ve kreatinin değerleri ölçüldü ve p-cresol sülfat ve indoxyl sülfat düzeyleri LC-MS/MS yöntemiyle çalışıldı. Bulgular: Grup 1’de olguların %65’i (n=13) kız, %35’i (n=7) erkek iken grup 2’de %72,7 (n=8) kız, %27,3’ü (n=3) erkekti. Gruplar arasında cinsiyet dağılımı açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0,71). Grup 1’de olguların %90’ı (n=18) spinal anesteziyle, %5’i (n=1) epidural+spinal anesteziyle, %5’i (n=1) genel anesteziyle, grup 2’de ise %72,7’si (n=8) spinal, %18,2’si (n=2) epidural+spinal, %9,1’i (n=1) genel anesteziyle doğmuştu. Grup 1 ve 2 arasında anestezi şekli açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p=0,46). Doğum ağırlığı grup 1’de ortalama 3322,50±438, minimum=2210 gr, maksimum 4150 gr, grup 2’de ortalama 2672,27±363,76, minimum=2090 gr, maksimum=3270 gramdı. Doğum ağırlığı açısından gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptandı (p<0,01). Anne yaşı grup 1’de ortalama 30,70±4,94, minimum=23, maksimum=43, grup 2’de ortalama 30,45±6,86, minimum=19, maksimum=39’du. Gruplar arasında anne yaşı için istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,90). Grup 1’de anne vücut kitle indeksinin ortalaması 24,44±3,15, minimum=15,30, maksimum=29,10, grup 2’de ortalama 22,65±3,23, minimum=17,60, maksimum=27’ydi. Gruplar arasında anne vücut kitle indeksi için istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,14). Grup 1’de mekonyum saati ortalaması 11,90±7,83, minimum=3, maksimum=24, grup 2’de ortalama 11,73±7,44, minimum=4, maksimum=24’tü. Gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,96). Grup 1’de anne serum üre değerinin ortalaması 14,40±3,48 mg/dL, minimum=8, maksimum=21, grup 2’de ortalama 13,18±4,79 mg/dL, minimum=8, maksimum=25’ti. Gruplar arasında anne üre değeri için istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,42). Grup 1’de anne serum kreatinin değerinin ortalaması 0,52±0,08 mg/dL, minimum=0,39, maksimum=0,75, grup 2’de ortalama 0,48±0,10 mg/dL, minimum=0,35, maksimum=0,66 ölçüldü. Gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,29). Anne hemoglobin değeri için grup 1’de ortalama 11,65±1,31 g/dL, minimum=8,7, maksimum=13,5 iken grup 2’de ortalama 11,56±1,03 g/dL, minimum=10,20, maksimum=13,70 ölçüldü. İstatistiksel açıdan gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı (p=0,85). Grup 1’de bebek 0. gün üre ortalaması 17,05±6,51 mg/dL, minimum=7, maksimum=31, 7-10. gün ortalama 15,05±6,62 mg/dL, minimum=4, maksimum=31, grup 2’de 0. gün ortalaması 19,64±4,54 mg/dL, minimum=13, maksimum 27, 7-10. gün ortalaması 12,45±4,34 mg/dL, minimum=8, maksimum=18’di. Gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,96). Ancak her iki grupta da zaman içinde istatistiksel açıdan anlamlı azalma saptandı (p=0,01). Grup 1’de 0. gün kreatinin değerlerinin ortalaması 0,68±0,24 mg/dL, 7-10. gün kreatinin değerlerinin ortalaması 0,40±0,10 mg/dL, grup 2’de 0. gün değerlerinin ortalaması 0,79±0,17 mg/dL, 7-10. günün ortalaması 0,42±0,08 mg/dL saptandı. Kreatininde de ürede olduğu gibi gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı (p=0,18) ancak grupların kendi içerisinde zaman içinde istatistiksel açıdan anlamlı derecede azalma gösterdiği görüldü (p<0,01). Grup 1’de 0. gün p-cresol sülfat değeri ortalama 598,98±785,27 ng/mL, 7-10. gün ortalama 181,39±156,24 ng/mL, grup 2’de 0. gün ortalama 1740,13±2162,74 ng/mL, 7-10. gün ortalama 427,88±561,07 ng/mL saptandı. P-cresol sülfat için gruplar arasında etkileşim saptanmadı (p=0,29), gruplar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,08) ancak grupların kendi içerisinde zaman içinde gösterdiği azalma istatistiksel açıdan anlamlı bulundu (p<0,001). P-cresol sülfat değerlerinin istatistiksel analizi logaritmik değerler üzerinden yapılmıştır. İndoxyl sülfat için 1. grupta 0. gün ortalaması 2727,59±2580,15 ng/mL, 7-10. gün ortalaması 5007,36±11959,97 ng/mL, 2. grupta 0. gün ortalaması 2623,59±3855,96 ng/mL, 7-10. gün ortalaması 37226,79±40501,98 ng/mL saptandı. İndoxyl sülfat için grupların zaman içindeki değişiminde istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p=0,74) ancak gruplar arasındaki etkileşim istatistiksel açıdan anlamlı bulundu, grup 1’de indoxyl sülfat değeri azalırken grup 2’de arttığı görüldü (p=0,005). İndoxyl sülfat değerlerinin istatistiksel analizi logaritmik değerler üzerinden yapılmıştır. Olgulardan 7-10. günlerde hala fizyolojik kilo kaybı olanlar ve tartı alımı olanların 7. günde ölçülen p-cresol sülfat ve indoxyl sülfat değerleri ile korelasyonu değerlendirildiğinde fizyolojik kilo kaybı olanlarla tartı alımı olanlar arasında grup 1’de istatistiksel açıdan anlamlı bir korelasyon saptanmadı. Grup 2’de ise kilo kaybı ile p-cresol sülfat ve indoxyl sülfat değerleri arasında bir korelasyon olduğu görüldü. Sonuç: Çalışmamız literatürde ilk olması ve p-cresol sülfat ve indoxyl sülfatın yenidoğanlarda ölçülebilir olup olmadığının bilinmemesi nedeniyle kısıtlı vakayla yapılmıştır. Ölçülebilir değerler bulunması, sonuçta istatistiksel olarak anlamlı düzeyde sonuçlar saptanması nedeniyle p-cresol sülfat ve indoxyl sülfatın mikrobiyotayı yansıtabileceğini, yenidoğan bebeklerde iyi beslenmenin göstergesi olarak kullanılması açısından da değerlendirilebileceğini düşünüyoruz. Bu yapılmış ilk çalışma olduğundan bu konuda örneklem sayısı daha fazla olan daha geniş çalışmalara ihtiyaç vardır.

