• 2015-2024close
• Restricted close
• Publications close
• Research data close
• Other research products close
• Digital Humanities and Cultural Her... close

Dit onderzoek is uitgevoerd in het kader van het Interregproject “Zicht op heden en verleden” waarbij Natuurmonumenten samenwerkt met de gemeente Montferland, Stadt Emmerich am Rhein (Dld.) en Stichting Huis Bergh. Het onderzoek bestaat uit meerdere deelopdrachten die in afzonderlijke rapportages zijn en worden gepresenteerd. Onderhavig onderzoek heeft betrekking op een Duitse Kochbunker uit de Tweede Wereldoorlog in het Bergherbos. Het onderzoek heeft bestaan uit een Opgraving (variant Archeologische Begeleiding). Aanleiding voor het onderzoek is de geplande realisatie van een reconstructie van een loopgraaf achter de Kochbunker.Veldwerk De Kochbunkers in het Bergherbos zijn in een eerder stadium van het Interregproject geïnventariseerd en gewaardeerd (rapport deelopdracht 2). De bunkers waren onderdeel van de Beek-Riegel, een Duitse linie uit de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog. Een van de kanshebbers voor publieke ontsluiting was de Kochbunker binnen onderhavig onderzoek: Kale Jacob 1. Het archeologisch onderzoek bestond uit een Opgraving (variant Archeologische Begeleiding) van deze Kochbunker. Hierbij werd niet alleen de betonnen bunker zelf geregistreerd. Ook werd aansluitend op en oostelijk van de bunker een grondspoor aangetroffen die als gedekte toegang wordt geïnterpreteerd. Bekend van luchtfoto’s uit de oorlog is dat hier ook een lange verbindingsloopgraaf liep (door de bosrand, van noord naar zuid). Opvallend genoeg sluit het grondspoor hier niet op aan.De Kochbunker bestaat uit een basisvorm van een deksel in diverse varianten met daaronder een koker/buis. Het deksel met een gat voor een stuk optiek (Ø 30 cm) is van een type dat vaker voorkomt op de westelijke rand van de Montferlandse stuwwal (Bergherbos). Deze is op vijf locaties geregistreerd. Het type prefab betonnen koker met rechthoekige toegang komt echter vooralsnog nergens anders voor in het Bergherbos.Over een datering en fasering die mogelijk in de archeologische resten zichtbaar is geworden, is het volgende te zeggen. Het deksel is gemarkeerd met “24/2” wat waarschijnlijk de productiedatum is (24 februari 1945). Bekend is dat er lokale productieplaatsen waren voor deze deksels, zoals in Zeddam en Doetinchem. Rekening houdende met het uitharden van het beton, transport en het frontverloop is de bouw van de Kochbunker op Kale Jacob 1 te dateren tussen eind februari en begin-medio maart 1945. De keuze op deze locatie voor een prefab betonnen buis (op andere locaties opgetrokken uit baksteen) kan een bewuste keuze zijn geweest. Mogelijk dat de positionering ten opzichte van de Zeddamseweg hier een rol in speelde.De bunker of koker is tot 1,3 meter vanaf de (gesloten) betonnen onderzijde opgevuld met geelbruin zand. Dit is waarschijnlijk gedaan tijdens het wegwerken en dichtgooien van Duitse stellingen na de oorlog met als doel om de toegang van de bunker te blokkeren. Aangetroffen prikkeldraad op de bodem van de gedekte toegang is mogelijk een restant van het ‘aankleden’ van de stelling. In dat geval is het na de aanleg van de bunker, toegang en loopgraaf aangevoerd. Er zijn geen vondsten gedaan die kunnen worden gekoppeld aan één bepaald persoon, een bepaalde eenheid of die wijzen op dwangarbeid.Aangezien er geen historische (geschreven) bronnen bekend zijn over de Kochbunkers in het Bergherbos of specifiek Kale Jacob 1, is alle informatie die tijdens dit archeologisch onderzoek is geregistreerd nieuw.Aanbevelingen Op basis van luchtfoto’s uit de oorlog en recente hoogtekaarten (AHN2) is het zeer aannemelijk dat ook buiten de werkput van onderhavig onderzoek nog (intacte) grondsporen uit de Tweede Wereldoorlog aanwezig zijn. Er wordt geadviseerd elk vergelijkbaar grondverzet (waar sporen uit de oorlog bekend zijn) archeologisch te laten begeleiden. Dergelijk eventueel toekomstig onderzoek naar resten uit de Tweede Wereldoorlog kan worden uitgevoerd met onderhavige rapportage als leidraad. Er zijn ook aanbevelingen te geven over de reconstructie bij object Kale Jacob 1. Ondanks het feit dat er geen sporen van beschoeiing of ondersteuning van de gedekte toegang zijn aangetroffen, is het verstandig om deze wel aan te brengen met het oog op behoud voor de toekomst (zoals het tegengaan van verzakking). Het is aan te raden om ‘lokaal materiaal’ te gebruiken, in de zin van planken van diverse formaten, deuren, raamkozijnen, enzovoorts. Dit om het beeld van de Duitse schaarste in maart-april 1945 na te bootsen. Uit historische bronnen is bekend dat dit veelvuldig werd toegepast in de Duitse laat-oorlogse linies. Een voorbeeld kan genomen worden aan de reconstructie van de Kochbunker in de tuin van Museum Arnhem.

