• Open Access close
• Closed Access close
• Embargo close
• Publications close
• Research data close
• Research software close
• Other research products close
• Other ORP type close
• TR close
• Turkish close

GİRİŞ: Enflamasyon ilk köpük hücresinin oluşumundan aterosklerotik lezyonun gelişimi, hassas plak ve sonuçta fissür, rüptür ve trombozise kadar kardiyovasküler hastalık oluşumunun tüm aşamalarının kritik bir katılımcısıdır. Koroner arteriyel inflamasyon ise akut koroner sendromda (AKS) yaygın olarak görülmektedir. Aktif makrofajlardan salınan ve bu arteriyel inflamasyonda rol aldığı düşünülen kitotriozidaz (KIT) ile ilgili çalışmalar çok yenidir. Bu çalışmalarda stabil anjinası olan koroner arter hastalarında serum KIT düzeyi bakılmış ve sağlıklı insanlara göre serum seviyeleri yüksek bulunmuştur. AMAÇ: Bu çalışmayla akut koroner sendrom (AKS) tanısı almış hastaların serum KIT düzeyleri, kardiyovasküler olaylar, kardiyak enzim ve hs-CRP gibi enflamatuvar göstergeler arasındaki ilişkisi araştırılmıştır. YÖNTEM: Ocak ile Haziran 2010 tarihleri arasında koroner yogun bakıma yatırılan AKS hastalarından ardısık 30 ST-segment yükselmesi olan miyokard infarktüsü (STEMI), 30 ST-segment yükselmesi olmayan miyokart infarktüsü (NSTEMI) , 30 unstabil anjina pektoris (UAP) hastası olan ve 30 sağlıklı olgu olmak üzere toplam 120 (ortalama yas; 56.86+10.44 yıl, 81 erkek) kisi alındı. Bazal klinik karakteristikleri, laboratuvar ve biyokimyasal değerleri, almakta oldukları tedaviler ve EKG’leri kaydedildi. Hastaneye yatışlarının ilk saatinde hs-CRP ve KIT çalışılmak üzere kan örnekleri alınıp saklandı. İlk 24 saatte seri CK, CK-MB ve troponin ölçümleri yapıldı. Koroner anjiyografi yapılan olguların verileri değerlendirildi. BULGULAR: AKS grubunda bakılan KIT düzeyi 88.85+23.08 nmol/ml, kontrol grubunda ise 68.47+28.44 nmol/ml olarak saptandı (p=0.001). KIT düzeyi en yüksek STEMI grubunda (96.11+19.77 nmol/ml), en az ise kontrol grubunda (68.47+28.44 nmol/ml) bulundu (p=0.001). STEMI ve NSTEMI grubundaki KIT düzeyinin yüksekliği istatistiksel olarak anlamlı saptandı (p=0.001 ve p=0.045). Biyokimyasal göstergeler açısından AKS grubuyla kontrol grubu karşılaştırıldığında ise KIT aktivite düzeyi ile hs-CRP (r=0.21, p=0.046), troponin T (r=0.25, p=0.016), CK-MB (r=0.20, p=0.059) arasında pozitif bir bağıntı saptandı. Koroner anjiyografisi yapılan olgular damar lezyonu açısından karşılaştırıldığında istatistiksel olarak bir fark saptanmadı (p=0.557). SONUÇ: AKS hastalarında serum KIT düzeyi artmaktadır. KIT aktivitesinin %83 duyarlılık ve % 72 özgüllük ile “cut off ” değeri 82.00 nmol/ml olarak belirlenmiştir. Bu düzey STEMI grubunda, NSTEMI ve UAP grubuna göre daha yüksek seyretmektedir. KIT düzeyi, AKS hastalarının erken tanısında destek olabilecek yeni bir gösterge olabilir.