Akut inme bulgularıyla hastaneye başvuran COVİD-19’ lu bir hastada servikal internal karotis arter ve intrakranial arteriyel yatakta (orta serebral arter M2 segmenti) akut tromboembolinin BT anjiografi bulguları sunulmuştur.

Introduction and Aim Age-related macular degeneration (AMD) is a polygenic and multifactorial disease. Many risk factors have been defined in the pathophysiology of the disease and to determine the prognosis. One of these risk factors is reticular pseudodrusen (RPD). The role of genetics in the pathophysiology of AMD is a current research topic, and single nucleotide variations are seemed to be associated with disease presence. In this study, it was aimed to determine the frequency of ARMS2 rs10490924 variation in patients with dry type AMD with and without RPD and to compare the results with healthy individuals. In addition, it was aimed to evaluate the multimodal imaging findings. Method This study was carried out between January 2020 and January 2022, at Ege University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, Retina unit. Fifty dry-type AMD patients with RPD (Group 1), 50 dry-type AMD patients without RPD, and 50 age-sex-matched healthy volunteers (Group 3) who applied to the outpatient clinic were included in the study. In addition to detailed ophthalmological examinations of all participants, fundus autofluorescence (FOF), OCT, OCTA and EDI mode OCT imaging were performed. The presence of RPD was evaluated using FAF, OCT and infrared images, and the presence of 5 or more lesions was considered positive for RPD. To investigate the frequency of variation, genomic DNA was isolated from peripheral blood sample. The rs10490924 variant was evaluated using next-generation sequencing, and the risky T allele frequencies were calculated. From OCTA images vascular density, flow area, foveal avascular zone (FAZ) were evaluated. From EDI mode OCT images subfoveal choroidal thickness measurements and choroidal vascular index (CVI) calculation were performed using Image J (National Institutes of Health, Bethesda) program. The obtained data were compared between the groups using the SPSS package program. Results The mean age was 73.6±7.4 (53.90), 70.7±5.7 (59.85), 66.6±12 (53.80) years for Groups 1, 2 and 3, respectively. Choroidal thickness and retinal thickness were found to be statistically significantly lower in Group 1 compared to Group 2 (p 0.0001, p 0.045). No significant difference was found between the groups related to FAZ (p >0.05). While there was no significant difference between Groups 1 and 2 in terms of superficial and deep vascular density, foveal thickness, flow area and choroidal thickness (p >0.05); when Group 1 and 3 patients were compared, all parameters were lower in Group 1 patients; when Group 2 and Group 3 were compared, all parameters were found to be lower in Group 2 patients (p value was 0.001 for all parameters).CVI calculated from EDI mode OCT images was significantly lower in Group 1 patients compared to Groups 2 and 3 (p 0.012, 0.023). Considering the groups according to the ARMS2 rs10490924 polymorphism T risk allele, 42% (21) patients were heterozygous, 30% (15) patients were homozygous in Group 1, and no risk allele was observed in 28% (14) patients. In Group 2, 44% (22) patients were heterozygous, 17% (8) patients were homozygous, and no risk allele was observed in 39% (20) patients. In Group 3, 33% (16) participants were heterozygous, 2% (1) participants were homozygous, and no risk allele was observed in 65% (33) participants. The number of participants with polymorphism in Group 1 was significantly higher than the other two groups; also participants with polymorphism in Group 2 were significantly higher than those in Group 3 (P values; 0.02, 0.04; 0.01, respectively). The risky allele frequency in all groups was calculated. T risk allele frequencies were 51%, 38%, and 18% in Groups 1, 2, and 3, respectively. The frequency of T risk allele was found to be significantly higher in Group 1 (p 0.02). Conclusion In this study, ARMS2 rs10490924 variation was found to be at a significantly higher frequency in dry AMD patients with and without RPD. In addition, it has been shown that it is more common in AMD patients with RPD than in AMD patients without RPD. Vascular density and flow measurements obtained from OCTA data were found to