• Restricted close
• Open Source close
• Publications close
• Research data close
• Other research products close
• Digital Humanities and Cultural Her... close

Laagland Archeologie heeft in september 2022 een archeologisch bureauonderzoek en verkennend booronderzoek uitgevoerd in een gebied gelegen tussen de Braamweg en Rondweg te Koudekerke. Het onderzoek vond plaats in verband met de ruimtelijke procedure rondom de aanleg van een zonnepark. Het onderzoek is uitgevoerd conform de protocollen SIKB KNA 4002 en 4003. Het bureauonderzoek had tot doel een archeologisch verwachtingsmodel op te stellen. Centraal staat daarbij de vraag of en zo ja welke archeologische resten (complextype, datering, diepteligging en gaafheid) in het plangebied kunnen worden verwacht. Hiertoe zijn landschappelijke, archeologische en historische bronnen geraadpleegd. Uit het bureauonderzoek blijkt dat de westzijde van het plangebied ligt op een kreekrug met een hoge archeologische verwachting voor resten uit de Middeleeuwen en Nieuwe tijd. Het grootste deel van het plangebied is echter gelegen in een zone met overgangsgronden en poelgronden, waar op grote schaal moernering (veenwinning) heeft plaatsgevonden. In enkele zones zou nog intact veen kunnen liggen met een hoge verwachting voor archeologische resten uit de periode ijzertijd – Romeinse tijd. Het verkennend booronderzoek heeft tot doel de bodemopbouw te bepalen en eventuele kansrijke archeologische niveaus te onderscheiden. Hiertoe zijn verspreid in het toegankelijke deel van het plangebied 34 verkennende boringen tot een diepte van circa 2,0 m -mv gezet. In de westzijde van het plangebied op de kreekrug zijn sterk geroerde, kalkrijke bodemlagen aangetroffen tot in de zandige geulafzetttingen. De archeologische verwachting voor de westzijde kan worden bijgesteld naar laag. In de overgangs- en poelgronden is een sterk wisselende bodemopbouw aanwezig met over het algemeen kalkrijke, matig tot sterk silthoudende kleilagen. In enkele boringen zijn intacte veraarde veenlagen aanwezig, waar nog archeologisch resten aangetroffen kunnen worden. Dit archeologische kansrijke niveau ligt op een diepte van circa 100 cm -mv. In een aantal boringen lijken veenputten te zijn opgevuld met natuurlijke kleilagen. Zou dit het geval zijn dan betreft het mogelijk veenwinactiviteiten van uit de Romeinse tijd. Op basis van de resultaten van het uitgevoerde bureau- en booronderzoek wordt er aanbevolen om het grootste deel van het plangebied vrij te geven voor de toekomstige ontwikkelingen. Een zone in het centrale deel van het plangebied krijgt een hoge verwachting voor de aanwezigheid van archeologische resten uit de ijzertijd of Romeinse tijd in de top van het veen aanwezig op circa 100 cm -mv (180 cm -NAP). In deze zone, aangegeven in afbeelding 15, wordt het aanbevolen om geen graafwerkzaamheden te verrichten dieper dan 80 cm -mv (buffer van 20 cm). Indien er toch graafwerkzaamheden voorzien zijn die dieper reiken dan 80 cm wordt aanbevolen om een archeologisch vervolgonderzoek te doen bestaande uit aanvullende boringen om de omvang van de zone met intact veen beter in beeld te krijgen. Een eventueel vervolg kan dan bestaan uit een archeologische begeleiding of proefsleufonderzoek om na te gaan of zich ook daadwerkelijk archeologische resten op het veen bevinden. De implementatie van dit advies is in handen van de Gemeente Veere, geadviseerd door het WAD (Walcherse Archeologische Dienst). De gemeente had geen inhoudelijke opmerkingen over het onderzoek. Mochten tijdens de werkzaamheden onverhoopt toch archeologische resten worden aangetroffen, of resten waarvan redelijkerwijze kan worden vermoed dat het om archeologische resten gaat, dan geldt op grond van de Erfgoedwet (art. 5.10) een meldingsplicht. Dit kan bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE, www.cultureelerfgoed) of bij het WAD.

De aangetroffen grondsporen bestaan uit een drenkkuil en vier greppels die allen relatief recent zijn gedempt. Het vondstmateriaal bestaat uit twee gespen, vijf munten, twee loden musketkogels, een pistoolkogel en een geweerhuls.