This dataset contains two data tables on number of population in counties in Lithuania in 1919-1939. The data table LiDA_HistatData_0238_Data_0001_v5 is prepared using the data of either the beginning or the end of each year, which was published in Lithuanian Statistical Yearbooks. The data table LiDA_HistatData_0238_Data_0002_v3 is computed by interpolated population data (a more detailed description is provided in the document LiDA_HistatData_0238_Interpolation_v1.pdf). The aim of such an computation was to have standardized data for the mid-year population data. Dataset "Number of Population in Counties in Lithuania, 1919-1939" was published implementing project "Historical Sociology of Modern Restorations: a Cross-Time Comparative Study of Post-Communist Transformation in the Baltic States" from 2018 to 2022. Project leader is prof. Zenonas Norkus. Project is funded by the European Social Fund according to the activity "Improvement of researchers' qualification by implementing world-class R&D projects' of Measure No. 09.3.3-LMT-K-712".

Séquence 01 de la piste 1 de la bande 4 des enregistrement réalisés par Monique Hervo auprès des habitants du bidonville de la Folie à Nanterre, entre le 20 décembre 1966 et le 30 juin 1967. Les archives orales collectées par Monique Hervo auprès des habitants du bidonville de la Folie à Nanterre, entre 1966 et 1967, forment un ensemble représentant environ 70 heures d'enregistrement. Les enregistrements originaux de Monique Hervo sont répartis sur 6 bandes, chacune de ces bandes est composée de 4 pistes. Afin de rester fidèle à l’ordre des enregistrements sur les bandes originales établi par Monique Hervo, les fichiers réalisés lors de la numérisation (deux conventions ont été signées entre l'IHTP et les Archives nationales, puis avec Monique Hervo afin de conduire une opération conjointe de numérisation des enregistrements en 2015) conservent à travers leur élaboration et leur nommage, la mémoire de cette articulation du corpus en 6 bandes (Bande 1, Bande 2, Bande 3, Bande 4, Bande 5 et Bande 6) et 4 pistes (piste 1, piste 2, piste 3, piste 4) pour chacune des bandes. De plus lors de la numérisation, sur chacune des pistes, à chaque moment où un silence interrompait les entretiens, des séquences ont été identifiées (séquence 1, séquence 2…). C’est sur la base de ce séquençage que les fichiers numériques ont été créés. Ces fichiers numériques constituent ainsi un ensemble qui matérialise les bandes originales, dans le respect du classement établi par Monique Hervo.