be lower in AMD patients with RPD than in the healthy control group. The choroidal vascular component was found to be lower in RPD patients. Giriş ve Amaç Yaşa bağlı makula dejenerasyonu (YBMD) poligenik ve multifaktöriyel bir hastalıktır. Hastalığın ortaya çıkmasında ve prognozunun tayin edilmesinde birçok risk faktörü tanımlanmıştır. Bu risk faktörlerinden biri retiküler psödodrusen (RPD)’dir. YBMD patofizyolojisinde genetiğin rolü güncel bir araştırma konusu olup, tek nükleotid varyasyonları hastalık tutulumuyla ilişkili bulunmuştur. Bu çalışmada RPD saptanan ve RPD’ nin eşlik etmediği kuru tip YBMD hastalarında ARMS2 rs10490924 varyasyonu sıklığının belirlenmesi ve sonuçların sağlıklı bireylerle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Ayrıca multimodal görüntüleme bulgularının değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Yöntem Bu çalışma Ocak 2020- Ocak 2022 tarihleri arasında, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları AD Retina biriminde yürütüldü. Polikliniğe başvuran, RPD’nin eşlik ettiği 50 kuru tip YBMD hastası (Grup 1), RPD saptanmayan 50 kuru tip YBMD hastası ve yaş-cinsiyet uyumlu 50 sağlıklı gönüllü (Grup 3) çalışmaya dahil edildi. Tüm katılımcıların detaylı oftalmolojik muayeneleri yanında fundus otoflöresans (FOF), OKT, OKTA ve EDI mod OKT görüntülemeleri yapıldı. RPD varlığı FOF, OKT ve infrared görüntüler kullanılarak değerlendirildi, 5 ve üzeri lezyon varlığı RPD açısından pozitif kabul edildi. Varyasyon sıklığının araştırılması için periferik kan örnekleminden elde edilen genomik DNA izole edildi. Yeni jenerasyon sekanslama kullanılarak rs10490924 varyantı değerlendirildi ve riskli T allel sıklıkları hesaplandı. OKTA ile vasküler dansite, flow alanı, foveal avasküler zon (FAZ); EDI mod OKT görüntülerinden, subfoveal koroidal kalınlık ölçümleri ve Image J (National Institutes of Health, Bethesda) programı kullanılarak koroidal vasküler indeks (KVİ) hesaplaması gerçekleştirildi. Elde edilen veriler SPSS paket programı kullanılarak gruplar arasında karşılaştırıldı. Bulgular Ortalama yaş Grup 1, 2 ve 3 için sırasıyla 73,6±7,4 (53, 90), 70,7±5,7 (59, 85), 66,6±12 (53, 80) idi. Koroid kalınlığı ve retinal kalınlık Grup 1’de Grup 2 ‘ye göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük saptandı (p 0,0001, p 0.045). FAZ değerlerinin gruplar arasında anlamlı farklılık oluşturmadığı saptandı (p >0,05). Yüzeyel ve derin vasküler dansite, foveal kalınlık, flow alanı ve koroidal kalınlık açısından Grup 1 ve 2 arasında anlamlı farklılık saptanmazken (p >0,05); Grup 1 ve 3 hastalar karşılaştırıldığında Grup 1 hastalarda tüm parameterler daha düşük; Grup 2 ve Grup 3 karşılaştırıldığında Grup 2 hastalarda tüm parametreler daha düşük saptandı (tüm parametrelerde p değeri 0,001 idi). EDI mod OKT görüntülerinden hesaplanan KVİ, Grup 1 hastalarda Grup 2 ve 3’e göre anlamlı daha düşük hesaplandı (p 0,012, 0,023) ARMS2 rs10490924 polimorfizmi açısından T risk alleline göre gruplara bakıldığında Grup 1’de %42 (21) hasta heterozigot, %30 (15) hasta homozigot saptandı ve %28 (14) hastada ise risk alleli görülmedi. Grup 2’de %44 (22) hasta heterozigot, %17 (8) hasta homozigot saptandı ve %39(20) hastada risk alleli görülmedi. Sağlıklı kontrol grubu olan Grup 3’te ise %33 (16) katılımcı heterozigot, %2(1) katılımcı homozigot olarak saptandı ve %65 (33) katılımcıda risk alleli görülmedi. Grup 1’de polimorfizm saptanan katılımcı sayısının, diğer iki gruptan anlamlı daha fazla olduğu; Grup 2’de polimorfizm saptanan katılımcıların Grup 3’ten anlamlı daha fazla olduğu görüldü (Sırasıyla p değerleri; 0,02, 0,04; 0,01). Tüm gruplardaki riskli allel sıklığı/frekansı hesaplandı. Sırasıyla T risk allel sıklıkları Grup 1, 2 ve 3’te %51, %38, %18 idi. RPD bulunan kuru tip YBMD hastalarından oluşan Grup 1’de T risk alleli sıklığı anlamlı daha yüksek saptandı. (p 0,02) Sonuç Bu çalışma ile ARMS2 rs10490924 varyasyonun kuru tip YBMD hastalarında RPD olan ve olmayan hasta gruplarında anlamlı olarak daha yüksek frekansta olduğu görüldü. Ayrıca RPD bulunan YBMD hastalarında bulunmayan YBMD hastalarına göre yine daha sık bulunduğu gösterildi. OKTA verilerinden elde edilen vasküler dansite ve flow ölçümlerinin RPD bulunan YBMD hastalarında, sağlıklı kontrol grubuna göre daha düşük olduğu görüldü. Koroidal vasküler komponentin ise RPD hastalarında daha düşük olduğu saptandı.