Anadolu Haber Gazetesi, Sayı 369, 27 Mart-02 Nisan 2006

Pilomatriksoma kıl folikülünden köken alan, nadir görülen ve iyi huylu bir deri tümörüdür. Vücudun herhangi bir yerinde oluşabilir. Bununla birlikte, baş ve boyun bölgesinde özellikle de göz kapağı veya kaşta oluşmaya meyillidir. Çocuk ve adölesanlarda daha sıktır. Bu çalışmada, alt göz kapağında pilomatriksoma teşhis edilen 65 yaşında bir olgunun sunumu amaçlanmıştır. Pilomatrixoma is an uncommon benign skin neoplasm of the hair follicle. It can occure almost anywhere in the body. However it has a propensity to occur in the head and neck region especially the eyelid or eyebrow. It is more frequent in children and adolescents. In this study, we report a 65 years old case with pilomatrixoma in lower eyelid.

Bu çalışma, nozokomiyal enfeksiyonu olan hasta örneklerinden izole edilen 85 Escherichia coli ve 83 Klebsiella pneumoniae suşunda, TEM ve SHV türü beta-laktamaz sıklığını ve genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (ESBL) oranlarını belirlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. İzolatlarda blaTEM ve bla SHV varlığı polimeraz zincirleme reaksiyonu (PCR) ile, ESBL üretimi çift disk sinerji yöntemi ile ve antibiyotik duyarlılıkları ise standart disk difüzyon yöntemi ile araştırılmıştır. Toplam 168 bakterinin 150'sinde (%89.3) blaTEM veya bla SHV saptanmıştır. E.coli suşlarının %78.8'inde ve K.pneumoniae suşlarının %69.9'unda blaTEM tanımlanmış, b!aSHV pozitifliği ise sırasıyla %47.1 ve %59 oranlarında bulunmuştur. Tüm izolatların %38.1'inin WaTEM ve blaSHV'yi birlikte taşıdığı ve E.coli suşlarının %85.9'u ile K.pneumoniae suşlarının %92.8'inin TEM veya SHV'ye ait genleri içerdiği görülmüştür. ESBL karakterinde enzim üretimi E.coli suşlarının %12.9'unda, K.pneumoniae suşlarmın da %32.5'inde saptanmıştır. Ampisilin, amoksisilin-klavulanat, aztreonam, seftazidim, sefotaksim ve sefoksitine karşı direnç oranları E.coli ve K.pneumoniae suşlarında sırasıyla; %77.6 ve %88, %44.7 ve %54.2, %20 ve %44.6, %18.8 ve %41, %14.1 ve %38.6, %16.5 ve %30.1 olarak bulunmuş, tüm suşlarm imipenem ve meropeneme duyarlı olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, E.coli ve K.pneumoniae izolatlarınm yüksek oranda TEM-SHV tipi beta-laktamaz genlerine sahip olduğu ve ESBL üretiminin K.pneumoniae suşlarında E.coli suşlarından daha fazla olduğu izlenmiştir. The aim of this study was to determine the frequency of TEM and SHV genes and the ratio of extended spectrum beta-lactamases (ESBLs) in 85 Escherichia coli and 83 Klebsiella pneumoniae strains which were isolated from clinical specimens of patients with nosocomial infections. TEM and SHV genes have been searched by polymerase chain reaction (PCR), putative ESBL production were determined by double disk synergy test and antibiotic susceptibilities of the isolates were investigated with standard disk diffusion method. Of a total of 168 bacterial isolates, 150 (89.3%) were found to have genes encoding TEM or SHV type beta-lactamases. TEM type beta-lactamases were determined in 78.8% of E.coli and 69.9% of K.pneumoniae strains, and the positivity rates of blaSHV were 47.1% and 59%, respectively. 38.1% of the isolates had both blaTEM and blaSHV 12.9% of E.coli strains and 32.5 % of K.pneumoniae strains were putative ESBL producers. The resistance rates of E.coli and K.pneumoniae to ampicillin, amoxicillin/clavulanic acid, aztreonam, ceftazidime, cefotaxime and cefoxitin were detected as 77.6% and 88%, 44.7% and 54.2%, 20% and 44.6%, 18.8% and 41%, 14.1% and 38.6%, and 16.5% and 30.1% respectively. All strains were found to be susceptible to imipenem and meropenem. In conclusion, the TEM-SHV beta-lactamases gene positivity rates of Ecoli and K.pneumoniae strains were found to be high and putative ESBL production was higher in K.pneumoniae than E.coli isolates.