In het kader van de voorgenomen consolidatie van het resterende muurwerk van het Genneperhuis bleek het wenselijk tot een overzicht van kennis over deze historische vesting te komen. Doel van de onderhavige bureaustudie is dan ook ten eerste om de kennis over het Genneperhuis te bundelen; om de resultaten van diverse recente onderzoeken te combineren en tot een beter begrip van de bestaande kennis en van het uiterlijk van de burcht in het verleden te komen. Een belangrijk doel is ten tweede om nader onderzoek te doen naar post-depositionele processen. In deze studie wordt onder andere nagegaan in hoeverre het resterende muurwerk van het Genneperhuis sinds het begin van de 20e eeuw kwalitatief gezien achteruit is gegaan. De bureaustudie dient ten derde als uitgangspunt voor een later uit te voeren archeologisch onderzoek, waarbij het muurwerk en de stratigrafie nader onderzocht zullen worden.Het Genneperhuis is gelegen in het Maasdal, aan de monding van de rivier de Niers. Het Genneperhuis is een beschermd archeologisch rijksmonument (rijksmonumentnr. 525667, AMKnr. 11184, CMA-nr. 46B-019). De ruïne is eveneens als gebouwd monument beschermd (ODB-nrs. 16090, 16096, 16097). Het monument bestaat uit een ruïne (de voormalige burcht), omringd door grachten en aarden vestingwerken uit de 17e eeuw. De ruïne van het Genneperhuis is duidelijk zichtbaar in het landschap in de vorm van een begroeide verhoging met restanten van muurwerk. Het maaiveld ter plaatse van het weiland rondom de ruïne is gelegen op circa 11,00 m +NAP. Het Genneperhuis bevindt zich ruim 2 km ten noordwesten van de stad Gennep en is gelegen op de noordoostelijke oever van de Maas. De rivier de Niers snijdt door het plangebied en maakt deel uit van het grachtenstelsel van de vesting. Aan de noordwestgrens van de ruïne mondt de Niers uit in de Maas. Het Genneperhuis bevindt zich in het Maasdal. Dit gebied wordt van oudsher gekarakteriseerd door heggen van meidoorn, die functioneerden als perceelscheidingen. Het landgoed Genneperhuis was vanaf de 18e eeuw in grootgrondbezit en om deze reden stonden hier waarschijnlijk weinig Maasheggen; het was een meer open landschap. Het landschap in de directe omgeving van de vesting was in het verleden voornamelijk in gebruik voor agrarische doeleinden, meestal weiden en deels akkerland.Een belangrijke conclusie is dat het zuidelijke deel van de burcht heden in het weiland tussen het recente hek om de ruïne en de Maas gelegen is. De donjon moet volgens alle historische plattegronden ten zuidoosten van de ruïneheuvel gelegen zijn. Dit komt bovendien overeen met de interpretatie van het AHN, waar op deze locatie (vaag) een cirkel zichtbaar is. Ook de donjon ligt dus deels buiten het recente hek. Uit het kaartmateriaal en uit historische gegevens blijkt dat de zuidelijke helft van de ruïneheuvel in de tweede helft van de 19e eeuw is afgegraven. De omvang van het grondverzet is heden echter onbekend. Niet alleen is er grond verdwenen, vermoedelijk is ook op beperkte schaal grond opgebracht.Uit een vergelijking van historische foto’s met de huidige situatie blijkt dat het muurwerk op de ruïne sinds omstreeks 1900 in wisselende mate achteruit is gegaan. Er kan geconcludeerd worden dat redelijk wat muurwerk is afgebrokkeld of zelfs verdwenen. Tenslotte heeft de herinrichting van het gebied in 2009, ter plekke van het kroonwerk en de oostelijke vestingwerken, ervoor gezorgd dat oudere sporen zijn verdwenen; sporen die op het AHN nog zichtbaar hadden kunnen zijn. Tijdens de herinrichting is ook een deel van de (tot dan toe behouden) ligging van grachten en wallen verlegd en ook daardoor is een deel van het monument verloren.

This is a dataset of information compiled for a PhD researcher by Alice Agus in collaboration with the Carleton Immersive Media Studio (CIMS). It can be also used for Courses CIVE3207 (ARCN4100), CIVE4601 (ARCN4200), CIVE 5603 Course on Advanced Building Characterization, Conservation and Rehabilitation, or any other for students of the Architectural Conservation and Sustainability Program (Engineers and architects) at Carleton University. Students of the Architectural Conservation and Sustainability Program (Engineers and architects) at Carleton University will use these data to produce a Heritage Recording Dossier of this important Site. This material can not be used for commercial purposes or use in any form without the permission of Dr. Mario Santana, the authors, and site custodians.