PURPOSE The use of Computed Tomography (CT) imaging is increasing day by day. One of the most important problems of CT imaging is radiation dose and management. In our study, we aimed to calculate the average radiation dose that patients were exposed to in thoracic CT imaging and to examine the factors affecting the radiation dose. MATERİALS AND METHODS In our study, we retrospectively analyzed a total of 1451 thoracic angio CT, dual energy thoracic angio CT and HRCT examinations obtained between 1 September 2021 and 1 December 2021 in the Department of Radiology at Ege University Medical Faculty Hospital. In the study, the age of the patients, the time of the examination (during working hours, out of working hours), the model of the tomography device (GE Discovery, Siemens Somatom ve Toshiba Aquilion Prime), the units refering the patients to the examination (emergency department, inpatient, outpatient clinic), the positions of the patients during image acquisition (arms status, centralization, scanning areas), anteroposterior and tranverse diameters in the widest measured part of the thorax are evaluated variables. In addition, technician training for CT acqusition was performed in our unit in November 2021 and the optimization of technical parameters in tomography devices were revised as dependent variables. Computed Tomography Dose Index (CTDI), Dose Length Product (DLP) values of all cases were recorded and effective dose calculations were made. RESULTS Our study population included 1451 patients. The mean CTDIvol value of all examinations was calculated as 8.93 (±3.65) mGy, the DLP value as 324.33 (±133.71) mGy.cm and the effective dose value as 4.54 (±1.87) mSv. The mean effective radiation dose was calculated as 4.22 mSv in HRCT examinations, 4.42 mSv in thoracic angio CT and 6.86 mSv in dual energy thoracic angio CT examinations. Compared with thoracic angio CT and HRCT examinations, CTDIvol, DLP and effective radiation dose values of Dual energy thoracic angio CT examinations were statistically significantly higher (p0.005). There was a very weak positive correlation between the total excess scanned area on the Z-axis and the mean DLP and effective dose values (p0.005). In the examinations obtained in the Toshiba Aquilion Prime CT unit, the mean CTDIvol, DLP and effective radiation dose values were observed to be lower in the examinations with the arms on the upper side compared to the examinations with the arms at the side (p<0.005). In the period prior to technician training and technical parameter optimization, 1044 examinations were obtained and in the following period, 407 examinations were obtained. In the examinations obtained after technician training and technical parameter optimization, the mean values of CTDIvol, DLP and effective dose were lower (p<0.01). In the examinations obtained after technician training and technical parameter optimization, the excess scanned upper, lower and total scan area was lower. (p<0.01). DLP and effective radiation dose values were statistically significantly lower in cases whose scan area was within the tolerance range in the Z-axis (p<0.01). CONCLUSİON Unnecessary overscanning in the z axis, inclusion of the arms within image field of view during scanning and miscentering the patients in the gantry increases the radiation dose. After the technician training and technical parameter optimization, the average radiation dose decreases and the cases are positioned more appropriately in the gantry. Effective radiation does management is important for patient safety and must be priorized by by radiology technicians, radiologists and all physicians. GİRİŞ AMAÇ Bilgisayarlı Tomografi (BT) görüntüleme, kullanımı her geçen gün artmaktadır. BT görüntülemenin en önemli sorunlarından biri radyasyon dozu ve yönetimidir. Çalışmamızda Toraks BT görüntülemede hastaların maruz kaldığı ortalama radyasyon dozunu belirlemeyi ve radyasyon dozunu etkileyen faktörleri incelemeyerek optimize etmeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM Çalışmamızda Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Radyoloji Anabilim Dalı’nda 1 Eylül 2021- 1 Aralık 2021 tarihleri arasında elde olunan toplam 1451 adet toraks anjio BT, dual enerji toraks anjio BT ve HRCT tetkiklerini retrospektif olarak inceledik. Çalışmada hastaların yaşı, tetkikin çekim zamanı (mesai içi, mesai dışı), tomografi cihazının markası (GE Discovery, Siemens Somatom ve Toshiba Aquilion Prime) , hastaları tetkike yönlendiren birimler (Acil servis, yatan hasta, poliklinik) , hastaların görüntüleme sırasındaki pozisyonları ( kolların durumu, santralizasyon , tarama alanları) , toraksın ölçülen en geniş bölümündeki ön- arka ve sağ- sol çapları değerlendirilmiş değişkenlerdir. Ayrıca 2021 Kasım ayında birimimizde yapılmış olan BT çekimiyle ilgili teknisyen eğitimi ve tomografi cihazlarındaki teknik parametre optimizasyonu bağımlı değişken olarak değerlendirilmiştir. Tüm olguların Bilgisayarlı Tomografi Doz İndeksleri (CTDI), Doz Uzunluk Ürünü (DLP) değerleri kaydedilmiş ve efektif doz hesaplamaları yapılmıştır. BULGULAR Çalışmamıza 1451 tetkik dahil edilmiştir. Tüm