Bureau- en verkennend booronderzoek Date: 2014-02-11 (veldwerk) Almelo - Robbenhaarsweg Onderzoeksrapport

In 2015 en 2016 heeft Archol verschillende archeologische onderzoeken uitgevoerd in plangebied Harselaar-Zuid en de directe omgeving daarvan. Deze resultaten zijn in één rapport gepresenteerd. Het betrof in de eerste plaats een opgraving van verschillende nederzettingen uit de ijzertijd en de volle middeleeuwen. Daarnaast zijn verschillende andere onderzoeken (zowel proefsleuven als archeologische begeleidingen) uitgevoerd, waarbij eveneens nederzettingssporen uit de ijzertijd zijn onderzocht.De bewoningssporen uit de ijzertijd (ca. 800-12 v.Chr.) bestonden uit de resten van verschillende erven met op elk erf een woonhuis en daarmee geassocieerde bijgebouwen. Gecombineerd met de resultaten van eerdere onderzoeken in aangrenzende gebieden kan geconcludeerd worden dat de dekzandruggen te Harselaar gedurende de midden- en late ijzertijd intensief bewoond werden. Op basis van het huidige onderzoek kan bovendien gesteld worden dat de bewoning hier al in de vroege ijzertijd, tussen ca. 800 en 500 v.Chr., begint. Uit deze periode waren in de regio tot op heden nog maar weinig resten aangetoond. De bewoning in het gebied lijkt continu door te lopen tot aan de vroeg-Romeinse tijd (1ste eeuw n.Chr.), waarna het gebied verlaten lijkt te zijn. Ook in het huidige onderzoek zijn geen sporen of vondsten gedaan die wijzen op bewoning na de vroeg-Romeinse tijd. Pas in de volle middeleeuwen, rond het midden of einde van de 11de eeuw, wordt er opnieuw een erf gesticht in het gebied. Dit erf blijft bewoond tot ongeveer het jaar 1300 en wordt in de tussenliggende tijd verschillende malen herbouwd. In totaal zijn vijf verschillende fasen onderscheiden. De bewoning houdt waarschijnlijk niet op na 1300, maar verplaatst zich dan naar de locatie van de huidige bebouwing aan de Wencopperweg (bij de boerderij -en thans partycentrum- Het Hoefslag). Een belangrijke vraag van het onderzoek was of op deze locatie het uit historische bronnen bekende wildvorstersgoed Wedichem kon worden aangetoond. Dit wildvorstersgoed was de woonplaats van de wildvorster, een door de graaf van Gelre aangestelde ambtenaar van (lage) adel, die onder meer het beheer voerde over grafelijke jachtgebieden en belastingen inde. Ter beantwoording van deze vraag is aanvullend historisch en historisch-geografisch onderzoek uitgevoerd, op basis waarvan geconcludeerd kan worden dat het wildvorstersgoed inderdaad op deze locatie gelegen moet hebben. De vroegste vermelding van het wildvorstersgoed Wedichem dateert uit 1326. Daarmee zijn de bij de opgraving onderzochte middeleeuwse erven ouder dan de vroegste historische vermelding. Desondanks zijn er verschillende aanwijzingen dat de bewoners van de nederzetting ook al voor 1326 het ambt van wildvorster uitvoerden. Zo was de toegang tot het erf in de laatste bewoningsfase (tweede helft 13de eeuw) vermoedelijk gemarkeerd door een toegangspoort. Dergelijke toegangspoorten zijn geassocieerd met ‘aristocratische’ woonplaatsen. Daarnaast bevindt zich onder het vondstmateriaal wat jachtwapentuig (waaronder een ijzeren spits specifiek bedoeld voor de jacht op groot wild) en enkele botten van edelhert. Ervan uitgaande dat de edelhertbotten en het jachtwapentuig niet wijzen op stroperij maar op legale jacht dan vormt dit een sterke aanwijzing dat de opgegraven nederzettingen ook als wildvorstergoed fungeerden. Het recht op de jacht lag in de middeleeuwen namelijk bij de graaf of diens vertegenwoordiger (zoals een wildvorster). Het feit dat het erf verder in vele opzichten niet afwijkt van andere rurale nederzettingen in de regio suggereert dat het wildvorstersgoed verder fungeerde als een normale hoeve, waarmee de wildvorster en diens familie in hun levensonderhoud voorzagen.