Séquence 19 de la piste 3 de la bande 5 des enregistrement réalisés par Monique Hervo auprès des habitants du bidonville de la Folie à Nanterre, entre le 20 décembre 1966 et le 30 juin 1967. Les archives orales collectées par Monique Hervo auprès des habitants du bidonville de la Folie à Nanterre, entre 1966 et 1967, forment un ensemble représentant environ 70 heures d'enregistrement. Les enregistrements originaux de Monique Hervo sont répartis sur 6 bandes, chacune de ces bandes est composée de 4 pistes. Afin de rester fidèle à l’ordre des enregistrements sur les bandes originales établi par Monique Hervo, les fichiers réalisés lors de la numérisation (deux conventions ont été signées entre l'IHTP et les Archives nationales, puis avec Monique Hervo afin de conduire une opération conjointe de numérisation des enregistrements en 2015) conservent à travers leur élaboration et leur nommage, la mémoire de cette articulation du corpus en 6 bandes (Bande 1, Bande 2, Bande 3, Bande 4, Bande 5 et Bande 6) et 4 pistes (piste 1, piste 2, piste 3, piste 4) pour chacune des bandes. De plus lors de la numérisation, sur chacune des pistes, à chaque moment où un silence interrompait les entretiens, des séquences ont été identifiées (séquence 1, séquence 2…). C’est sur la base de ce séquençage que les fichiers numériques ont été créés. Ces fichiers numériques constituent ainsi un ensemble qui matérialise les bandes originales, dans le respect du classement établi par Monique Hervo.

Technical description: microphone: Rode-NT4 ; recorder : Zoom H4n

Dendrochronological research project

Artefact! Advies en Onderzoek in Erfgoed heeft in maart en april 2018 een Archeologisch Bureauonderzoek en Inventariserend Veldonderzoek door middel van verkennende boringen uitgevoerd binnen een plangebied ten zuiden van het centrum van Kapelle (gemeente Kapelle) ten hoogte van de Noordhoeksewegeling nr. 5 in Eversdijk. De aanleiding tot het onderzoek was het voornemen van de opdrachtgever het hier gelegen glastuinbouwbedrijf uit te breiden. Hiervoor zal onder andere een nieuwe waterberging aangelegd worden met een vermogen van 14.000 m3. De totale bodemoppervlakte van de nieuwe te realiseren waterberging bedraagt circa 3.000 m2.Het onderzoek werd uitgevoerd in het kader van de aanvraag tot een omgevingsvergunning. Het plangebied is op het geldende bestemmingsplan (Buitengebied, 2e herziening, 2015) gelegen binnen een zone met de enkelbestemming agrarisch en een dubbelbestemming waarde – archeologie 4. Voor dergelijke zones is archeologisch onderzoek verplicht bij plangebied met een oppervlakte grote dan 250 m2 en bodemingrepen dieper dan 0,4 m – mv.In totaal werden binnen het plangebied 5 verkennende boringen uitgevoerd. Op basis van deze boringen bestaat de ondergrond ter plaatse van het plangebied uit een gelaagde opbouw met klei en zandafzettingen van het Laagpakket van Walcheren die bestaan uit geulafzettingen. De afzettingen van het Laagpakket van Walcheren hebben het onderliggende Hollandveen gedeeltelijk tot volledig geërodeerd. Resten van het Hollandveen werden namelijk enkel aangetroffen in het zuidwesten van het plangebied, op de flank van de geul, op een diepte van 2,5 m –mv (1,99 m –NAP). Ook de bovenzijde van het Laagpakket van Wormer is in het grootste (oostelijke) deel van het plangebied weg geërodeerd, enkel in het zuidwesten werden intacte Wormerafzettingen aangetroffen op een diepte van 3,4 m –mv (2,89 m –mv). De bovenzijde van het boorprofiel wordt gevormd door een heterogeen pakket dat verstoord is of aangebracht is bij het gebruik van het plangebied als kwekerij.Op basis van de resultaten van het booronderzoek geldt voor het plangebied dan ook de volgende archeologische verwachting: een lage archeologische verwachting op het niveau van het Laagpakket van Wormer voor vindplaatsen uit het Neolithicum en de Bronstijd in het Hollandveen voor het zuidwesten van het plangebied en geen verwachting voor de betreffende perioden en niveaus in de overige delen van het plangebied. Verder geen verwachting voor de Late IJzertijd en Romeinse Tijd voor het volledige plangebied omdat het veen er of volledig is weg geërodeerd of (in het zuidwesten) niet intact bewaard is gebleven. Voor wat betreft de Middeleeuwen en Nieuwe Tijd (Laagpakket van Walcheren) geldt dan weer een lage verwachting voor het volledige plangebied.