tetkiklerin ortalama CTDIvol değeri 8,93 (±3,65) mGy, DLP değeri 324,33 (±133,71) mGy.cm ve efektif doz değeri ise 4,54 (±1,87) mSv olarak hesaplanmıştır. HRCT tetkiklerinde ortalama efektif radyasyon dozu 4.22 mSv, toraks anjio BT 4.42 mSv ve dual enerji toraks anjio BT tetkiklerinde 6.86 mSV hesaplanmıştır. Toraks anjio BT ve HRCT tetkikleri ile karşılaştırıldığında Dual enerji toraks anjio BT tetkikinin CTDIvol, DLP ve efektif radyasyon doz değerlerinin istatistiksel anlamlı oranda yüksektir (p0.005). Z-ekseninde toplam fazla taranmış alan fazlalığı ile ortalama DLP ve efektif doz değerleri arasında çok zayıf düzeyde pozitif yönde ilişki mevcuttur (sırasıyla p0.005). Toshiba Aquilion Prime BT ünitesinde elde olunan tetkiklerde kolların üstte durduğu tetkiklerde ortalama CTDIvol, DLP ve efektif radyasyon doz değerleri kolların yanda durduğu tetkiklere göre daha düşük olarak izlendi (p<0.005) Teknisyen eğitimi ve teknik parametre optimizasyonu öncesi dönemde 1044 tetkik elde olunmuştur sonraki dönemde ise 407 tetkik elde olunmuştur. Teknisyen eğitimi ve teknik parametre optimizasyon sonrası elde olunan tetkiklerde CTDIvol, DLP ve efektif doz ortalama değerleri düşüktür (p<0,01). Teknisyen eğitimi ve teknik parametre optimizasyonu sonrası elde olunan tetkiklerde arasında fazla taranan üst, alt ve toplam tarama alanı fazlalığı daha düşüktür. (p<0,01). Z-ekseninde alt kesimde tarama alanı tolerans mesafesi içerisinde olan olgularda DLP ve efektif radyasyon doz değerleri istatistiksel olarak anlamlı olarak düşüktür (p<0,01). SONUÇ Z-ekseninde gereksiz fazla tarama, çekim esnasında kolların gereksiz biçimde görüntüye dahil edilmesinin, hastaların gantry içerisinde izomerkez noktaya yerleştirilmemesi radyasyon dozunu arttırmaktadır. Teknisyen eğitimi ve teknik parametre optimizasyonu sonrası ortalama radyasyon dozu azalmaktadır ve yine eğitim sonrası olgular gantry içerisinde daha uygun pozisyonlanmaktadır. Etkin radyasyon dozu yönetimi hasta güvenliği için önemlidir ve radyoloji teknisyenleri, radyoloji doktorları ayrıca tüm hekimler tarafından göz önünde bulundurulmalıdır.

Introduction: Autism spectrum disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder characterized by social communication difficulties, restricted repetitive behaviors, interests, or activities that affect functioning in social, occupational, and other areas. Anxiety disorders and specific phobia are common comorbid diagnoses in ASD. Emotion regulation, restricted repetitive behaviors and sensory features are all associated with anxiety disorders in individuals with ASD. Objective: In this study, it was aimed to evaluate the relationship between specific phobia comorbidity and severity in ASD with sensory characteristics, emotion regulation, restricted repetitive behaviors, autistic traits, and difficulties experienced in the social situations. Another aim of our study is to evaluate the relationship between each of these parameters in patients with ASD. Method: A total of 62 subjects with ASD with normal mental functioning, 31 with comorbid specific phobia and 31 without comorbid specific phobia, in the 11-18 age group who admitted to the outpatient clinics of Ege University Faculty of Medicine, Department of Child and Adolescent Psychiatry were included in the study. ASD and specific phobia diagnoses of the subjects were evaluated with The Kiddie Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children-Present and Lifetime Version, DSM-5-Turkish Adaptation (K-SADS-PL-DSM-5-T), and K-SADS-PL-DSM-5-T was used to determine the comorbid psychiatric diagnoses. Mental functioning of the subjects was evaluated with the Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised Version (WISC-R), which is based on intelligence quotient scores. The sensory profile, specific phobia severity and emotion regulation of subjects were evaluated with self-report scales Adolescent/Adult Sensory Profile (AASP), DSM-5 Specific Phobia Severity Scale-Child Form, Emotion Regulation Questionnaire (ERQ). The parents of the subjects filled out The Repetitive Behaviors Scale-Revised (RBS-R) to evaluate restricted repetitive behaviors, the Autism Spectrum Quotient-Adolescent Version (AQ-Adolescent) to evaluate autistic traits, and the Social Responsiveness Scale (SRS) to determine the difficulties experienced by the subjects in the social situations. The sociodemographic characteristics of the subjects and their parents, and the detailed developmental history of the subjects were recorded in the sociodemographic data form by the researchers. Findings: The RBS-R stereotypical behavior score (p=0.025), SCQ score (p=0.023), OSA-Adolescent total, OSA attention to detail, and OSA imagination scores (respectively p=0.013, p=0.02, p=0.019) in the group with comorbid specific phobia was found to be significantly higher than the group without comorbid specific phobia. There was no significant difference between the groups in terms of ERQ and AASP (p>0.05). A significant correlation was found between specific phobia severity and self-injurious behavior subscale of the RBS-R (r=-0.501, p=0.004), suppression and re-appraisal subscales