In opdracht van de Limagrain Nederland B.V. heeft Artefact! Advies en Onderzoek een archeologisch onderzoek uitgevoerd op een perceel aan de Kweekweg te Rilland. De aanleiding tot het onderzoek wordt gevormd door het voornemen om een nieuw waterbassin te realiseren. Het onderzoek werd uitgevoerd in het kader van de daartoe benodigde omgevingsvergunning.In eerste instantie werd een archeologisch bureauonderzoek uitgevoerd waarin, op basis van de beschikbare aardwetenschappelijke, historische en archeologische gegevens, een gespecificeerd archeologisch verwachtingsmodel opgesteld. Het archeologische verwachtingsmodel werd vervolgens getoetst door het uitvoeren van een Inventariserend Veldonderzoek door middel van (4) verkennende boringen. Op basis van het verkennende booronderzoek kon het verwachtingsmodel bijgesteld en verfijnd worden: - de verwachting op het voorkomen van vindplaatsen uit het (Laat-)Neolithicum in het Laagpakket van Wormer wordt laag geacht; - de verwachting op het voorkomen van vindplaatsen uit de Bronstijd in de onderzijde van het Hollandveen Laagpakket van Wormer wordt laag geacht; - de verwachting op het voorkomen van vindplaatsen uit de Late IJzertijd en de Romeinse Tijd in de top van het Hollandveen Laagpakket wordt laag geacht; - de verwachting op het voorkomen van vindplaatsen uit de Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd in het Laagpakket van Walcheren wordt laag geacht.De kans dat tijdens de voorgenomen werkzaamheden schade wordt aangericht aan mogelijk voorkomende archeologische vindplaatsen wordt minimaal geacht.

Laagland Archeologie heeft in maart 2022 een Inventariserend veldonderzoek - verkennende fase uitgevoerd aan de Ansbaldweg te Diessen. Het onderzoek vond plaats in verband met de ruimtelijke procedure rondom de voorgenomen ontwikkeling van een zonnepark voor energiewinning ter hoogte van de Ansbaldweg te Diessen, gemeente Hilvarenbeek, Noord-Brabant. Het onderzoek is uitgevoerd conform de protocollen SIKB KNA 4003. Op basis van de resultaten van het voorgaande bureauonderzoek worden archeologische resten uit het Laat-Paleolithicum tot en met het Mesolithicum verwacht. Deze verwachting wordt gebaseerd op de landschappelijke ligging en de in de omgeving bekende archeologische waarnemingen. Voor deze perioden is een hoge verwachting opgesteld. Gezien het plangebied buiten de bebouwde kom ligt en geen afdekkende laag heeft zoals een esdek, waarbij de archeologie beter geconserveerd blijft, is een lage verwachting opgesteld voor het aantreffen van archeologische resten uit het Neolithicum tot en met de Nieuwe Tijd. De lage verwachting voor de perioden Neolithicum tot en met de Nieuwe Tijd op basis van verstoring en de hoge archeologische verwachting voor de periode Laat-Paleolithicum tot Mesolithicum is tegenstrijdig, maar is zo vastgesteld in het voorgaande bureauonderzoek. Het uitgevoerde verkennende booronderzoek heeft tot doel het verwachtingsmodel te toetsen en zo nodig aan te vullen. Hiertoe zijn verspreid over het toegankelijke deel van het plangebied verkennende boringen gezet. In dit stadium is verkennend booronderzoek de meest efficiënte onderzoekswijze om de archeologische potentie van het plangebied in kaart te brengen. Op basis van het uitgevoerde booronderzoek is de kans klein dat het plangebied archeologische sporen bevat, afgezien van bepaalde gradiëntzones op de overgang van een dekzandvlakte en dalvormige laagte en geïsoleerd op overgangen van relatief hogere en lagere terreindelen van de dekzandvlakte. Voor deze gradiëntzones wordt op basis van de onderzoeksresultaten nader archeologisch onderzoek geadviseerd conform protocol 4003 IVO (landbodems). Gelet op de te verwachten prospectiekenmerken en prospecteerbaarheid van een eventuele vindplaats wordt geadviseerd dit vervolgonderzoek uit te voeren in de vorm van een karterend onderzoek conform standaardmethode A4 van de Leidraad inventariserend veldonderzoek Deel: Karterend Booronderzoek. Voor het overige overgrote deel wordt geen vervolgonderzoek geadviseerd omdat daar de archeologische verwachting laag is. De implementatie van dit advies is in handen van de gemeente Hilvarenbeek, hierin vertegenwoordigd door de archeologisch adviseur van de gemeente, het Monumentenhuis Brabant. Mochten tijdens de werkzaamheden onverhoopt toch archeologische resten worden aangetroffen, of resten waarvan redelijkerwijze kan worden vermoed dat het om archeologische resten gaat, dan geldt op grond van de Erfgoedwet (art. 5.10) een meldingsplicht. Dit kan bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE, www.cultureelerfgoed).