Evaluation of the normal appendix at low-dose helical CT. F. Nurefşan Boyacı Purpose: To determine the visualization rate of the normal appendix on low-dose and standard-dose unenhanced CT, and to evaluate the variables that may influence the visualization of the appendix. Materials And Methods: Low-dose (LDCT) and standard-dose (SDCT) unenhanced helical CT examinations of the 68 consecutive patients who presented with acute flank pain were evaluated by two independent radiologists who were blinded to patients surgical history. The effective tube current was 170 mA at SDCT, and reduced to 30 or 50 mA at LDCT evaluation. Images at each dose sets were evaluated for the visualization of appendix, and LDCT findings were compared with data of standard-dose. Results: The means for the two reviewers? sensitivity, specificity, positive and negative predictive values, and accuracy of visualization of normal appendix at SDCT and LDCT were 78% vs 73%, 100% vs 92%, 100% vs 99%, 31% vs 24% and 80% vs 74%, respectively. There is a good interobserver agreement for normal appendix visualization both at SDCT (ĸ=0.610) and LDCT (ĸ=0.703). For appendix visualization, there is no statistically significant difference was observed at SDCT and LDCT between two radiologists. There was no significant correlation in the appendix visualization neither with abdominal dimensions nor with visceral or pericecal fat at both SDCT and LDCT. The calculated mean effective radiation dose was 1.7 mSv at 30 mA, 2.8 mSv at 50 mA, and 9.6 mSv at 170 mA. Conclusion: Low-dose and standard-dose unenhanced helical CT can visualize a normal appendix with a high accuracy and good interobserver agreement. Normal apendiksin değerlendirilmesinde düşük doz helikal BT incelemesi F. Nurefşan Boyacı Amaç: Kontrastsız düşük doz ve standart doz helikal BT ile normal apendiksin görüntülenme sıklığının ve görülebilirliğini etkileyen faktörlerin araştırılması. Gereç ve yöntem: Akut yan ağrısı şikayeti ile başvuran 68 hastanın kontrastsız SDBT ve DDBT tetkikleri hastaların cerrahi öykülerinden habersiz iki bağımsız radyolog tarafından değerlendirildi. Efektif tüp akımı SDBT incelemesinde 170mA, DDBT'de 30 veya 50 mA idi. Her iki dozda apendiksin görünümü değerlendirildi ve DDBT bulguları standart doz verileri ile karşılaştırıldı. Bulgular: Her iki radyoloğun ortalama duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif ve negatif prediktif değerleri ve normal apendiksi göstermedeki doğrulukları SDBT'de sırasıyla %78, %100, %100, %31 ve %80 idi. DDBT'de ise %73, %92, %99, %24 ve %74 olarak hesaplandı. Normal apendiksin gösterilmesinde iki değerlendirici arasında SDBT (ĸ=0.610) ve DDBT'de (ĸ=0.703) iyi derecede görüş birliği vardı. Apendiks görülmesinde iki radyolog arasında SDBT ve DDBT'de istatiksel olarak anlamlı fark izlenmedi. SDBT ve DDBT'de abdomen ölçümleri ve viseral, periçekal yağ ile apendiks görülmesi arasında anlamlı bir korelasyon yoktu. Ortalama efektif radyasyon dozu 30 mA'da 1.7 mSv, 50 mA'da 2.8 mSv ve 170 mA'da 9.6 mSv olarak hesaplandı. Sonuç: Kontrastsız düşük ve standart doz helikal BT ile normal apendiks yüksek doğrulukla ve değerlendiriciler arasında iyi derecede görüş birliğiyle gösterilebilir.

Tyroid and paratyroid surgery is generally performed under general anaesthesia. General anaesthesia might be dangerous for some patients and locoregional anaesthesia technique has to be considered. We performed bilateral Superficial Cervical Plexus Blockade (SCPB) with bupivacaine for paratyroid surgery to two patients with, systemic problems. This blockade was well tolerated by the patients. Only hoarseness in the first case, and tachycardy in the second were developed as complications. In conclusion, SCPB supported sedation and local anaesthetics for paratyroid surgery would be safe alternative to general anesthesia