of ERQ (r=0.377, p=0.037; r=0.389, p=0.031, respectively), sensory seeking, sensory sensitivity, sensation avoiding of AASP (r=0.382, p=0.034; r=0.586, p=0.001; r=0.603, p0.05). In the group with comorbid specific phobia, no correlation was found between ERQ and SRS scores (p>0.05). Significant correlations at different levels were found between ERQ, AQ-Adolescent, RBS-R, AASP scale and subscale scores (p<0.05). In the group without comorbid specific phobia, significant correlations were only found between RBS-R and AASP, AQ-Adolescent, SRS scores; and between AQ-Adolescent subscale scores and ERQ, SRS scores (p<0.05). Results: In the ASD group with comorbid specific phobia, stereotypical behaviors are more severe, and these individuals experience more difficulties in the social situations. Specific phobia severity correlates with sensory features, self-injurious behaviors, and emotion regulation strategies. There is a significant relationship between emotion regulation, sensory features, restricted repetitive behaviors, difficulties experienced in the social situations, and autistic traits in individuals with ASD. Giriş: Otizm spektrum bozukluğu (OSB) sosyal, mesleki veya diğer alanlarda işlevselliği etkileyen sosyal iletişim güçlükleri, sınırlı tekrarlayıcı davranış, ilgi alanları veya etkinliklerin varlığı ile karakterize bir nörogelişimsel bozukluktur. Anksiyete bozuklukları ve özgül fobi OSB’ye sıkça eşlik eden tanılardır. OSB’li bireylerde emosyon regülasyonu, sınırlı tekrarlayıcı davranışlar ve duyusal özelliklerin her biri anksiyete bozuklukları ile ilişki göstermektedir. Amaç: Bu çalışmada OSB’de özgül fobi eş tanısı ve şiddetinin duyusal özellikler, emosyon regülasyonu, sınırlı tekrarlayıcı davranışlar, otistik özellikler ve sosyal alanda yaşanılan güçlüklerle ilişkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızın diğer amacı ise OSB’li olgularda bu parametrelerin birbirleriyle ilişkisinin değerlendirilmesidir. Yöntem: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniklerine başvuran 11-18 yaş grubunda normal zihinsel işlevselliğe sahip özgül fobi tanısının eşlik ettiği 31 ve özgül fobi tanısının eşlik etmediği 31, toplam 62 OSB’li olgu çalışmaya dahil edilmiştir. Olguların OSB ve özgül fobi tanıları Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Formu-Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli DSM-5 Türkçe Uyarlaması (ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T) ile değerlendirilmiş, ek psikiyatrik tanıların saptanmasında ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T kullanılmıştır. Olguların zihinsel işlevselliği zeka bölümü puanlarına dayanan Wechsler Çocuklar İçin Zeka Ölçeği-Revize Edilmiş Versiyonu (WÇZÖ-R) ile değerlendirilmiştir. Olguların duyusal profili, özgül fobi şiddeti ve emosyon regülasyonu birer öz bildirim ölçekleri olan Adolesan/Yetişkin Duyu Profili (AYDP), DSM-5 Özgül Fobi Şiddet Ölçeği Çocuk Formu, Duygu Düzenleme Ölçeği (DDÖ) ile değerlendirilmiştir. Olguların ebeveynleri sınırlı tekrarlayıcı davranışların değerlendirilmesi için Tekrarlayıcı Davranışlar Ölçeği- Revize (TEDÖ-R), otistik özelliklerin değerlendirilmesi için Otizm Spektrum Anketi-Ergen Versiyonu (OSA-Ergen), olguların sosyal alanda yaşadıkları güçlüklerin belirlenmesi için Sosyal Cevaplılık Ölçeği (SCÖ) doldurmuştur. Olguların ve ebeveynlerinin sosyodemografik özellikleri, olguların detaylı gelişim öyküsü araştırmacılar tarafından sosyodemografik veri formuna (SDVF) kaydedilmiştir. Bulgular: Özgül fobi eş tanılı grupta TEDÖ-R stereotipik davranış skoru (p=0.025), SCÖ skoru (p=0.023), OSA-Ergen toplam, OSA ayrıntıya dikkat etme ve OSA hayal gücü skorları (sırasıyla p=0.013, p=0.02, p=0.019) özgül fobi tanısının eşlik etmediği gruptan anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. DDÖ ve AYDP açısından gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Özgül fobi şiddeti ile TEDÖ-R alt ölçeklerinden kendine zarar verme davranışları (r=-0.501, p=0.004), DDÖ alt ölçekleri bastırma ve yeniden değerlendirme (sırasıyla r=0.377, p=0.037; r=0.389, p=0.031), AYDP alt ölçeklerinden olan duyusal arayış, duyusal hassasiyet ve duyusal kaçınma skorları (sırasıyla r=0.382, p=0.034; r=0.586, p=0.001; r=0.603, p0.05). Özgül fobi tanısının eşlik ettiği grupta DDÖ ve SCÖ ölçek puanları arasında ilişki saptanmamış olup (p>0.05) DDÖ, OSA-Ergen, TEDÖ-R, AYDP ölçek ve alt ölçek puanlarında farklı düzeylerde anlamlı ilişkiler saptanmıştır (p<0.05). Özgül fobi tanısının eşlik etmediği grupta ise yalnızca TEDÖ-R ile AYDP, OSA-Ergen, SCÖ ölçek puanları; OSA-Ergen alt ölçek puanları ile DDÖ ve SCÖ puanları arasında anlamlı ilişki saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: OSB’de özgül fobi tanısının eşlik ettiği grupta stereotipik davranışlar daha şiddetlidir ve sosyal alanda yaşanan güçlükler daha fazladır. Özgül fobi şiddeti duyusal özellikler, kendine zarar verme davranışları ve emosyon regülasyonu stratejileri ile ilişki göstermektedir. OSB’li bireylerde emosyon regülasyonu, duyusal özellikler, sınırlı tekrarlayıcı davranışlar, sosyal alanda yaşadıkları güçlükler ve otistik özelliklerin arasında anlamlı ilişki mevcuttur.