De geïnterviewde vertelt over haar activiteiten voor het Vrouwenkorps-KNIL. De vrouwen van het Vrouwenkorps werkten verspreid over Indië. Ze werden ingezet waar nodig, ook bij Amerikanen. Ze weet niet of er samenwerking was tussen het Vrouwenkorps en andere Vrouwenkorpsen in Indië. De geïnterviewde gaat in op de gang van zaken bij het vrouwenkorps. Ze vertelt over de mentaliteit van haar man, die in Nederland door haar familie beschouwd werd als een landverrader. Date Submitted: 2011-10-07

Het voornemen is om de leegstaande voormalige boerderij aan de Sandeeweg 5 te Kruiningen, bestaande uit een bedrijfswoning en twee schuren, te slopen en te vervangen door een nieuwe gezinswoning met garage. Het bouwvlak omvat een deel van het perceel dat kadastraal bekend staat onder Gemeente Kruiningen, Sectie O, Perceel 1567 en beslaat een oppervlakte van circa 1.000 m². In het kader van de noodzakelijke omgevingsvergunning werd een Archeologisch Bureauonderzoek en een Inventariserend Veldonderzoek door middel van verkennende boringen uitgevoerd. In het kader van het bureauonderzoek werd een groot aantal bronnen bestudeerd die geleid hebben tot een gespecificeerd verwachtingsmodel. Dit model werd vervolgens getoetst door het uitvoeren van een inventariserend veldonderzoek door middel van verkennende boringen. Op basis van de resultaten van het booronderzoek kan gesteld worden dat: - Het onderzoeksgebied gelegen is op de flank van een getijde geul. - Binnen het onderzoeksgebied een lage verwachting geldt op het voorkomen van vindplaatsen op het niveau van het Laagpakket van Wormer (Neolithicum) en het Hollandveen Laagpakket (Bronstijd, IJzertijd en Romeinse tijd).- Binnen het onderzoeksgebied voor het niveau van het Laagpakket van Walcheren een lage verwachting geldt op het voorkomen van vindplaatsen uit de middeleeuwen en de Nieuwe Tijd met uitzondering van resten van dieper gelegen sporen zoals de kelder onder de woning en eventuele (beer/water)putten behorende bij de 19de eeuwse boerderij en schuur.

In opdracht van Architecten Alliantie BV Goes heeft onderzoeksbureau BAAC een Opgraving, variant Archeologische Begeleiding uitgevoerd in het plangebied De Kleine Kade 29 – 31, gelegen in de historische stadskern van Goes. De aanleiding voor het onderzoek is de voorgenomen aanbouw (locatie 1) en aanleg van een zwembad (locatie 2) in het plangebied met een hoge archeologische verwachting. De begeleide werkzaamheden omvatten: • het uitgraven van de uitbouw en funderingssleuven (locatie 1); • het voorgraven voor en slaan van damwanden voor de aanleg van het zwembad (locatie 2); • het uitgraven van het zwembad (locatie 2); • graafwerkzaamheden voor de aanleg van leidingen in de tuin (locatie 2). Ter locatie van de aanbouw (locatie 1) achter het pand aan de Kleine Kade zijn enkele muurresten aangetroffen die verband houden met een oude (uit)bouwfase. Op de tweede locatie, waar een zwembad is gerealiseerd, is een laag aangetroffen met veel vondsten (aardewerk, glas, metaal, leer) uit de laat 15e, 16e en begin 17e eeuw. In deze laag zijn ook enkele aangepunte houten palen gevonden. Uit deze palen is geen specifieke constructie te herleiden. Tussen de vondstlaag en het maaiveld zijn tevens ophogingslagen aangetroffen. Hierin zijn slechts twee andere sporen aangetroffen: een waterput en een poer. De archeologische resultaten van de kleinschalige opgravingsputten zijn door de slechte zichtbaarheid moeilijk in ruimtelijke context te plaatsen. De vele vondsten, de historische locatie en de sporen tonen echter aan dat archeologie uit de 15e, 16e en 17e eeuw sterk is vertegenwoordigd. Het niet onderzochte deel van het plangebied en de omringende percelen kunnen de hoge archeologische verwachting behouden. De oude Spuidijk biedt een gebied met een hoge archeologische potentie. Bij toekomstige bodemingrepen zullen de gestelde onderzoeksvragen in combinatie met huidig en voorgaande onderzoeken beter beantwoord kunnen worden.