Amaç: Bu çalışmada pankreas duktal adenokarsinom nedeniyle whipple uygulanan hastalarda sağkalım ve prognozu etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlandı. Yöntem: Merkezimizde 2015 ve 2018 tarihleri arasında pankreas duktal adenokarsinom nedeniyle whipple operasyonu geçiren toplam 50 hasta, retrospektif olarak çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, kilo, sigara kullanımı, pre op diabet varlığı. pre op tümör markerı olan ca 19-9 ölçüm değeri, post op ca 19-9 yükseldiyse tarihi ile beraber ve yine yükselmeyen hastalarda de post op ca 19-9 düzeyleri tarandı. Patoloji raporundan lenfovaskuler invazyon, çıkartılan total lenf nodu sayısı, metastatik lenf nodu sayısı ve tümör çapı, perinöral invazyon taramaya eklendi. Post op kemoterapi veya radyoterapi alma durumu, protokolü, ajan kullanımı ve kürü tarandı. Hastalar nüks olan (n=27) ve nüks olmayan (n=23) olmak üzere, iki gruba ayrıldı. Bulgular: Nüks olan ve olmayan grupların cinsiyet, yaş, DM, sigara kullanımı, sigara adedi, mortalite, differansiyasyon, N evre, T evre, lenfovasküler invazyon ve perinöral invazyon değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Adjuvan KT ve RT kullanımı ile süreleri nüks eden grupta istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksekti (p0.05), ancak postop CA19-9 düzeyi nüks olan grupta anlamlı şekilde daha yüksekti (p0.05). Nüks ile adjuvant KT, adjuvant RT ve post op CA19-9 arasında istatistiksel olarak anlamlı ve pozitif yönde ilişki vardı (p0.05). Sonuç: Araştırma sonuçları, pankreas duktal adenokarsinom olgularda nüks olan ve olmayan hastaların karaciğer metastazı dışında mortalite üzerinde etkili parametreler bakımından fark olmadığını gösterdi. Perinöral ve lenfovasküler invazyon varlığı ise her iki grupta da, survey süresini anlamlı şekilde düşürmekteydi.

A 71-year-old male patient was diagnosed with papillary carcinoma follicular variant after bilateral total thyroidectomy and radioactive iodine treatment was applied. The post-therapeutic whole-body scan demonstrated a focal 131-I uptake in the right lobe of the liver in the right upper quadrant of the abdomen. Single-photon emission computed tomography/computed tomography (SPECT/CT) was performed to determine the precise localization of 131-I uptake. It was understood that the identified focal 131-I activity was due to cholelithiasis. In the same period, free-floating gallstones in the lumen and the gallbladder neck were observed on the abdominal ultrasonography.

Giriş: Bağımlılık, gelişiminde genetik, psikososyal ve çevresel faktörlerin rol oynadığı birincil, kronik, nörobiyolojik ve geliştikten sonra yaşam boyunca devam eden bir hastalıktır (1). Günümüzde alkol madde kullanım bozuklukları (AMKB), toplum sağlığını ilgilendiren önemli bir sorundur. AMKB’nin sıklığı ülkemizde ve dünya genelinde artma eğilimindedir (2). Travma ruhsal ve bedensel bütünlüğü bozan, inciten ya da yaralayan olumsuz yaşam olayları olarak adlandırılmaktadır (3). Olumsuz yaşam olayları yaşamda izi silinemez hale gelebilir ve “travmatik durum” olarak adlandırılmaktadır (4). Fiziksel ve cinsel istismar, duygusal ve fiziksel ihmal, trafik kazaları, doğal afetler, hayatı tehdit eden hastalıklar travmatik yaşam olayları kapsamına girmektedir (5). Bellek, yeni öğrenilen bilgilerin kaydedilmesi, depolanması, öğrenilmesi ve gerektiğinde geri çağırılması süreçlerini kapsamaktadır (6). Yapılan çalışmalar göstermektedir ki, esrar kullanımı, bellek, karmaşık dikkat, yürütücü işlevler gibi bilişsel becerilerde performans azalmasıyla sonuçlanmaktadır (7). Amaç: Çalışmamızda 14‒19 yaş arasında MKB tanısı alan ergenler ile MKB tanısına ek olarak çocukluk çağı travma öyküsü bulunan ve ÇÇTÖ puanları yüksek olan ergenlerin kontrol grubu ile sosyodemografik bilgiler, çocukluk çağı travmaları, ek psikiyatrik tanılar, sözel belleği değerlendirilen Öktem-Sözel Bellek Süreçleri Testi (Ö-SBST) ve görsel belleği değerlendirilen Rey‒Osterrieth Karmaşık Şekil Testi açısından karşılaştırılmıştır. Yöntem: Örneklem 20 MKB olgusu, MKB’ye ek olarak çocukluk çağı travma öyküsü bulunan 20 olgu ve 20 sağlıklı kontrol olmak üzere, toplam 3 gruptan oluşmuştur. Araştırma iki oturumdan oluşmaktadır. İlk olarak hasta ve ailelerine yarı yapılandırılmış psikiyatrik tarama görüşmesi olan Okul Çağı Çocukları İçin Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi-Şimdi ve Yaşam boyu Şekli Türkçe uyarlaması (ÇDŞG-ŞY) uygulanmış ve psikiyatrik komorbid durumlar değerlendirilmiştir. İkinci aşamada Hamilton Depresyon Ölçeği (HDÖ), CTQ, Travmatik Stres Belirtiler Ölçeği (TSBÖ), Durumluk-Süreklilik Kaygı Envanteri (DSKE) katılımcılar tarafından doldurulmuş ve Rey-Osterrieth Karmaşık Şekil Testi ve Öktem Sözel Bellek Süreçleri testi uygulanmıştır. Bulgular: MKB-ÇÇT grubundaki olguların çocukluk çağı travmaları ölçeği toplam puanı ve alt ölçek puanları (duygusal istismar, fiziksel istismar, cinsel istismar, fiziksel ihmal, duygusal ihmal, inkar puanı), Travma Stres Belirti Ölçeği puanı, STAİ Durumluk-Süreklilik Kaygı Ölçeği puanı, Hamilton Depresyon Ölçeği puanı MKB ve kontrol grubuna göre daha yüksek saptanmıştır. Öğrenme ve bellek fonksiyonlarını değerlendirmek amacıyla uygulanan psiko-metrik testler (Öktem‒Sözel Bellek Süreçleri Testi ve Rey-Osterrieth Karmaşık Şekil Testi) sonucunda kontrol grubundaki olguların MKB ve MKB-ÇÇT grubuna göre yüksek puanlar aldıkları saptanmıştır. Ailenin kalabalık olması, kardeş sayısının fazlalığı, çocukluk çağı travmalarını artıran faktörler arasındadır. Sonuç: Sonuç olarak çalışmamızda hedeflenen amaçlara ulaşılmış, öne sürülen hipotezler doğrulanmıştır. Çalışmanın sonuçları ışığında travma gibi stresör faktörlerin olması bağımlılık için bir risk faktörü olduğu, bağımlılık ve travmanın bilişsel foksiyonları olumsuz etkilediği ifade edilebilir. Introduction: Addiction is a primary, chronic, neurobiological, and lifelong disease in which genetic, psychosocial, and environmental factors play a role. Today, alcohol and substance use disorders (ASUD) are an important public health problem. The frequency of ASUD tends to increase in our country and throughout the world. Trauma is defined as negative life events that disrupt, hurt, or injure mental and physical integrity. Negative life events can become indelible in life and are defined as "traumatic situations". Traumatic life events include physical and sexual abuse, emotional and physical neglect, traffic accidents, natural disasters, and life-threatening diseases. Memory covers the processes of recording, storing, learning, and recalling newly learned information when necessary. Studies show that cannabis use results in decreased performance in cognitive skills such as memory, complex attention, and executive functions. Objective: In our study, adolescents diagnosed with SUD aged 14 to 19, adolescents with a history of childhood trauma in addition to SUD and higher Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) scores, and the control group, were compared in terms of sociodemographic information, childhood traumas, additional psychiatric diagnoses, Öktem-Verbal Ligandının CB1 ve CB2 reseptörlerine Memory Processes Test (Ö-VMPT), and the Rey-Osterrieth Complex Shape Test (ROCST), which evaluates visual memory. Methods: The sample consisted of 3 groups in total: 20 subjects with SUD, 20 subjects with a history of childhood trauma in addition to SUD, and 20 healthy controls. The study consisted of two sessions. Firstly, Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Aged Children, Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) which is a semi-structured psychiatric screening interview, was applied to the patients and their parents, and psychiatric comorbid conditions were evaluated. In the second stage, the Hamilton Depression Scale (HDS), CTI, Traumatic Stress Symptoms Scale (TSSS), State-Trait Anxiety Inventory (STAI) were filled in by the participants. Also ROCST and Ö-VMPT were applied. Results: The CTQ total scores and subscale scores (emotional abuse, physical abuse, sexual abuse, emotional neglect, denial), TSSS, STAI and HDS total scores of subjects with a history of childhood trauma in addition to SUD were detected significantly higher than those of subjects with SUD and healthy controls. The controls had significantly higher scores in psychometric tests (ROCST and Ö-VMPT) which measure learning and memory processess compared to those with SUD-only and those with childhood trauma in addition to SUD. The large family size and the high number of siblings were found to be among the factors that increase childhood traumas. Conclusion: As a result, the aims of our study were achieved and the hypotheses we put forward were confirmed. In the light of the results of the study, it can be stated that the presence of stressor factors such as trauma is a risk factor for addiction, and addiction and trauma negatively affect cognitive functions.